28 feb 2016

28 feb 2016, zondag, St Helena

Zondag rustdag, gewoon even lekker niks. Ach en als je niks moet, pak je vanzelf alweer een paar klusjes op, maar we kunnen ook ongegeneerd languit in de kuip een dikke Ludlum liggen lezen. Het is vervelend dat we aan boord geen internetaccess hebben, iedere keer heb je zoiets van dat zoeken we op of kijken we na, Oh nee, dat kan niet. We hebben nog wat American Dollars en daar kun je hier ook mee betalen, maar hoeveel Saint Helena Pound krijg je voor een American Dollar? Je moet hier alles cash afrekenen, voor vertrek moeten we nog voor de mooring betalen en alle ritjes met de ferryboat. Voor morgen hebben we diesel besteld, ook dat moet dus cash betaald. Natuurlijk kunnen we nog wat opnemen, maar we willen niks overhouden, want dit geld is nergens inwisselbaar. Ook moet er nog wat vers spul voor vertrek gehaald en de voorraden aangevuld. Lastig uit te rekenen. Halen we het wel, halen we het niet met dit geld? Ik neem een heerlijk ontbijtje met de laatste verse yoghurt met muesli, dat had ik beter niet kunnen doen. Krak daar breekt mijn kies! En echt een heel groot stuk eraf, balen!!!!! Dit is de zoveelste keer en bij voorkeur op afgelegen eilanden. Al eerder overkwam we dit op Bora Bora en Rodrigues. Wat deed u nou zoal mevrouw op die exotische eilanden? Nou ik was op zoek naar een tandarts…Tot mijn verbazing doet het op dit moment niet zeer, maar ik krijg al pijn in mijn buik bij voorbaat. We zitten hier op een afgelegen eiland, is er een tandarts en zo ja waar? Er is geen openbaar vervoer en een taxirit is hier onbetaalbaAar. Wat nou als er een wortelkanaalbehandeling nodig is? Overmorgen willen we vertrekken. Ik ben er knap nerveus van. Nu maar afwachten.

Sent from Windows Mail

29 feb 2016

29 feb 2016, St Helena

Eerst een grote pot koffie zetten, vanochtend wordt er diesel bezorgd per bootje en die mensen nemen ook water voor ons mee. We hebben ze Hollandse koffie beloofd. De diesel kan worden overgepompt, het water moet in jerrycans van 25 liter van het kleine bootje bij ons aan dek gesjouwd en in de tank overgeheveld worden. De hoeveelheid diesel die we gebruikt hebben valt hartstikke mee, we hebben een aantal motoruren gebruikt zonder voortstuwing, alleen om de accu's bij te laden, met 77 liter zijn we weer helemaal vol, we hadden 120 liter in gedachten. Water is een andere zaak, ze hebben 150 liter bij zich en daar kunnen we precies de tank mee afvullen, alleen willen we ook nog alle 5 liter flessen nog gevuld hebben, die we hergebruiken, zodat we nog 60 liter reserve hebben, in totaal hebben we dan 360 liter tankwater en verder nog 40 liter mineraalwater. Goed dat is alvast een grote klus geklaard, we roepen de ferryboat op om ons naar de wal te brengen, daar gaat altijd een half uur of langer mee heen. We nemen de lege flessen en jerrycans mee, die hangen we bij de opstapplaats aan een touw, zodat ze niet wegspoelen, dan op zoek naar een tandarts. Gelukkig blijkt er een in Jamestown te zijn, weliswaar helemaal aan het eind van het stadje, bergop. Onderweg zie ik overal mensen met alleen maar een paar losse tanden in hun mond, daar word je niet blij van. Drie kwartier later kom ik hijgend als een postpaard aan, het zweet druipt van me af, het is wel 30 graden en bergop, ik kan aanvankelijk geen woord uitbrengen. Vervolgens houd ik mijn verhaal, het emergencyspreekuur is al afgelopen, verder alleen op afspraak, dus of ik morgenochtend vroeg maar terug kan komen. Probleem: de ferryboat vaart niet zo vroeg en eigenlijk moeten we morgen vertrekken. De mevrouw aan de balie loopt naar achteren, de tandarts wil wel even kijken, wat er moet gebeuren en dan moet ik morgen terugkomen. Okay, dan passen we de plannen aan. Het is een ongelooflijk aardige en kundige tandarts, hij kijkt eens even en besluit met dan maar meteen te helpen. Hij kan met een composietvulling mijn kies opbouwen. Pfoei, dat valt mee. Wederom uit de brand geholpen, zo langzamerhand heb ik meer kunstof dan echt in mijn mond. Kosten 57 SHPound, dus dat is ook nog te doen, alleen moeten we nu toch echt naar de bank voor nieuwe ponden. We wandelen het hele eind weer terug, bergaf is natuurlijk een stuk makkelijker, maar ik sta een beetje wankel op mijn benen na het gerag en gedril in mijn mond. We gaan eerst maar lunchen bij Ann's Place, we hebben ook de computer bij ons, zodat Roderick het weer en de mail kan ophalen. Het is altijd een beetje onwezenlijk om dan ineens de factuur van de waterrekening in Anjum te krijgen of zo, ook kijken we onze bankzaken nog even door, alles in het openbaar. We zijn niet de enige, andere cruisers zitten in het restaurant hun belastingpapieren in te vullen. Daarna lopen we weer bergop naar de bank en vervolgens slaan we weer wat blikken in, we hebben een paar soorten uitgetest afgelopen week en een hele lekkere beefcurry met kidneybeans gevonden, daar willen we wel een aantal van mee voor onderweg. Lekker pittig en makkelijk tijdens de nachtwacht. Dan lopen we naar de ferry, tanken al onze flessen vol, en met 2 zware rugzakken en 45 liter water gaan we dan aan boord, weer overladen op de Happy Bird en dan zijn we voor het eerste uur compleet uitgeteld.

Sent from Windows Mail

01 maart vertrek SH

01 maart 2016, vertrek van St Helena naar de Cabo Verdes eilanden.

Vanochtend eerst naar de wal naar de havenmeester onze mooringfee betalen, dan uiteraard langs de immigratie en de douane, dan nog 1 ronde boodschappen, nog 1 lading water dan kunnen we het schip klaarmaken voor vertrek. De dinghy moet nog aan boord gehesen, ingepakt en vastgebonden, intussen ruim ik de laatste spullen weg en kook alvast een maaltijd voor vanavond. We hopen zo rond 13.00 uur los te gooien. Het maakt niet zoveel uit wanneer we precies weggaan. Jammer is dat het tegen nieuwe maan loopt, lange donkere nachten om te beginnen. We zitten hier weer dicht op de evenaar, dus de dagen en nachten zijn ieder weer 12 uur. De Cabo Verdes eilanden liggen op een afstand van 2350 Nm, daar gaan we waarschijnlijk zo tussen de 23 en 30 dagen over doen, net boven de evenaar ligt een groot gebied van windstilte, we moeten door de ITCZ heen, geen idee hoeveel dagen het uiteindelijk gaan worden. We proberen jullie weer regelmatig op de hoogte te houden van onze positie. Heel veel lieve groeten van ons. Roderick en Yvonne.

 

Sent from Windows Mail

25 feb 2016

Sent from Windows Mail

Donderdag, 25 februari 2016, St Helena

Sint Helena, een eilandje midden in de oceaan, dat betekent een hoop golfslag, zelfs als de zee er helemaal kalm uitziet. We liggen behoorlijk te rollen op de ankerplaats, het aan wal gaan vereist absoluut acrobatische toeren. De golven breken bij opkomend water metershoog op de wal. Als je op dat moment met het kleine ferrybootje aankomt, wordt het bootje iedere keer van de kant afgezet, je moet dus wachten op een hoge golf en dan direct het touw en de toegestoken handen grijpen, de tassen doorgeven, en dan vaart het ferrybootje van de kant weg omdat het te gevaarlijk wordt, af en toe met 1 van ons er nog in om dan weer opnieuw aan te varen. Spectaculair is het wel. Dan sta je op de wal, komt er een golf, sta je nog tot je knieen in het water. En dit doe je dan allemaal met je tas vol wasgoed bij je, de computer en de fototoestellen in de rugzak. Tot nu toe gaat het allemaal goed. Het internet is loeiduur en meestal knudde, ik krijg de foto's niet doorgemaild, dus daar moeten jullie dan nog een maandje of zo op wachten. De foto van Roderick met de Walvishaai is spectaculair. Vanmiddag hebben we het Museum hier in Jamestown bezocht, erg de moeite waard. Veel lokale informatie, maar ook de rol van St Helena in WO2.

We blijven hier nog 4 dagen, dinsdag gaan we op weg naar de Kaap Verdische Eilanden, ongeveer 30 dagen varen. We houden jullie op de hoogte. Groetjes Roderick en Yvonne.

woensdag, 24 feb 16

Woensdag, 24 februari 2016, St Helena.

Vandaag gaan we iets heel spectaculairs doen, we hebben een trip geboekt om te zwemmen met een Walvishaai (whaleshark). De Walvishaai is de grootste vis ter wereld, ze kunnen tot 12 meter worden. Even ter herinnering een Vinvis is het grootste zoogdier. Om 9.30 uur vertrekt onze tour, om 08.00 uur roepen we de ferryservice al op, want er zit altijd veel tijd tussen het aanvragen en het werkelijk opgehaald worden. Nou om een lang verhaal te besparen, we kunnen oproepen tot we een ons wegen, de ferryboot is stuk. Wat nu? Toevallig is deze tour vandaag door een heleboel cruisers geboekt en de marifoon staat roodgloeiend. De tijd verstrijkt en ik wordt knap nerveus. Uiteindelijk komt de Whalesharkboat, Enchanted Isle, de mensen zo mogelijk van de schepen plukken, door de deining is dat een hachelijke zaak. Ook de mensen die aan wal moeten gaan moeten eerst opgepikt worden, het schip vaart op een meter langszij, dan houden de mannen de schepen zo mogelijk in bedwang, de mensen springen over, vuilniszakken, zakken wasgoed, duikspullen worden doorgegeven etc, dan naar de kant om die mensen weer af te zetten, het worden spectaculaire acties. Dat dit allemaal goed afloopt heeft te maken, dat iedereen elkaar mee helpt. Dan eindelijk kunnen we vertrekken, het schip gaat er in volle vaart vandoor, 750 Pk daar kun je wat mee. We varen naar de Oostzijde van het eiland, tegen de golven in, zeker 3 kwartier varen langs de steile rotsen. Aangekomen op het punt waar ze normaliter zijn, worden er heel wat rondjes gevaren om er een te ontdekken. Zal me nou toch niet gebeuren, dat ze er vandaag niet zijn. Eindelijk zien ze er een. Er mogen 8 personen tegelijk het water in, niet meer. Wij zijn gelukkig bij de eerste acht. Je springt dus gewoon de oceaan in en zwemt er naar toe. Wauw, we zien hem maar even, want hij zwemt weg en is niet bij te houden. Dan moet je deinend op de hoge golven weer aan boord van het schip klauteren, ze hebben wel een ladder uithangen, maar je moet eerst je flippers van je voeten halen en ook nog zorgen dat je niet het hele schip op je kop krijgt, want dat ligt te hotsen in de golven. Op zoek naar een nieuw slachtoffer. Daar zien ze er een, volgende 8 mensen, een oudere mevrouw (zoiets als ik dus) staat zo zichtbaar te genieten, maar ze heeft geen goed passende flippers, dus leen ik de mijne aan haar uit. Zij blij, ik een nobel gevoel. Nooit moeten doen natuurlijk, want even later mogen alle anderen er ook in, we zijn met 13 mensen totaal en de anderen liggen verspreid in het water. GRRR. Ook deze whaleshark zwemt weg, dus iedereen wordt weer aan boord gehaald, ik neem direct mijn flippers terug en kijk nou, daar die grote vin, hij komt terug! Nou ik lig er als eerste in natuurlijk, we hebben zeker een kwartier met Haar, ongeveer 7 meter lang, meegezwommen. Geweldig! Je moet minimaal 3 meter afstand bewaren en bij de staart 4 meter. Roderick zwemt aan de andere kant, ik heb uiteraard mijn onderwatercamera klaar, alleen een paar van onze medezwemmers zijn nogal egoistisch, gaan rakelings voor je langs, raken je bijna met hun flippers, lastig foto's te maken, je moet ook  nog hard meezwemmen. Ineens draait de vis zich om en komt recht op Roderick af, die kan alleen nog maar naar boven zwemmen en snel ook, want de staartvin is zeker 2 meter hoger. Spectaculair! Een eens in je leven kans, geweldig. Bekaf klimmen we weer aan boord. Dan weer 3 kwartier terug langs het eiland. We worden weer aan wal gedropt, want de boot moet direct weg, die heeft andere verplichtingen. Er komt een amechtig klein bootje als vervanging voor de ferryservice, vol olie, glad, geen houvast en een hoop herrie van de motor. De ferryman heeft de grootste moeite hem lopend te houden. En ja hoor, ook dit bootje begeeft het, daar liggen we nu op water. De Enchanted Isle wordt teruggeroepen, maar die kan ons op deze plaats niet bereiken er liggen overal dikke touwen in het water gespannen rondom het wrak van het vergane schip ss Papanui, de ferrybootjes raggen daar gewoon overheen. Dan komt er een grote rubberboot ons redden. He he, we zijn weer aan boord. Wat een belevenissen, eerst even bijkomen en kijken of de foto's gelukt zijn. Yes ik heb er een met Roderick erbij, ik blij. 's Middags gaan we beide te water om ons onderwaterschip schoon te krabben, dat is ondanks de prima anti-fouling toch altijd weer nodig. Vooral nu we in helder doorzichtig water liggen met felle zon. Ik kan het verschil zien met 3 dagen geleden, de aangroei is zo toegenomen. In de aan en afvoerkanalen huizen krabbetjes en schelpen, die moeten er ook weer verjaagd worden. Maar ook hier moet je oppassen dat je het schip niet op je nek krijgt door de deining. Een groot deel hebben we al gedaan, een andere keer de rest. Wat een dag weer.

Sent from Windows Mail

dinsdag, 23 feb 2016

Dinsdag, 23 februari 2016, Jamesbay, St Helena.

Hup, hup, opschieten daar gaan we weer! Vandaag gaan we een tour maken over het eiland, maar voor vertrek moet ik nogmaals langs Mevrouw de immigratie officier. Dus beginnen we om 08.00 uur de ferryservice op te roepen, dat we van boord gehaald willen worden. En nog eens en nog eens. Eindelijk komt hij, nu moeten we nog haasten. Roderick jij hebt je paspoort nu toch niet meer nodig? Ach weet je laten we hem voor de zekerheid maar meenemen. Nou gelukkig maar, want Mevrouw wil het zijne ook weer even inzien. Pfoei! Nu zijn we geoorloofd om 10 dagen te blijven. Je moet er wat voor over hebben. We hebben nog 20 minuten over, dus we lopen nog even het dorp in, hee wat voel ik in mijn hals? Auw, ik word gestoken, ik pluk iets uit mijn hals. Roderick kom gauw! Het is een bijensteek! Roderick haalt de angel eruit en geeft me midden op straat een enorme zuigzoen om het gif eruit te zuigen. Hopen dat het goed afloopt, best eng zo vlak bij mijn luchtweg. (en het is goed afgelopen dus). Nu snel naar de opstapplaats. Oh jee, we gaan met een jeep met open laadbak, 8 grote mensen achterin op een laag dwarsbankje, dat is voor Roderick met zijn grote lijf een crime. Onze gids en chauffeur voor deze "historic tour" is de 80 jarige Robert. Bij een stop vertelt hij  wat, hij werkt vanuit zijn eigen gemaakte map vol krantenknipsels en kopietjes van foto's, laat dat aan 1 persoon zien en gaat dan weer verder. Soms mogen we er even uit en krijgen dan 5 minuten, want we moeten ook nog naar… Voor we een voor een uit de laadbak geklommen zijn, is de helft van de tijd al verstreken. Maar het is wel grappig. Hij weet veel, vertelt ook hoe het in zijn grootvaders tijd was enz. We gaan helemaal bergop naar Fort Knoll, wat boven op de rots ligt, waar wij voor liggen op de ankerplaats. De jeep moet er behoorlijk aan trekken, het is een steile weg. Bovenop hebben we een schitterend uitzicht op de ankerplaats, dat is natuurlijk het eerste waar we naar kijken. Maar onze 5 minuten zijn om, we gaan weer verder. Het eiland is prachtig groen, we gaan over de meest pittoreske weggetjes en omdat het bergop bergaf gaat, is het landschap heel gevarieerd. We maken een stop bij Plantation House, het huis van de Gouverneur, op het grasveld lopen een paar grote landschildpadden, de oudste inwoners van St Helena. Hup weer verder, we persen ons weer in de laadbak, we stoppen op een plek, waar de Boers gevangen gehouden werden, 6000 Boers uit de Boerenoorlog werden hier door de Engelsen naar toe gebracht, nadat ze hun straf uitgediend hadden zijn zij allemaal weer vertrokken. Dan  verder naar het zuiden, we krijgen een prachtig vergezicht op de roze getinte rotsen, waar twee bijzondere grijze pieken uitsteken, de grootste is Lot, de smallere achter hem is Lots wife genoemd, die als een zoutpilaar tegen de hemel afsteekt. Nu gaan we onderweg naar Longwood House, het huis waar Napoleon in ballingschap leefde. Hij, Napoleon, had nogal wat klachten over zijn verblijf, maar als wij het zo zien, is het niet zo gek, een grote verzameling opstallen, prachtige tuinen en uitzicht op zee. Maar het moet erg vochtig geweest zijn. We worden door Joan, een vrouwelijke gids, die volgens ons Napoleon zelf nog meegemaakt had, rondgeleid. Ze deed het erg leuk en met veel interessante informatie. Het huis hangt vol met foto's, schilderijen en replica's van de meubels. De originele zijn naar Parijs gehaald, evenals de overgebleven resten van Napoleon zelf. Er is erg veel zorg besteed aan de restauratie en de authenticiteit. Roderick heeft bij de conservator een stukje behang gebietst. Nee, Nee, dat kan niet, dit is handgedrukt speciaal behang. Maar Roderick wist ergens een weggegooid stukje te liggen en dat mochten we dan meenemen, maar we mogen het niemand zeggen, dus sssttt. We hebben het bed gezien waarin hij overleden is, waar hij opgebaard gelegen heeft enz. De meeste indruk maakte op mij de lithografie die gemaakt is op het moment dat Napoleon vertrekt naar Sint Helena, daarop staan een groot aantal officieren en manschappen, die duidelijk bedroefd waren, dat hun grote held hen moest verlaten. Zo zie je dat ieder vanuit zijn eigen perspectief tegen een gebeurtenis aan kijkt. Verder gaan we weer, even een kijkje bij het nieuw aangelegde vliegveld, 400 miljoen Pound betaald door de Britten, de landingsbaan begint en eindigt boven zee. Deze maand wordt het in gebruik genomen. Dan gaan we een hapje eten in een Take away, bij de 3^e bestelling werden er al items van het bord geveegd, die waren nu sold out. Gelukkig konden we wel nog fishcakes en frites krijgen. Dan worden we weer de auto ingejaagd, we stoppen voor een speciaal vogeltje, de Wirebird. Voor ons gewoon een vogeltje, maat spreeuw, maar het blijkt een bijna uitgestorven inheems vogeltje te zijn, iedereen is beretrots dat er weer een paar meer zijn. Er worden zelfs tochten georganiseerd om ze te zien. Nou we hebben er wel 5 gezien, bofkonten die we zijn. Het is ongeveer net zoals de Kiwi in NZ, symbool voor alles, alleen zie je hem nergens. Dan krijgen we nog een blik op de 18 holes Golfsite ( laat je niet beetnemen Nico, het zijn er gewoon 9, die je 2 keer moet doen) en dat was het dan zo'n beetje, het eind van onze History on wheels, want de versnellingsbak van de jeep ging kapot en daar stonden we dan met z'n allen. Iedere auto die langs kwam stopte om eventueel hulp te bieden, maar waar laat je 9 mensen? We zijn ver weg en er is geen openbaar vervoer. Robert begint nerveus te telefoneren en nog eens en nog eens. Tja, we zitten er wat lacherig bij, het kan nog even duren. Uiteindelijk komt een busje ons ophalen. Einde tour, toch wel erg leuk!

Sent from Windows Mail

Maandag 22 feb 2016

Maandag, 22 februari 2016, Jamesbay, St Helena.

Daar liggen we dan aan een mooring, aan de stuurboordkant de hoge rotsen van het eiland St Helena, aan de bakboordkant de hele rest van de South Atlantic Ocean, een prachtige plek. Even wat feiten op een rijtje, Sint Helena ligt op 1950 km afstand van Afrika vanaf de grens Namibia Angola en 4000 km ten oosten van Rio de Janeiro. Het eiland is 16 bij 8 km en telde in 2008 4255 inwoners. Het is ontdekt in 1502 door de Portugezen, later door de Engelsen gekolonialiseerd in 1659, als kolenbunkerstation voor de British East Indian Compagnie. Voormalig keizer Napoleon heeft hier zijn laatste levensjaren in ballingschap doorgebracht. De hoofdstad is Jamestown en wij liggen voor anker in Jamesbay. Vanochtend moeten we eerst langs de bank om geld op te nemen en onze schulden te betalen. Dus eerst de ferryman opgeroepen per marifoon, om ons naar de kant te brengen. Op eigen gelegenheid naar de kant is bijna onmogelijk. De swell ( oceaandeining) is enorm, zelfs wanneer het er als een glad zeetje uitziet, slaan de golven met grote kracht op de rotsen of op de aanlegplaats. Ze hebben daar een stalen constructie gemaakt met lange touwen met knopen, net als vroeger in de gymzaal bij Apekooien, daar kun je je aan vastgrijpen als je van de boot op de wal moet stappen/springen. De bootjes kunnen niet vastleggen, dus ze varen langszij en dan moet je gauw je kans waarnemen. Iedereen helpt, want iedereen heeft ook zijn handen vol, als je van het schip afkomt loop je met een tas met scheepspapieren, een tas wasgoed, een zak afval, lege jerrycans en degenen die terug aan boord gaan, komen dus met schoon wasgoed, tassen boodschappen, volle jerrycans. Dus iedereen probeert met man en macht het scheepje in bedwang te houden, terwijl de anderen snel alle tassen doorgeven. Er is hier maar Internet op een paar plaatsen, dat werkt niet aan boord, dus af en toe maak je ook al deze toeren met een computer en een fototoestel in je rugzak. Goed eerst op weg naar de bank, het is grappig in de Mainstreet kom je de ene na de andere bekende tegen, die boot kennen we nog uit Kaapstad, die uit Rodrigues, die nog van een jaar geleden, het is maar een klein centrum hier beneden en iedereen maakt uiteraard gebruik van dezelfde faciliteiten, de bank, de wasserij, het Internet, de supermarkt. Sommige cruisers vertellen ons, dat het hier zo goedkoop is, maar ik denk dat die niet zo goed kunnen rekenen. Alles gaat hier in St Helena Pounds, die staan gelijk met het Britse Pound en dat is ongeveer 1,40 euro. Om te beginnen moet je 40 SHP betalen als een soort havengeld, dan 35 SHP voor de Immigratie, 2 SHP voor de mooring per dag, maar ook voor iedere keer dat je naar de kant gaat moet je de ferryman 2 SHP betalen per persoon. Alles moet hier per schip naar het eiland gebracht worden, dat kun je wel terugzien in de prijzen. Vooral de verswaren zijn erg aan de prijs, dat waren we beter gewend. Maar nog steeds vinden we het eiland een bepaalde charme en uitstraling hebben, het is leuk hier te zijn. Naar de bank dus, helemaal terug in de jaren 50, een grote rij loketten, prachtig omlijst door glimmend gewreven houten kozijnen, dames in uniform, de SHP staat dus gelijk met het Britse Pound, daar kun je gewoon mee betalen, maar je krijgt SH geld terug, daar kun je nergens anders ter wereld mee betalen behalve nog op Ascension en Tristan da Cunha. Je kunt het ook nergens inwisselen. Er zijn geen geldautomaten, dus kun je alleen bij de bank onder openingstijden terecht en ze rekenen maar liefst 5% handlingsfee, dat vind ik nog al wat. Wij namen 500 SHP op en dan betaal je dus 25 Pound aan handlingsfee, dat is 35 euro. Dan gaan we een rondje maken om overal te betalen, bij Immigratie betalen we keurig onze inklaringskosten, krijgen een kwitantie, dan moet er een aantekening gemaakt worden in Roderick zijn paspoort en ook in het mijne. Daar had ik dus niet op gerekend, ik had juist mijn paspoort met opzet thuis gelaten omdat het aan land gaan hier nogal een risico is. Goed nu mag Roderick dus nog 9 dagen op het eiland blijven en ik krijg nog 1 dag dispensatie, maar moet morgen weer langskomen met mijn paspoort. Wat een gedoe, dachten we overal aan gedacht te hebben, cruisers denk eraan je hebt een bewijs van een ziekenverzekering nodig, dat moet getoond worden en ook dat je gedekt bent voor eventuele evacuatie (meestal reisverzekering). Om naar de havenmeester te komen, loop je dwars door het kantoor van de douane heen, iedereen is druk aan het werk, maar vindt het prima dat je daar loopt, soms knopen ze nog een praatje aan en meestal loopt iemand nog even mee om de weg te wijzen. Ongekend. Tot slot gaan we naar Anne's Place om ons diner te betalen en uiteraard ook nog een drankje te drinken. We komen leuk in gesprek met een Nederlands stel, die hier met de vrachtboot van Kaapstad heen gevaren zijn. Dan is onze middag al bijna om, onze energie zeker, dus dan gaan we op weg naar de ferry opstapplaats om naar ons schip gebracht te worden. Met al dat gedoe en wachten op de veerman ben je een hoop tijd kwijt. Overstappen van het kleine veerbootje op ons schip is ook geen sinecure, ze bewegen beide een andere kant op, dus je moet een grote stap nemen, je direct vastgrijpen aan je eigen boot en dan hopelijk veilig naar binnen klauteren. De cruisers die je ontmoet hebben opvallend veel blauwe plekken…

Sent from Windows Mail

Sint Helena

Yes we zijn er, de hele nacht langzaam doorgevaren om bij het krieken van de dag het eiland te naderen. Klein eiland in die grote waterplas, hoge bruine rotsen, blauwe zee, grote rollers, prachtige vogels. Een van onze cruiservrienden sprong meteen in zijn dinghy om ons te helpen met de mooringboei, dat is wel nodig ook, daarbij hebben we een bijna geheel doorwaakte nacht gehad, dus we zijn flink moe, om half 8 lagen we afgemeerd. Met een watertaxi naar de kant, waar je op moet springen hangend aan een touw vanwege de swell. Verrassing een echt stadje, bloeiende bomen, huizen van natuursteen, gezellige zaakjes, maar het leukst van al de mensen. Iedereen spreekt je aan. Bij de ambtenaren worden we door de havenmeester verwelkomd, we moeten 35 SH Pond betalen, hebben we natuurlijk niet, er is hier geen ATM machine en de bank is dicht. Dan krijg je toch je clearance stempel in je paspoort en mogen we van mevrouw de immigratieofficier morgen komen betalen. Eigenlijk willen we wel een hapje eten, het laatste hebben we om 2.00 uur vannacht gegeten en we hebben 12 uur hard werken achter de rug, Bij Anna's place achter in de kasteeltuin een echt schipperscafe met visboeien, schelpen en meuk, helemaal onze stijl, hebben we heerlijk gegeten, Ik een grote biefstuk en Roderick hete kip in kokossaus met alles erop en eraan voor 20 Pond, 35 euro, mogen we morgen komen betalen en zo gaat het maar door, havengeld, kom morgen maar. Ongekend. Een heel rustiek dorpje. Wat boodschappen gedaan, mochten we met dollars betalen, geen probleem, dan weer teruggewandeld naar de aanlegplaats van de ferry, de golven slaan nu 3 meter hoog tegen de straat op, in de ferry springen en dan op het eind met je zware rugzak om vanaf de springende ferry op de heen en weer deinende Happy Bird klauteren. Makkelijk gezegd, maar mijn benen zijn gewoon te kort voor zo'n stap, dus ik hing aan de buitenkant van ons schip, ferrybootje er weer onder en nogmaals proberen. Het is hier super. Onze positie is
15 55.49S 005 43.544W na 1398 NM totaal na een kleine correctie.
Oh ja, waarom voor ons het arriveren op het westelijk halfrond een mijlpaal was? Eigenlijk zijn we op dit punt al de hele wereld rond, Vanaf Nederland zijn we over de ) meridiaan bij Greenwich gegaan en nu weer over de 0 meridiaan, dus wat dat aangaat is de cirkel al rond. Mogen we best trots op zijn. Maar we zullen doorgaan......enz. tot we in Anjum zijn tesaam. R&Y

----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com

dag 12

zaterdag 20 febr.2016, dag 12 Luderitz Namibia naar St Helena

Vannacht ging het gehots en gerol maar door, we werden er echt tureluurs van, de golven komen echt overal vandaan. Hoogoprijzend achter de boot, 2,5- 3m maar tot nu toe gaat het nog steeds goed, zolang ze niet breken net achter ons, worden we daar keurig overheen gedragen. De genieperds die ineens met reuze vaart en kracht uit het niets van opzij komen, maken het leven moeilijk en ook wel gevaarlijk. Soms wordt het schip zo uit koers geslagen, dat de wind er vanuit de verkeerde hoek vat op krijgt, dat was van de week ook zo. Sinds 04.00 vanochtend zijn de golven wat afgezwakt, maar de wind verdween ook meteen, dus moesten alle zeilen omgezet en dan sta je te stoeien in het stikdonker. Verder zag ik weer een rare plek, zaklantaarn erbij, komt er allemaal pikzwarte inkt onder het stof van de buiskap vandaan, ligt daar weer een inktvisje. Toen kreeg ik ook nog bezoek van een grote vliegende vis, die landde met veel gespartel op de kuipbank, waar ik net opgestaan was, anders had ik hem in mijn nek gekregen. Je hoort dus eerst een bonk en dan geflapper, dus lichtje erbij, de boorden van het schip liggen bezaaid met kleine en grotere vliegende vissen en inktvisjes. Deze grote heb ik liefdevol opgepakt, vind ik een edele daad van mezelf, want je hebt meteen stinkende handen, ik gooi hem overboord, vliegt die sukkel weer terug, ligt ie weer op de bank te flapperen. Dan kan je midden in de nacht gaan poetsen, want daar zitten we op wacht en het ligt vol slijm en schubben. Vanochtend zacht briesje, stralend zonnetje, golven nog verder gekalmeerd, he lekker! We mogen rustig aan doorvaren, alleen opletten dat we niet al te snel gaan, dan rollen we gewoon de zeilen wat in. Zoals al gezegd, arriveren we anders om 20.00 uur bij het eiland, dan is het stikdonker en blijven we dus uit de buurt op zee totdat het daglicht er weer is. Als we nu rustig aan doen, arriveren we tussen 04.00 uur en 06.00 uur bij het aanvaar waypoint, dat is beter. Eventueel zeilen we dan nog een blokje om. We zullen het wel zien.
Verder houden we ons flink bezig met het uitgraven van allerhande onbereikbare plaatsen, onder bed, helemaal achteronder in de bank, onder de voorraden, daar liggen namelijk ergens onze zeekaarten en vaarwijzers van de Noord Atlantic, Cabo Verde, Het Kanaal, de Noordzee opgeborgen. Lang geleden daar ergens weggemoffeld en nu ineens allemaal weer nodig in rap tempo. Jullie zien we komen onze dagen wel door. Hopelijk morgen "landfall" in St Helena.
Groetjes Roderick en Yvonne

----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com

dag 11 Luderitz St Helena

Vrijdag, 19 febr 2016, dag 11 Luderitz naar Sint Helena

Ja het brood is heerlijk geworden, maar wat een crime was het om dit te maken op een dansend, rollend en hotsend schip. Het is jongleren op hoog niveau.
Eerst de ingredienten en keukenspullen verzamelen, je pakt het een en er valt een ander. Dan moeten er 2 zakken meel uit de voorraadbank opgegraven, maar die staat ook vol potjes jam en blikjes groenten, alles klemvast gezet. Als je dan 2 potjes er tussenuit haalt, gaat de hele handel schuiven en waar laat je die twee losse potjes, die rollen direct door het hele schip, dus die moet je eerst weer zien te vangen. Dan de zakken meel in de plastic voorraadpotten overdoen, Je mikt het zo keurig uit, maar dan ramt er ineens een golf tegen de zijkant en lig je zelf met je buik op het aanrecht in het meel. Uiteindelijk liggen de deegklompen netjes te rijzen in hun blik, 2 kaneelrozijnenbroodjes, 1 ontbijtbrood en 1 uienkruidenbrood, ik gebruik kleine cakevormen, waardoor ik er 4 tegelijk in de oven kan doen. Maar daar zijn ze nog niet. Even het plaatje visualiseren, de oven is voorverwarmd, dus heet, die hangt cardanisch met een grote boog heen en weer te slingeren en daar mag ik dan de broden inmikken. Je loopt hier overdag in een hemdje en een short, dus eerst iets dikkers aan met mouwen en iets extras over mijn buik als bescherming. Oven open en mikken maar. En zo gaat het maar door. Het kost zo gigantisch veel energie op een losgeslagen zee.
Dan ook maar meteen aan de slag om yoghurt te maken, dat doe ik met melkpoeder dus het effect is bijna hetzelfde als hierboven. Dan meteen ook nog maar een pastasalade voor de lunch van de overgebleven macaroni en dan is alles hier in de keuken wel een keer omgerold, omgevallen, leeggelopen enz. Maar nu zijn we weer voor 2 dagen klaar. De wind is wat toegenomen en de golven navenant, verder gaat het wel lekker, momenten dat je het gerol zat bent, worden dan ineens weer afgewisseld door een zilveren zee met sprankelende golven in de goede richting, ben je meteen weer helemaal gelukkig. We genieten dan ook extra van die momenten, nemen een lekker drankje in de kuip ingebed in een stapel kussens en stootwillen. Duurt meestal niet zo lang, want dan dient het volgende golvenveld zich aan. Zag er op de weerplaatjes een stuk rustiger uit he Dennis. Maar al met al zijn we zeker niet ontevreden hoe de passage verloopt. Helaas komen we net niet goed uit met de aankomsttijd in Sint Helena, we komen namelijk morgen, zaterdag, daar aan, maar in het donker, na 20.00 uur, dat durven we niet aan, dus moeten we een extra nacht op zee blijven en in de loop van de dag wat afremmen, dan kunnen we zondagochtend na 06.00 uur naar het eiland varen. Het is maar een piepklein eiland, ongeveer 15 nm lang en 7 nm breed, dus als we niet oppassen zijn we er al voorbij en terug is met deze zeegang en heersende wind geen optie. Maar het gaat vast wel lukken. We laten het jullie wel weten, groetjes van ons. R&Y
Onze positie op vrijdag 19 febr. om 12.00 uur 17 37.54S 003 1258W totaal afgelegd 1268 Nm, nog te gaan 190 Nm.
Noot: ik schreef laatst dat wij hier op UTC tijd leven, dat is natuurlijk 1 uur vroeger als bij jullie en niet later zoals ik schreef. De zon komt bij ons een uur later op dan bij jullie, vandaar, iedere 15 graden naar het westen wordt het 1 uur vroeger.

----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com

Luderitz ST helena dag 9

Luderitz naar St Helena dag 9 Donderdag 18-02-2016.
Tja en nu ben ik het die vandaag de blog vult. Yvonne is aan het broodbakken en dat is hard werk, vraag maar aan Pascal, ik val bijna om van de slaap maar ja deze blog moet er uit voordat de propagatie van de SSB slecht gaat worden, tegenwoordig kan ik nog maar contact krijgen van 95 % de ontanger zit in te ver weg, 1600 Nm verderop, iedere dag opnieuw is het een verassing of wij er doorkomen.
Onze positie om 12.00 uur UTC was 18 29.00S 001 16.05E
Dit was het dan wat mij aangaat, morgen is Yvonne er weer.
De groeten van Roderick en natuurlijk ook van Yvonne.
Saai he, maar een andere keer beter.

----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com

dag 9 Luderitz St Helena

Woensdag, 17 december 2016, dag 9 Luderitz, Namibia, naar Sint Helena

De 9e dag is alweer ingegaan. De zee blijft rommelig tot zeer onstuimig al naar gelang het getij. Vannacht is het prima gegaan, het is wat minder koud, okay, we dragen lange broeken en dikke jassen, maar het verschil is absoluut merkbaar. We zitten nu alweer op minder dan 20 graden vanaf de evenaar en vandaag bereiken we in de loop van de avond ook weer het Westelijk Halfrond. Dat zijn allemaal weer mijlpalen. Roderick kreeg nog een verrassing in het donker, er landde plots een grote vliegende vis naast hem op de bank. Koekepan formaat, maar hij heeft hem weer rustig verder laten vliegen. Je schrikt toch eerst, je zit op de bank in het donker te turen, bonkt er ineens iets naast je op de bank, dat met veel kabaal begint te spartelen en te slaan. De hele bank zat meteen onder de schubben. Om 12.00 uur UTC, wij hebben nu de tijdzone UTC bereikt, dus nu is het hier 1 uur later dan bij jullie, hadden we weer 126 Nm afgelegd, bijna iedere dag dezelfde afstand, daaraan kun je zien dat het weer ook steeds zo'n beetje hetzelfde is, dat brengt het totaal nu op 965 Nm. Onze positie is:
19 27.40S 000 18.52E Dat is het weer voor vandaag, hopelijk krijgt Roderick de mail verzonden. Het kuststation in Madagascar, waar wij de mail naar toe moeten sturen, heeft iedere keer geen Internetverbinding, wij sturen het bericht via de radio daar naar toe en het station moet het via Internet naar de geeigende kanalen sturen. Telkens weer krijgen we een melding dat hij geen internetverbinding kan maken. Stom gedoe, maar goed het is al een wonder dat we uberhaupt een email vanaf de oceaan kunnen verzenden. Tot de volgende keer, R&Y

----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com

dag 8 luderitz St Helena

Dinsdag, 16 feb 2016

Ook de rest van de dag gisteren bleef de zee onstuimig, maar we schoten wel lekker op. Je wordt wel doodmoe van alle bewegingen, je moet telkens tegenwicht geven en opnieuw je balans vinden. We voeren nog steeds een melkmeisje. Zo zijn we ook de nacht weer ingegaan, normaal zetten we dan alles weer terug, maar de wind is vrij constant. Intussen is het halve maan, dus tot 0.00 uur hebben we een schemerlampje aan op zee. Daarna hadden we een prachtige sterrenhemel (voor de insiders 4 sterren, 2 harten). Tot 02.00 uur ging het allemaal heel idyllisch, de golven verloren hun heftigheid, windje bleef, toen kwam er een dikke laag bewolking en daardoor wordt al het licht afgedekt. Je ziet geen verschil meer tussen water en lucht, geen horizon dus en het is echt aardedonker. Maar ook daar zijn we al een beetje aan gewend al vinden we dat niet prettig. Maar we bleven lekker door gaan. Grappig voorval, voor de nacht zijn alle losliggende zaken opgeborgen, kijk ik rond, zie ik in het bijna duister toch weer iets liggen op het rechte vlak voor de toegang. Wat is dat nou, ik kan de vorm niet herkennen. Zaklamp erbij, ligt er een inktvis van 15 cm lang in een plas inkt met aan te kijken. Hoe die daar nou terecht kwam? De kuip was nog helemaal droog, dus ook niet meegespoeld. Voorzichtig weer teruggegooid. Later hadden we nog een hachelijk avontuur. Roderick is buiten op wacht, ik lig nog in bed, het loopt tegen 5 uur, nog steeds pikdonker. Ineens worden we door een golf opzij gezet, dus de boeg draait uit de goede richting, begint het toch ineens volle kracht te waaien, uit het niets, er zal wel een wolk geweest zijn met een bui, maar die kun je nu ook niet zien in een totaal donkere lucht..die 24 knopen wind pakken ons dan van opzij, waardoor ons grootzeil bak komt te staan, maar die staat gezekerd met een bulletalie. De razende wind neemt ons schip te pakken en we loeven zo hard op, dat we niet meer kunnen sturen. Roderick kon daardoor ook de bulletalie niet meer loskrijgen en we kwamen dwars op de hoge golven te liggen, best wel heel eng. Met de grootste moeite konden we het schip weer in het gareel krijgen. Direct alle zeilen klein gereefd, beide zeilen aan een kant, tja en dan ga je met een sukkeldrafje, waardoor je door iedere golf te pakken genomen wordt. Dat is ook niet ideaal. Dus uiteindelijk toch weer over gegaan naar een melkmeisje en dat gaat alweer uren goed. De golven zijn hoog, toch wel 3 meter, maar de vaart zit er goed in. We hebben net allebei een lekkere hete douche genomen, dat is toch wel luxe voor ons. Nu is Roderick wat heerlijks aan het brouwen, het ruikt verrukkelijk. Koken blijft wat riskant, het gasstel hangt cardanisch en zwaait met grote bewegingen heen en weer, dus oppassen dat je niet geraakt wordt. We eten iedere dag nog steeds heerlijk.
Het is weer 12.00 uur geweest, het laatste etmaal waren er 129 Nm, we hebben nu 820 Nm afgelegd nog 542 Nm te gaan.
Onze positie is 20 36.43S 002 13.92E. Liefs van ons.

----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com

DAG 7

Maandag15 febr 2016, dag 7 van Luderitz, Namibia naar Sint Helena.

om 12.00 uur vanochtend stond er weer 124 nm op de teller, daarmee kwam het totaal op 691,4 Nm, we zijn op de helft.
De zee is in het geheel wat onstuimiger ook overdag, maar er is ook iets meer wind. We hebben vannacht in pikdonker een melkmeisje gezet, dat is met het grootzeil naar de ene kant en het voorzeil naar de andere, we hebben momenteel de wind recht achter. Even stoeien, maar we varen nog steeds zo. Nadeel alleen is dat als je op deze manier vaart, het schip erg rolt, omdat je geen tegendruk in de zeilen krijgt. Momenteel is het opkomend hoog water, dat maakt de golven nog wat energieker, ze komen van achter ons aanrazen en de meesten gaan dan keurig onder ons door. De golven zijn nu zo'n 2 meter hoog, met af en toe een flinke uitzondering, die er bovenuit komt torenen. Maar dat gaat allemaal wel goed, wat je altijd doet schrikken is een plotselinge muur van water, die zomaar van de andere kant komt aanrollen met grote snelheid, vanochtend hadden we dat ook weer en werden vol in de zijkant geraakt, er is gelukkig niets gebeurd, maar je wordt wel met een enorme klap opzij gebeukt,. En het is echt een muur van water, die overal bovenuit steekt en na ons gewoon weer doorrolt van einder tot einder. Verder gaat het eigenlijk allemaal prima, We varen hier helemaal alleen, geen schip te zien. 's Ochtends is er een radionet, dan geven alle schepen die vertrokken zijn hun positie door, maar we zitten allemaal zo'n 150 Nm van elkaar verwijderd. Vanaf morgen is Roderick voorlopig de controller van het radionet, wij zitten net tussen 2 groepen in, dus dat is gunstig voor de ontvangst. Nu op naar de tweede helft, hopen dat die net zo comfortabel verloopt als de afgelopen afstand. Onze positie om 12.00 LT is 21 39.49S 004 11.59E Groetjes R&Y

----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com

dag 6 Luderitz St Helena

Hoi allemaal,hier weer een berichtje van ons.
zondag, dag 6 oversteek van Luderitz, Namibia naar St Helena

Eigenlijk veel van het zelfde alleen vannacht was de zee erg onstuimig, we hotsten en botsten.
Roderick heeft nauwelijks geslapen, we slapen nog steeds op een matras op de grond, midden in het schip, de allerbeste plaats.
Dat blijven we nu bij iedere nacht doorzeilen toepassen. De nacht was dus chaotisch, overdag ging het beter, de zee is over het algemeen een stuk ruwer, dat maakt het leven aan boord iets lastiger, maar verder niets te klagen. Nog steeds een lekker windje, we gaan de juiste kant op.
Het laatste etmaal weer 115 Nm , nu zijn we al weer een stuk verder. Onze positie om 18.00 uur LT 22 25.00S 005 25.11E
Tot de volgende keer, R&Y

----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com

dag 5 Luderitz naar Sint Helena

Dag 5 Luderitz naar Sint Helena
Zaterdag 13 feb 2016

En weer zo'n lekkere dag en nacht. Het gaat prima zo, we rusten zo veel mogelijk tussendoor.
We gaan nog steeds niet erg hard, maar wel heel comfortabel en relaxed. Weinig te vertellen dus, tijd om brood te bakken.
Weer een etmaal van 115 Nm dat brengt het totaal nu op 445 Nm om 12.00 uur zaterdag, onze positie is dan
23 32.57S 008 04.76E. LIefs van R&Y

----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com

dag 4 Luderitz naar St Helena

Dag 4 Luderitz naar Sint Helena
Vrijdag, 12 feb 2016

Voor ons een bijzondere dag, vandaag hebben wij elkaar precies 50 jaar geleden leren kennen. We kunnen het zelf haast niet geloven zo lang geleden. Ik was net 15 en Roderick 16 jaar, 3,5 jaar later zijn we getrouwd. Nou dat heeft dus goed gewerkt, we zijn nog steeds blij met elkaar. En nu zitten we al voor het zoveelste jaar in ons bootje op een oceaan. Alleen onze vormvastheid is wat verdwenen in de loop der jaren hebben we toch wel wat kilootjes bij elkaar gesprokkeld. Voor Roderick maakt het niks uit, die ziet toch nog altijd het meisje in mij, de lieverd. Maar goed, we varen nog steeds op de South Atlantic en daar is niet zoveel veranderd, afgelopen nacht lekker doorgehaald op zeil, de zee was wel wat onstuimig, maar het was goed te doen. We zitten buiten in onze dikke Noorse Overalls en dat is nodig. Het was weer een erg donkere nacht, maar ook weer een "droge" nacht, vanochtend viel de wind weer helemaal weg, Tussen 06.00 uur en 12.00 uur moest de motor aan, konden we gelijk de accu's weer opladen. Vanaf 13.00 uur zijn we weer onder zeil, zonnetje schijnt, het gaat goed zo. Om 12.00 LT hebben we in totaal 330 Nm afgelegd, het laatste etmaal was 112 Nm, niet zoveel, maar we komen er wel. Onze positie is om deze tijd
24 22.15S 009 57.62E
Weerman Dennis dank je wel voor je mail. Liefs van Roderick en Yvonne.

----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com

dag2 3 Luderitz St Helena

dag 2 en 3 Luderitz Namibia naar St Helena

Woensdag, donnderdag 10 en 11 feb 2016
De wind blijft zachtjes doorblazen, we gaan dan wel niet zo hard, maar wel erg comfortabel. De nacht is erg donker, net na zonsondergang is er even een piepklein maansikkeltje, maar dat verdwijnt ook na een uur, wat overblijft is in eerste instantie een prachtige sterrenhemel, maar later komt er meer bewolking en varen we door de pikdonkere nacht. Er is sinds gisteren geen schip meer in de buurt geweest, we zetten de beide plotters lange tijd uit, scheelt een hoop energie en we houden toch zelf buiten de wacht. Mazzel vannacht was het niet zo'n natte bedoening, dat is zoveel lekkerder. De wind nam zelfs nog zoveel toe, dat we de zeilen hebben moeten inrollen om wat snelheid eraf te halen. We zien er geen heil in om in volle vaart door de nacht te razen.
Morgenochtend kunnen we weer op volle vaart verder. Niet dus, want donderdagochtend viel eerst de wind weer helemaal weg, verdorie! Om 05.00 uur 's ochtends tijdens onze aflossing hebben we gezamenlijk een warme bak pittige bonenreut gegeten als ontbijt. Daarna nam de wind weer wat toe en de hele dag hebben we al een plezierige en makkelijke zeildag, zonnetje erbij, rustige zee. Het gaat lekker, nu om 17.00 uur LT donderdag zijn we in totaal 243,7 Nm verder,n0g 1113 Nm te gaan. onze positie is 25 01.06S 011 22.48E. Veel liefs R&Y.

----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com

dag 1 Luderitz St Helena

dag 1 Luderitz St Helena

Zo we hebben hem weer aardig geraakt de laatste week, alles moest lopend over een lange steiger en via de rubberboot naar ons hol gesleept.
We zijn mudvol voorraden. We praten dan wel over 180 liter diesel, 200 liter tapwater, 60 liter mineraalwater, een aanvulling van 30 blikken, flessen tomatensaus etc, keukenrollen, wc papier, kilo's meel, koekjes, yoghurt, fruit en groenten. We hebben het allemaal weer overleefd. Namibia, Luderitz met name, was een aangename verrassing, leuk dat we deze plaats nog hebben aangedaan. Nu zijn we gereed om af te reizen naar het Noordelijk Halfrond.
Dinsdag 09 febr 2016 om 13.00 uur zijn we vertrokken uit Luderitz, Namibia.
De dag is zoals gewoonlijk vroeg begonnen om 08.00 uur zijn we al onderweg naar de Port Captain, de Immigratie en de Customs.
Om 10.00 uur is de clearence achter de rug, we maken nog een laatste stop bij de Spar Supermarkt voor verse broden, vlees en fruit.
De laatste Namibian munten geef ik aan een dame die iets onduidelijks aan het verkopen is op straat. De een heeft wat gekookte maiskolven, de ander is 6 eitjes aan het koken in een blikje op een barbecue voor de verkoop. Dat zie je hier overal. Dan ga ik de laatste spullen wegstouwen en Roderick gaat aan de slag met de rubberboot, die moet leeggemaakt, aan dek gehesen, schoongeschobd, vastgesjord en afgedekt worden, daar is hij ook nog wel een poos mee zoet. Maakt niet uit, voor 12.00 uur willen we hoe dan ook niet weg, dan razen nog net de laatste hoge swellgolven van weer een ander gebied uit en meteen erachter aan gaan wij weg. Er is licht weer voorspeld, dat kost wat snelheid, maar dat is ook wel lekker relaxed om mee te beginnen. De zon straalt, maar er waait een waterkoude wind, ik zit te rillen in mijn lange broek en fleecejack, er zijn duidelijk zwaardere maatregelen nodig. Het is een leuke oceaan om over te varen, de South Atlantic, vol zeeleven. In het begin zien we grote groepen zeeleeuwen, kleintjes, met elkaar spelen, dartelen, jagen, Zo'n groep bestaat wel uit 60-100 dieren, Roderick heeft nog bezoek gehad van tientallen dolfijnen, we zagen een grote Zonnevis (sommigen noemen hem Maanvis) zwemmen, zo een halve vis met een grote rug en buikvin, die op zijn zij gaat liggen opwarmen en grote aantallen vogels, genten, kleine vogeltjes, albatrossen, heel gaaf. We hebben een stuk kunnen zeilen, daarna moest de motor weer bij, dan weer zeilen en in de nacht alleen nog maar de motor. Veel scheepvaartverkeer in de nacht, van alle kanten kwamen ze op ons af.
Woensdag, 10 febr. nog steeds wind of eigenlijk helemaal geen wind, dat is wel balen, 0 tot 4 knopen, terwijl we iedere middag bijna van ons schip geblazen werden. Om 12.00 uur gaan we het voor de zoveelste maal proberen, zeilen stellen, motor uit, we dobberen met 2,7 knopen (4km p.u), maar helaas dat wordt nog minder, we gaan met minder dan 1,3 kn vooruit, met deze snelheid hebben we nog 41 dagen te gaan ipv 12. We controleren ons weerprogramma nogmaals, we zouden hier toch echt wind moeten hebben, zo'n 11 knopen en geen 0. We kijken het nog even een uurtje aan en dan zowaar krijgen we een klein beetje wind, het schiet niet echt op,maar in ieder geval klapperen de zeilen nu niet meer, die slaan continue tegen de verstaging door dat de golven de boot zo laten schommelen en we geen snelheid maken. We maken er het beste van, eten heerlijk buiten in het zonnetje een fantastisch bonengoulashcurrygerecht, een lekker drankje toe en een stuk verse ananas, zo gaat het wel lukken. Om beurten slapen we wat extra en nu zijn we er weer helemaal klaar voor. We gaan onze tweede avond in, de avonden zijn nog steeds erg nat, dat is vervelend, alles druipt, maar met onze Noorse pakken aan is het goed te doen. We zijn weer 15 graden verder westelijk, de klok is voor ons weer een uur terug gezet, we lopen nu op dezelfde tijd als Nederland, UTC+1.
Om 18.00 uur woensdag, is onze positie 25 48.81S 013 11.47E . All is well aboard. R&Y

----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com