14 april 2012, Dag 10 onderweg Galapagos naar Frans Polynesie, Hiva Oa

Zaterdag, 14 april, dag 10. Gisteren vrijdag de 13e, een heel lekker dagje tot aan het eind aan toe. Wij sluiten de etmalen altijd om 18.00 Lok tijd af, dat is 0.00 UTC, het begin van de nieuwe dag. In de scheepvaart rekent iedereen met UTC, de afgesproken tijd voor alle data van hoog en laag water, zonsopkomst, maanstanden etc. Vanuit deze standaardtijd kan iedereen uitrekenen op welke tijd dit lokaal is. Iedere 15 graden scheelt één uur kloktijd. In Galapagos dat rond de 90 graden ligt is het dus 6 uur vroeger dan in Greenwich. We hebben de afgelopen nacht voortdurend door kunnen zeilen in een lekker tempo en ook nog de goede kant op. Ook vandaag overdag hebben we continue door kunnen halen, het afgelopen etmaal hebben we 126 Nmijl afgelegd en alleen op zeil. Blijft nog te gaan 2563. Dit is altijd per benadering, misschien moeten we nog een stukje om. Onze positie om 18.00 LT 03.57 S 097.01 W
Dit wordt een beetje een saai stukje, dus hebben we weer iets bedacht voor jullie. We zeilen vanmiddag lustig er op los, in flink tempo, de golven staan dwars op het schip tussen de 1,5 en 2 meter, met regelmatig een flink hoge uitschieter ertussen. Maar het gaat fantastisch, we hebben beide een paar extra uurtjes slaap gepakt en kunnen er weer helemaal tegen. We gaan echt hard, maar we zeilen heel stabiel. Ineens een knal, het grootzeil begint als een gek te klapperen, we springen er op af, is in een klap het hele schootoog uit het grootzeil gescheurd. Dat zit super stevig met banden, extra stukken en stiksels in het grootzeil bevestigd, maar nu niet meer dus. Door de UV straling zijn de bevestigingsbanden helemaal vergaan. Gisteren keken we er nog naar, dat het er allemaal zo prima uitzag. Als een haas het zeil ingedraaid, gelukkig geen onderdelen of personen in het water gevallen en nu zeilen we door op alleen de genua. Maar natuurlijk is het weer een immens probleem, waar we wel weer een oplossing voor vinden. Een hoop werk aan de winkel. Roderick gaat nu van de veiligheidslijn van het schip nieuwe banden maken en die handmatig op het zeil naaien. Het zeil bestaat daar uit 10 lagen, dus hoe hij dat moet gaan naaien?
Staand op het dak van een dansend schip midden op de oceaan. Maar denk niet dat wij de enige zijn met dit soort akkefietjes. Wij lezen ook de andere weblogs, bij de Victory is tot tweemaal toe de gennakerval geknapt, het grote zeil in zee gevallen, de reserveval gebruikt, ook weer geknapt, Jan Bart midden op zee de mast in, nou dat is ook geen lol, verder was bij hen ook nog de 5 meter lange spinnakerboom doormidden. Mariposa was terug naar Panama, want de dieptemeter had het begeven, Victoria heeft 7 weken in Panama gelegen met een kapotte ankerlier, de volgende heeft problemen met alle electronische apparatuur, iedereen heeft wel wat. Iedereen zeilt nu ook ongelooflijke afstanden. We gaan allemaal dapper verder, via het radionetje 's ochtends horen we nog weleens wat, we zien vrijwel nooit een schip. Okay, soms balen, maar meestal vrolijk verder. R&Y

----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com