dinsdag 30 juli 2013

dinsdag, 30 juli 2013, Baie de Prony

Hoi allemaal, inderdaad had ik geen zin een stukje te schrijven, we waren van plan deze week een beetje te pierewaaien, maar het werd veel waaien en nog meer pieren. We hebben noodweer gehad op ons idyllische ankerplekje, waar we helemaal alleen lagen. Tropische stortbuien, zo hard, dat horen en zien je verging. Dat was niet het ergste, maar door al dat water, ontstonden er allemaal watervallen op de bergen en kwam er een gigantische modderstroom naar beneden, waardoor het water totaal ondoorzichtig bruin werd. Dat is niet prettig als je midden tussen de riffen ligt. Rukwinden kwamen als gekken van de berg afrazen, we lagen te gieren achter ons anker. Maar uiteindelijk is het toch allemaal weer goedgekomen. We zijn nog een dag blijven liggen, totdat het water weer wat tot rust was gekomen en vanochtend zijn we vertrokken. We zijn naar het gebied gevaren, waar we kans hadden om walvissen te treffen, maar helaas geen een gezien. Er moeten er in dit gebied nu tussen de 200 en 600 zijn. We hadden wel een heerlijke zeiltocht, het zonnetje liet zich weer zien, de golven hadden een grote interval, waardoor je heerlijk soepel door het water gaat. Boven land hingen weer dikke regenwolken, dus wij hadden het reuze naar onze zin. Op een gegeven moment viel de wind bijna helemaal weg en hebben we rechtsomkeert gemaakt op weg naar de baai van Prony, waar intussen ook het zonnetje doorgekomen is. Nu liggen we wederom op een heel idyllisch plekje, een mooie baai, doodstil water, zingende vogels en nu het donker is kwakende kikkers en krekels. Onze positie is 22.23.933 S , 166.54.845 E. Ankergebied G, voor de ingewijden. Morgen blijven we hier ook nog en dan zien we wel weer. Liefs van ons. R&Y.

----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com

zondag 28 juli 2013

Port Koube, maandag 29 juli 2013

Maandag 29 juli 2013 wil Yvonne geen blog maken want er is niets te beleven volgens haar.
Tja ze heeft natuurlijk gelijk, zoal altijd, maar ik wil even melden dat we genoeg regen hebben gekregen om ons rubberbootje 2 X vol te laten lopen.
Tijd om de voorraden op te ruimen enz.
We liggen nog steeds op dezelfde plaats dus eigenlijk valt er niets te vertellen.
Groetjes Roderick.

----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com

zaterdag 27 juli 2013

Port Koube, zaterdag 27 juli 2013

Vrijdag 26 juli 2013 zijn we weer vertrokken uit Marina Port Moselle, Noumea. We hebben nog een ruime week voordat we op weg gaan naar Indonesia. We gaan nog een paar dagen voor anker in een of andere baai. We willen eigenlijk naar Baie de Prony, wat verder naar het zuiden om misschien wat walvissen te zien. Maar het gedeelte waar ze waarschijnlijk verblijven is verboden voor alle scheepvaart, maar je mag wel a raison van 95 euro een tochtje meemaken met een touristenboot. We gaan in ieder geval die kant op. Er wordt regenachtig weer verwacht, maar daar kunnen we ook binnenzitten. Nog een laatste ritje supermarkt voor vers brood en vlees voor de komende dagen en meteen ook maar 9 kilo meel voor onderweg. Zo langzamerhand hebben we alles in huis. Betalen, losgooien en wegwezen. Eenmaal uit de beschutting van de baai, waait het behoorlijk. Er is hier eigenlijk altijd harde wind, aangezien die van ver over zee komt, is de wind behoorlijk koud. We zitten met truien aan in de kuip. Op het vasteland regent veel vaker dan op zee, de wolken blijven op de bergen hangen. De wind komt zoals bijna altijd hier uit het Zuid Oosten, dat is de richting die wij op moeten. De hele weg moeten we opboksen tegen de golven en de stroom. Ik heb het echt heel koud. We moeten opkruisen tegen de wind en heel wat slagen maken om alle riffen en eilandjes te ontwijken. Op een gegeven moment vinden we het wel mooi geweeest en besluiten bij Baie Ouie, waar we al eens eerder een stop gemaakt hebben, te overnachten. We moeten namelijk nog meer dan 9 Nm. tegen de onderhand hogere golven en harde wind in en dat halen we niet voor donker. Eenmaal voor anker in de diepe baai, lig je rustig en dan voel je je toch heel voldaan over de tocht. We zijn flink uitgewaaid, rozig en moe van het continue je balans zien te vinden tijdens het aan de wind zeilen tegen de beukende golven, om 18.00 uur vallen onze oogjes toe. R. stapt direct in bed, meestal moeten we 's nachts er ook nog een keer uit om te checken, niet veel later kruip ik er lekker bij.
Zaterdag, 27 julie 2013, we hadden niet zo'n haast, het is buiten grijs en grauw, het regent en we moeten toch nog wachten, omdat het getij nu niet gunstig is om het smalle Canal Woodin door te varen. We hebben anders te veel last van de stroom en de golven. Zo'n kanaal is net een trechter, waar met veel druk het oceaanwater doorheen geperst wordt. Om 10 uur is er bijna geen wind en besluiten we onze kans te nemen. Lekker gaat het, weliswaar alleen op de motor, maar dat is hier wel even prettig. Aan het eind van het kanaal ligt Baie de Prony, een heel diepe baai in het vasteland, waar het goed ankeren is, maar zoals al gezegd, de regenwolken blijven ook allemaal boven het vasteland hangen, aan de overkant ligt Ile Ouen, wat lagere bergen en zo te zien zonder regen. Nou gaan we toch daar naar toe. De aanloop naar deze ankerbaai is spannend. Er liggen losse riffen om het eiland heen en aan het eiland zelf vast ver in zee stekende riffen. Maar de zon staat goed en we kunnen het vrij goed zien. De doorgangen zijn heel smal met veel stroming. En nu liggen we alleen op de wereld in een mooie ankerbaai tussen de bergen, Port Koube, pos 22.26.859 S, 166.48.864 E. Strandje met palmbomen tegenover ons, het water verder omzoomd door mangrovebomen, klein riviertje mondt in het water uit. We zijn net klaar om buiten te gaan zitten, ziet Roderick iets in het water tamelijk vlakbij. Verrekijker erbij: Ja, heel duidelijk een haaienvin, die zoals in de film heen en weer kruist, net boven water. Het is een blacktip reef haai, we kijken nog even goed en zien er dan nog een. Ze blijven continue op een bepaalde plaats heen en weer gaan. Daar zal dan wel wat te halen zijn. Als het water wat gaat zakken, roeien we (lees Roderick) met de dinghy naar de kant. De bergen hebben hier een oranje laag, een soort klei, wat door de regen hier in het water afgezet wordt. Als we met de dinghy bij het strandje aangeland zijn en ik uitstap, zak ik tot aan mijn kuiten in de modder, mijn schoenen zitten zo vast gezogen, dat ik er uit moet stappen en ze met de hand los moet trekken. We wandelen een stukje langs de waterlijn, het stikt van de krabben, overal holen, er moeten ook grote kokoskrabben zitten, want we zien overal geslooptje kokosnoten liggen, Ook veel kapotte heel grote schelpen en doornenkroon slakkenhuizen. Het voelt echt als Robinson Crusoe. Als we weer terug met de dinghy willen, moeten we eerst weer door de modder waden, we hebben zulke smerige benen, oranje als indianen. Je kunt je voeten niet spoelen, want als je weer een voet verzet, zit je weer onder. De schoenen in een plastic tas gepropt en dan proberen de dinghy al op dit ondiepe gedeelte weg te peddelen. Eenmaal terug aan boord is Roderick een uur bezig om de rubberboot zijn eigen grijze kleur te geven en met een tandenborstel onze schoenen weer bruikbaar te maken. Als je die vieze zooi laat zitten, trekt die oranje kleur overal in. Als ik druk bezig ben om telkens emmertjes schoon water uit de zee te putsen en weer weggooien, komt er een grote vis langs om te kijken wat er aan de hand is. Dat hebben we al een paar keer meegemaakt. Het is een knots van een zeebaars. Nog even een lekker drankje in de kuip en dan zit de dag er weer op. 18.00 uur is het pikdonker, dus meestal liggen we al om 20.00 uur in bed, maar dat hebben we ook wel nodig, want meestal starten we de dag ook al om 6.00 's ochtends. Zien wat de dag van morgen ons weer brengt. Groetjes R&Y.

----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com

vrijdag 19 juli 2013

Ilot Maitre

Vrijdag, 19 juli 2013, Ilot Maitre.
Hoi allemaal, zoals gezegd zijn we er weer even vandoor. We waren van plan op zoek naar walvissen te gaan, maar het weer is niet best, dus verandering van plan.De Humpbacks komen hier naar toe om te paren en te baren. We hebben dinsdag nog een aantal administratieve zaken geregeld en gave Zuidzeestof gekocht om de kussens voor onze eethoek in Anjum te bekleden. Woensdag zijn we ondanks de regen toch uit de marina vertrokken. Iedereen verklaarde ons voor gek, maar wij vonden het wel een goed idee. Als we in de marina liggen zijn we altijd zo hard bezig met allerhande zaken. We zijn dan altijd bekaf. Nu gaan we gewoon ergens voor anker en als het nog steeds regent gaan we gewoon eens rustig een boekje lezen. Dat lijkt ons wel, dus zo gezegd zo gedaan. We zijn maar 5 nm verderop gevaren naar Ilot Maitre en daar aan een mooring afgemeerd.22.20 S, 166.24 E, vlakbij de stad Noumea.We liggen net, komt er een grote schildpad gedag zeggen. Wat een welkom! En inderdaad het giet en je waait uit je hemd, we hebben ons verder lekker in de kajuit geinstalleerd en vermaken ons wel. De temperatuur is best lekker, maar de harde wind over het water maakt het toch wel koud. Geeft niks, op dit moment heb ik niet zoveel wensen. Het Ilot Maitre is een heel klein eiland met een luxe resort erop, gesitueerd op een heel uitgestrekt rif. Het rif is ongeveer 20 keer groter, dan het eiland dat je ziet,
Je moet goed via het midden aanvaren, want bij hoogwater en met deze golven kun je het rif niet onderscheiden. In de loop van de middag klaart het wat op en wordt direct het water doorzichtiger. Er zwemmen zoveel vissen om de boot. Niet alleen hele scholen lichtgevende blauwe kleintjes, maar ook hele grote jongens. Gelukkig heb ik nog een oud stokbrood. Wat een joekels. 's Nachts gaat het ankeralarm af, omdat we volledig om de mooring heen gedraaid zijn, maar gelukkig niets aan de hand, alleen een aantal keer je bed uit, maar dat weten we al niet beter. Donderdagochtend komt de zon door en is de wind wat gaan bedaren, het is om 10 uur laag water, dus de mooiste tijd om te snorkelen. Ik moet mezelf even overwinnen, met zoveel grote jongens om ons heen. Wel lekker mijn lange wetsuit aan, dat voelt wat veiliger en is ook wat warmer, het water is behoorlijk aan de koude kant. Eenmaal onder water ben ik al direct weer in verrukking, wat een zooitje vissen, wat een grote, ik ben omgeven door wel een stuk of 60 vissen van tussen de 60 cm en 1 meter. We hebben ook weer een paar Remora's onder de boot. Maar met dit formaat om me heen, ga ik toch niet voeren. Flink afgekoeld klim ik weer aan boord, Roderick was ook even meezwemmen, maar die houdt het meestal wel wat eerder voor gezien. Hopen dat de zee wat kalmer wordt dan kan ik misschien morgen aan de rand van het rif snorkelen, daar is het meeste koraal en zijn de gekleurde koraalvisjes. De wind houdt aan, maar we kunnen wel lekker in de kuip zitten, zonnetje erbij, niks mis mee, af en toe even in de diepte loeren. Wat gaat daar nou? Er komt een grote schim voorbij, Nee, geen walvis, maar toch iets heel groots. Lijkt wel een haai, nee toch niet, het is ook geen dolfijn, want hij zwemt als een vis, het is knoertgroot, maakt een paar rondjes om de boot en blijft vervolgens een poosje onder de rubberboot hangen. Zijn staart lijkt op die van een tonijn, zijn kop op een grote Mahi Mahi, maar die zijn niet zo groot. Geen idee.
Even later komt er weer een schildpad langs, deze is zo vriendelijk om even voor de foto te poseren voor hij onderduikt, we kunnen hem naar de bodem zien zwemmen, het is hier 5 meter diep.
Tja dan wordt het toch tijd voor mij om actie te ondernemen, onderwatercamera mee, snorkel op en zo in mijn zwempak de plons in. Brr, koud. En hoe was het eigenlijk met die grote vis, die ben ik in mijn enthousiasme alweer vergeten, maar die is gelukkig even een baaitje om. De schildpad loopt op de bodem te grazen. Ik blijf erboven zwemmen, eens moet hij weer adem halen, maar we weten uit ervaring dat dat wel even kan duren. Ik zwem een stukje weg, om hem de ruimte te geven, maar hij blijft lekker doorknabbelen. Ik wordt kouder en kouder, kom nou jongen! Na ongeveer een half uur, zwemt hij inderdaad naar boven, gauw wat foto's gemaakt en dan hijs ik mezelf aan boord. Ik ben werkelijk verkleumd. Je moet er wat voor over hebben. De rest van de dag geen teen meer in het water gehad.
Nu is het vrijdag, de wind die zou afnemen tot ongeveer 9 knopen, heeft het niet helemaal begrepen, het waait nu nog steeds 18-25 knopen. De wind giert door het want. Toch bij laagwater even wezen snorkelen, Roderick heeft me met de dinghy naar de rand van het rif gebracht. Wauw dat is weer genieten, prachtig koraal in allerhande vormen, heel groot bekerkoraal, allerhande struikachtig koraal en in schitterend kleuren, blauw, paars, geel, roze. Schitterend. Ik heb maar een klein stuk afgewerkt, er was zoveel te zien. Ik ben weer doorgegaan tot ik echt te koud werd, ook met mijn pak aan. Het voelt een beetje als Zandvoort vroeger, bibberend boven komen en dan met een dikke trui en een kop warm drinken in de zon weer bij warmen. Roderick is de hele middag bezig geweest om het leren foedraal om het grote stuurwiel opnieuw te naaien. Door de UVstraling vallen alle stiksels uit elkaar. Ach heeft hij ook wat te doen. Nu zitten we weer kneuterig binnen, om 18.00 wordt het donker en te koud voor buiten. De wind doet er nog een schepje boven op en het tij draait net om, we liggen dwars op de golven heen en weer te rollen. Maar we amuseren ons wel. We moeten toch nog op onze visa wachten en het is hier hartstikke mooi, de ongemakken nemen we op de koop toe. Morgen weer een duikje wagen. Groetjes van ons. Roderick en Yvonne

----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com

zaterdag 6 juli 2013

07 juli 2013, zondag

Hoi allemaal, wij zijn nog steeds in Kuto Bay, Ile des Pins. Eindelijk schitterend helder weer, 2 dagen weliswaar, het is vandaag weer zwaarbewolkt. Maar je kunt niet alles hebben, het is hier "winter", hoewel ik dit in mijn nakie zit te schrijven, overdag is de temperatuur zeker 25 graden, zodra de zon ondergaat, rond 1730 uur, is het truien tijd. Het wordt direct koud en er is ook altijd veel wind.
Vrijdag zijn we de kant opgegaan en naar het dorpje Vao gelopen, een flinke tippel door de bergen, ongeveer 6 km tot de rand van het stadje en dan op zoek naar het "centrum" om informatie over een eventuele gasfles en/ of gasvulling. Dus daar gingen nog wel 2 km mee heen. De kerk gevonden, 1 magazin gevonden (wel gas te koop, maar niet in ons formaat), dan op zoek naar een restaurantje voor een lunch. Daar moesten we voor buiten de stad zijn en zowaar gevonden: Snack Kuto. We hebben een plat de jour genomen met reepjes boeuf a la creme en frietjes. Dat laatste was ook wel weer een keer luxe. We zaten heerlijk buiten in de schaduw onder een afdakje, ze hadden echt geprobeerd er iets leuks van te maken met houtsnijwerk boomstronken, visnetten en overal weer heel decoratieve reuze schelpen, sommige wel een meter doorsnee.Kop koffie toe en als je dan weer opstaat.....Kreun, kreun, steun steun. Au, mijn knie, Au, mijn voet, Au, mijn tenen. We dragen bijna nooit meer schoenen en ik had zulke zere tenen. Niet zo verwonderlijk, mijn grote teen was helemaal open, de vellen hingen erbij. We zijn weer onderweg gegaan, maar onderweg hebben we een taxi aangehouden om ons weer terug te brengen. Even rusten en dan weer in de benen, want we zouden nog een Pot Luck houden op het strand. Ik heb me maar weer bij mijn succesrecept gehouden, makreelsalade met een eigen gemaakte dressing, op toast, geserveerd op verse groene sla ( wat hier een vermogen kost) op Netty haar zilveren schaal. Succes verzekerd als je daarmee in je handen aan komt varen met de rubberboot. Zaterdag zijn we eerst op jacht gegaan voor een paar baguettes. We hebben een winkeltje ontdekt, maar voor stokbrood moet je heel vroeg zijn.zijn, dus om 8.00 uur gingen we al naar het strand om daar met de rubberboot te beachen, dan is het niet zover meer lopen naar de winkel. Roderick bleef bij de boot en een half uur later kwam ik terug met een tas met 4 lange stokbroden. Tot zover missie geslaagd, maar nu moesten we van het strand weer met de rubberboot het water in. Dus eerst slepen en sjouwen, dan als we een halve meter diep zijn er een voor een in klauteren, wat niet zo simpel meer is met onze stramme gewrichten, maar natuurlijk lukt dat heus wel, dan een paar slagen roeien, dan het motortje weer laten zakken en aantrekken om te starten. Dit is de normale proceduren, alleen kwam er een hoge brekende golf, die ons bootje te pakken nam en ons erbij, stokbroden boven mijn hoofd, verder alles zeiknat en de boot vol. Dus dan moet je eerst weer naar de kant om alles te reorganiseren en dan mag je nog een keert. We hebben heerlijk ontbeten! Daarna zijn we gaan snorkelen in de baai hier achter, Baie de Kanumera (die Sporthuis Centrum baai). Het was loeidruk er was weer een cruiseschip voor anker gegaan, het was schitterend weer, dus iedereen wilde van boord, de bootjes varen af en aan met passagiers, op het weekend komt er ook nog een ferry met dagjesmensen vanuit Noumea, Je kunt dit zien als de Waddeneilanden in Nederland. Overal stalletjes, dat is wel weer heel gezellig en als je wat verder doorloopt is er altijd weer een fijn plekje. Daarbij kwamen we om te snorkelen en dat was echt fantastisch! Vanaf het strand zwem je naar het rif achter de rots en dan weet je niet wat je ziet. Het koraal is niet spectaculair, maar het grote aantal vissen in alle soorten, je kijkt je ogen uit. De eerste keer ging ik alleen en ik ben wel anderhalf uur weggebleven, gewoon in mijn zwempak, toen ik terugkwam merkte ik pas hoe koud ik was. Even opwarmen en dan nog een keer, nu ging Roderick ook mee. Tjonge Jonge, ze waren weer gestreept, gestippeld en versierd. Ook een groot aantal Nemo's nu gezien. Prachtige foto's kunnen maken en ook een heel goed gelukt filmpje. Om 1500 uur gaan de laatste passagiers dan weer aan boord van het cruiseschip, een uur later vertrekt de ferry, alle stalletjes zijn opgedoekt en we liggen weer alleen met 5 zeilboten in het paradijs. Nu is het zondag, flink wat wind en zwaarbewolkt. Vanochtend vroeg gingen we al met een volgeladn rubberboot op onderzoek uit. Bij onze aankomst had ik in de ondergaande zon een soort reusachtige stenen tafels gezien, helemaal uitgesleten door de zee, die wilde ik graag van dichtbij bekijken. Maar dat ging toch niet lukken, We konden ze wel al zien, toen we de hoek van het eiland om waren, maar om er te komen, moesten we zover de oceaan op omdat er een heel langgerekt rif lag, de golven waren best wel ruig en er staat veel wind, dus hebben we besloten terug te varen. We zijn toch evengoed 2 uur onderweg geweest met de dinghy, compleet zeiknat kom je dan weer terug aan boord. Maar we hebben het in ieder geval geprobeerd. Jullie zullen het niet geloven, evengoed heb ik nog het gevoel, dat we bijna nooit iets doen. Er is echter altijd zoveel te zien en te onderzoeken en ik ben daar overal zo nieuwsgierig naar, daar wordt ik zo ongedurig van. Het is maar goed dat ik af en toe de stukjes schrijf, waardoor ik zelf eens kan lezen, wat we allemaal gedaan hebben. Waarschijnlijk vertrekken we hier maandag, we hadden nog graag langer hier gebleven, maar het gasprobleem wordt nijpend. Het laatste kleine tankje campinggaz is in gebruik, dus tijd om terug naar Noumea te varen in 2 of 3 dagen.Dan pakken we weer een dagje haven, kunnen we ons weer even flink uitsloven, wassen, gasflessen regelen, website maken en heel veel inkopen doen. Komt allemaal wel weer goed.Ik zit te popelen om de foto's aan jullie te laten zien. Groetjes Roderick en Yvonne

----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com

donderdag 4 juli 2013

04 juli 2013, Ile des Pins

Hoi allemaal, wat een pokkeweer hebben we gehad, storm, wind en stortregen, maar vandaag was het weer ouderwets mooi helder. Dus vanochtend vroeg direct snorkelen. Roderick heeft me naar het rif gebracht en het was weer fantastisch. Het koraal was niet bijzonder (zegt ze heel blase) maar er waren echt miljoenen vissen. Grote scholen helderblauwe en groene visjes en verder van alles en nog wat. Ze dreven met de golven heen en weer en ik dus ook, erboven hangend met mijn nieuwe fotocamera. Alleen het rif komt steil uit de diepte en als de golf je dan meeneemt kom je erboven op en daar is het maar een halve meter of minder diep. Dus even flink spartelen met mijn flippers om er weg te komen. Ik wil niets aanraken, niet alleen om niets te beschadigen, maar ook om zelf niet beschadigd te worden. Er zijn zoveel giftige en netelplanten en dieren. Ik heb ook meestal mijn wetsuit aan, dat is geen overbodige luxe, want het water is behoorlijk fris. Maar het was weer super. Er liggen ook wat andere cruisers in de baai, daar hadden we nog geen contact meegehad, want iedereen bleef op zijn eigen schip in die slechte omstandigheden. Vanmiddag hadden we met zijn allen op het strand afgesproken voor een "Meet and Greet", iedereen neemt zijn eigen drankjes mee en wat knabbeltjes. Ik had gauw nog op mijn campingpitje een grote bak verse popcorn gemaakt om mee te nemen. We zijn natuurlijk ook niet weggeweest voor een gasfles, maar het is verbazingwekkend, wat een lekkere hapjes je weer kunt verzinnen, met 1 pitje. Eerst de rijst koken, in een handdoek draaien, dan een groentehusseltje bakken, plakje ham erbij, weer smullen. Het was erg gezellig met zijn allen op het strand, in het donker met een schijnwerper terug naar het schip varen, er sprongen honderden visjes voor onze rubberboot uit het water. Ze plingplongen net als in een flipperkast. Zo leuk. Voor morgen hebben we afgesproken voor een Pot Luck op het strand, iedereen maakt dan eten en dat smikkelen we met zijn allen op.. Het grootste gedoe is altijd nog om alles in de rubberboot mee te nemen, als het kan ook nog warm te houden en droog op het strand te krijgen. Je moet altijd door de branding heen met je rubberbootje, tas met borden, bestek, drankjes, glazen en de pan met eten, anti muggenzooi, kleedje enzovoort. Maar altijd hartstikke leuk. Mogelijk kunnen we ook nog een kampvuur maken, Dat horen jullie nog wel. Kortom het begint er weer op te lijken. We hebben het nu weer druk met leuke dingen doen. Morgen gaan we snorkelen in de baai hier achter. Het is jammer dat jullie de foto's nog niet kunnen zien. Je hoeft niet te vragen waar Sporthuis Centrum zijn idee van het tropisch zwemparadijs met wildwaterbaan vandaan heeft. Tot de volgende keer maar weer. Groetjes van ons.

----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com

dinsdag 2 juli 2013

Ile des Pins 2

Dinsdag, 2 juli 2013, nog steeds in Ile des Pins. Een wonderschoon eiland, maar sinds 2 dagen dikke stormwind en nu ook stortregen. We blijven aan boord, we liggen achter het anker te gieren., zulke windvlagen, maar we liggen in een beschutte baai. Waarschijnlijk is het morgen overgetrokken. Het is een van de mooiste gebieden die je je kan bedenken, alleen merken we daar nu niet zoveel van. We willen als het enigszins kan met het weer, hier nog een aantal dagen blijven. Nouvelle Caledonie en meer specifiek de stad Noumea is niet echt ons eiland, die Fransen blijven toch wat ontoegankelijk en de Kanaken helemaal. Je ziet het ook al in de Marina, alles een beetje met de franse slag, maar prachtige spiegels in het toiletgebouw, overal stopcontacten voor je haarfohn, waar ook druk gebruik van gemaakt wordt. ' s Ochtends zijn de Francaises druk bezig om ieder haartje op z'n plaats te brengen, ook al waait het als een gek. Maar niemand die op het idee komt om de haren eens uit de spoelbak te halen. In de stad hetzelfde, de gevels van de winkels zien er niet uit, viezige ramen, verveloos, maar als je naar binnen kijkt zit daar zo'n luxe chocolaterie, dat ik niet eens naar binnen durf, zulke dure exquise chocolaatjes. Ook in de stad zie je dat, er zijn veel daklozen en zwervers, maar er zijn winkels met keukenspullen, waar je U tegen zegt. Desighkeukenmachines in alle soorten en vooral verschrikkelijk duur. Enorme tegenstellingen dus. Maar nu dus Ile des Pin. Je zou het eens op internet moeten aanvragen, daar staan wat foto's op en zo is het echt. Dus wat ons betreft blijven we lekker waar we zijn. Nog even genieten van al dit moois, maar er is dus niets te koop, geen internet, gewoon basic. Prima dus. Door de harde wind hebben we wel stroom genoeg, dat is ook wel lekker, ik ben vandaag bezig geweest met de muggengordijnen voor de deuren te modificeren. Ik kon zelfs mijn naaimachine gebruiken.Voordat we naar Indonesia vertrekken, willen we dat goed op orde hebben. Het is daar een malariagebied, dus daar willen we goed op voorbereid zijn. Roderick doet wat andere klusjes, verder houden we ons rustig. De schildpadden zwemmen nog steeds lustig langs de boot, kortom we amuseren ons wel.Vanochtend vroeg meerde er een groot Cruiseschip af in de ingang van de baai. Binnen 10 minuten kon je het schip al niet meer zien, door de dikke regen. Arme passagiers, zijn ze op zo'n prachtige plek aangeland, kun je er bijna niets van zien. De hele dag zie je hun boten, de passagiers naar het land brengen en weer ophalen. Vlak voor het diner vertrekken ze dan weer. Wij blijven lekker nog. Verschil moet er wezen. Tot de volgende keer. R&Y

----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com