Woensdag, 24 februari 2016, St Helena.
Vandaag gaan we iets heel spectaculairs doen, we hebben een trip geboekt om te zwemmen met een Walvishaai (whaleshark). De Walvishaai is de grootste vis ter wereld, ze kunnen tot 12 meter worden. Even ter herinnering een Vinvis is het grootste zoogdier. Om 9.30 uur vertrekt onze tour, om 08.00 uur roepen we de ferryservice al op, want er zit altijd veel tijd tussen het aanvragen en het werkelijk opgehaald worden. Nou om een lang verhaal te besparen, we kunnen oproepen tot we een ons wegen, de ferryboot is stuk. Wat nu? Toevallig is deze tour vandaag door een heleboel cruisers geboekt en de marifoon staat roodgloeiend. De tijd verstrijkt en ik wordt knap nerveus. Uiteindelijk komt de Whalesharkboat, Enchanted Isle, de mensen zo mogelijk van de schepen plukken, door de deining is dat een hachelijke zaak. Ook de mensen die aan wal moeten gaan moeten eerst opgepikt worden, het schip vaart op een meter langszij, dan houden de mannen de schepen zo mogelijk in bedwang, de mensen springen over, vuilniszakken, zakken wasgoed, duikspullen worden doorgegeven etc, dan naar de kant om die mensen weer af te zetten, het worden spectaculaire acties. Dat dit allemaal goed afloopt heeft te maken, dat iedereen elkaar mee helpt. Dan eindelijk kunnen we vertrekken, het schip gaat er in volle vaart vandoor, 750 Pk daar kun je wat mee. We varen naar de Oostzijde van het eiland, tegen de golven in, zeker 3 kwartier varen langs de steile rotsen. Aangekomen op het punt waar ze normaliter zijn, worden er heel wat rondjes gevaren om er een te ontdekken. Zal me nou toch niet gebeuren, dat ze er vandaag niet zijn. Eindelijk zien ze er een. Er mogen 8 personen tegelijk het water in, niet meer. Wij zijn gelukkig bij de eerste acht. Je springt dus gewoon de oceaan in en zwemt er naar toe. Wauw, we zien hem maar even, want hij zwemt weg en is niet bij te houden. Dan moet je deinend op de hoge golven weer aan boord van het schip klauteren, ze hebben wel een ladder uithangen, maar je moet eerst je flippers van je voeten halen en ook nog zorgen dat je niet het hele schip op je kop krijgt, want dat ligt te hotsen in de golven. Op zoek naar een nieuw slachtoffer. Daar zien ze er een, volgende 8 mensen, een oudere mevrouw (zoiets als ik dus) staat zo zichtbaar te genieten, maar ze heeft geen goed passende flippers, dus leen ik de mijne aan haar uit. Zij blij, ik een nobel gevoel. Nooit moeten doen natuurlijk, want even later mogen alle anderen er ook in, we zijn met 13 mensen totaal en de anderen liggen verspreid in het water. GRRR. Ook deze whaleshark zwemt weg, dus iedereen wordt weer aan boord gehaald, ik neem direct mijn flippers terug en kijk nou, daar die grote vin, hij komt terug! Nou ik lig er als eerste in natuurlijk, we hebben zeker een kwartier met Haar, ongeveer 7 meter lang, meegezwommen. Geweldig! Je moet minimaal 3 meter afstand bewaren en bij de staart 4 meter. Roderick zwemt aan de andere kant, ik heb uiteraard mijn onderwatercamera klaar, alleen een paar van onze medezwemmers zijn nogal egoistisch, gaan rakelings voor je langs, raken je bijna met hun flippers, lastig foto's te maken, je moet ook nog hard meezwemmen. Ineens draait de vis zich om en komt recht op Roderick af, die kan alleen nog maar naar boven zwemmen en snel ook, want de staartvin is zeker 2 meter hoger. Spectaculair! Een eens in je leven kans, geweldig. Bekaf klimmen we weer aan boord. Dan weer 3 kwartier terug langs het eiland. We worden weer aan wal gedropt, want de boot moet direct weg, die heeft andere verplichtingen. Er komt een amechtig klein bootje als vervanging voor de ferryservice, vol olie, glad, geen houvast en een hoop herrie van de motor. De ferryman heeft de grootste moeite hem lopend te houden. En ja hoor, ook dit bootje begeeft het, daar liggen we nu op water. De Enchanted Isle wordt teruggeroepen, maar die kan ons op deze plaats niet bereiken er liggen overal dikke touwen in het water gespannen rondom het wrak van het vergane schip ss Papanui, de ferrybootjes raggen daar gewoon overheen. Dan komt er een grote rubberboot ons redden. He he, we zijn weer aan boord. Wat een belevenissen, eerst even bijkomen en kijken of de foto's gelukt zijn. Yes ik heb er een met Roderick erbij, ik blij. 's Middags gaan we beide te water om ons onderwaterschip schoon te krabben, dat is ondanks de prima anti-fouling toch altijd weer nodig. Vooral nu we in helder doorzichtig water liggen met felle zon. Ik kan het verschil zien met 3 dagen geleden, de aangroei is zo toegenomen. In de aan en afvoerkanalen huizen krabbetjes en schelpen, die moeten er ook weer verjaagd worden. Maar ook hier moet je oppassen dat je het schip niet op je nek krijgt door de deining. Een groot deel hebben we al gedaan, een andere keer de rest. Wat een dag weer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten