28 mei 2012, Het gaat best wel weer met mij, ik doe het rustig aan en het ziet er naar uit, dat er geen ernstige beschadigingen zijn. Altijd al een hard hoofd gehad, maar nu wel op mijn achterhoofd gevallen. Intussen zijn we op Nuku Hiva aangekomen, hier hebben we weer internet, dus de website is weer helemaal bij met mooie foto's. Groetjes Yvonne.
----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com
maandag 28 mei 2012
zondag 27 mei 2012
23 mei 2012
Woensdag, 23 mei 2012, Fatu Hiva, Baie de Hanavave. Het is hier zo ongelooflijk mooi, gewoon op het schip zitten en om je heen kijken. Al die grillige rotsformaties, al die begroeiing in alle tinten groen en als contrast die nietige zeilbootjes ervoor. Vandaag is R. de watertanks aan het vullen, gewoon met de rubberboot naar de kant, alle flessen, emmers en jerrycans mee. De watermaker is nu echt overleden en we hebben besloten het daarbij te laten. Iedere keer dat gedonder daar word je ook niet goed van. Plus dat iedere keer dat R. daar mee bezig is de hele hut weer uitgeruimd moet worden en hij er ook flauw van wordt. Ik ben onderhand naar het dorpje gelopen en heb een dame aangesproken dat ik wel graag fruit wil hebben in ruil voor een T-shirt, een pet en een oud stoffen tasje. Dat was prima, over 2 uur ga ik het ophalen. Ben benieuwd. Ik vind dit heel moeilijk. Gisteravond ook een deal gemaakt met 2 vissers voor een pak wijn zouden ze vandaag een vis brengen, nou mooi niet. Maar die hebben een gezellige avond gehad. R. voor de 2e maal op watermissie en ik weer naar het dorp. Eerst dat huisje weer terug zien te vinden, Ja, daar staat Oma al. Ze hebben me verwend, 6 grote Pompelmoezen, 8 sinaasappels, 2 knotsen van vruchten, ik denk zuurzak, 20 limoentjes en een kam bananen. Niet verkeerd. Ik heb ze toen ook nog maar een pakje theezakjes gegeven. Terug sjouwend naar de aanlegplaats zijn mijn armen 10 cm langer geworden. Alles zo van de boom. De rest van de dag doen we niets meer.
Donderdag, 24 mei 2012, Fatu Hiva, Naar Omoa en daarna naar Oa Pou.
We hebben besloten om vandaag te vertrekken naar een baai verderop, daar is een klein stadje, Omoa, daar willen we wat inkopen proberen te doen, in ieder geval brood en van daar vertrekken we dan naar het volgende eiland, Oa Pou, 120 Nm verderop, een dag en een nacht varen. Zo gezegd zo gedaan. Om 6 uur gaan we al ankerop, beide ankers moeten opgehaald en geborgen, we lagen op 20 meter diep, dus 70 meter ketting, maar het loopt gesmeerd en even later varen we de baai uit. Een klein uurtje later zijn we al op bestemming, laten het anker weer zakken en ook dit liep gesmeerd, in één keer goed vast. Dinghy te water, motor erop en naar de wal. We hadden geen enkele verwachting, maar het is een hartstikke "modern" stadje, mooie huizen, nette straat, gazonnetjes, en verzorgde tuintjes met planten in bakken en geen rommel! De mensen netjes in de kleren en ook hier weer supervriendelijk en behulpzaam. Ze zijn bezig met het aanleggen van een nieuw havenfront, het ziet er echt goed uit en overal zijn hagelnieuwe Tiki's geplaatst, heilige beelden van de oude goden. Heel gaaf, ze hebben zelfs een ultramoderne sporthal. Maar als er 300 mensen wonen is het veel. We gaan op zoek naar een bakker, een mevrouw begeleidt ons direct. We vinden niet alleen de bakker, maar 2 supermarktjes met spullen die we goed kunnen gebruiken, nog steeds schrikbarend duur, maar een stuk voordeliger als in de voorgaande winkels. Dus we slaan direct weer fors in, blikken makreel en sardines, bonen, koekjes, blikken fruit, camembert, aardappelen, uien, broden en niet te vergeten 12 blikken Tahitiaans bier van 0,5 liter (3,75 euro p.s) Zwaar beladen en opgewekt dat we zo goed geslaagd zijn, sjouwen we terug. Roderick loopt vooruit, die heeft een afgeladen rugzak en 2 loodzware plastic tassen, ik er achteraan met de andere tassen, rondkijkend, genietend: Kijk ons schip er eens mooi bijliggen, wat een mooie Tiki's, plannen makend, en dan is het helaas tijd voor mijn jaarlijkse herhaling in de categorie het maken van een doodsmak. En wat voor één! We liepen al vlak bij de aanlegplaats van de dinghy, R. is honderd meter vooruit, ik stap op een spekglad stuk en sla achteruit met volle kracht op mijn achterhoofd op de stenen. Het maakte zo'n harde bonk, heel eng gewoon. R. kwam direct aanrennen, die had het gehoord, maar die dacht eerder aan een boom of een steen die van de berg afgevallen was. Hij is zich wezenloos geschrokken. Zeer! Zeer! Zeer! En Eng! Maar ik was nog helder, kon alles nog bewegen, dus hij heeft me opgeholpen en ik heb me toch een bult op mijn hoofd, eerst werd het een groot ei, even later een halve appel en na een minuutje een halve grapefruit. Wat nu? Eerst een halve liter gekoeld bier er tegenaan houden, dat was dus meteen al zijn geld waard, want dat stopte de zwelling. En dan wat te doen? We zijn hier alleen, we kunnen naar het dorp terug lopen om te kijken of er een dokter is, maar dan? Dit is een heel klein afgelegen eiland. We kunnen net zo goed even verder lopen naar de dinghy. Kortom we zijn aan boord terug gegaan en daar komen dan pas de emoties los. We hebben besloten eerst maar even hier te blijven liggen om te kijken hoe het gaat en R. zou zonodig ieder kwartier me wakker maken ter controle. Uiteindelijk ging het wel, we hebben een stokbroodje gegeten en na 2 uur zijn we toch vertrokken. Ik heb me de hele tijd heel rustig gehouden, kon ook niet anders. Nu doet mijn hele lijf zeer, dus ik zit ingebed in de kussens, met hoed en zonnebril, en laat me lekker verwennen. We wisten al dat het gunstig weer zou zijn, dus dan ligt de boot ook stabieler. Roderick heeft het leeuwenaandeel genomen en om 22.00 uur 's nachts heb ik het een paar uurtjes overgenomen, zodat hij ook even kon rusten. Daarna weer wisselen en bij zonsopgang kon ik het weer een paar uur overnemen, dus dat ging verder wel. Op vrijdag, om 1 uur 's middags kwamen we aan bij het eiland Ua Pou, pos. 09.23 S 140.07 W, waar tot onze verrassing ook de Victoria (D) en de Hero (Noors) lagen en nog een derde schip, de Malemock (Fr) die we over de radio gehoord hadden. Een prachtige baai, hoge rotsen, diepe grotten, grillige bergen met rots uitsteeksels en heel beschut. Prima plekje. De Noorse Hero kwam ons direct uitnodigen, De Duitsers kwamen even gedag zeggen met het hele gezin en even later kwamen de Fransen, Alain en Veronique aangepeddeld om kennis te maken. Dat is toch zo leuk, ben je aan de andere kant van de wereld, kom je steeds allemaal bekenden tegen. Zaterdag heb ik verder echt rust gehouden, want inspanning gaat me echt niet goed af, Roderick is doorgegaan met zijn poetsklus en verder zijn er een aantal karweien, de extra ankers moeten weer goed geborgen en gezekerd, er moeten sluitingen en lijnen vervangen, de klussen gaan altijd door. Op die hele hoge rots naast ons wonen geitjes, we zien ze over de steile bergwand huppelen en horen ze de hele dag mekkeren. Nu is het zondag, het gaat allemaal wel goed en we gaan weer een eilandje verder, want onze gasflessen zijn nu beide bijna leeg en die moeten daar gevuld kunnen worden, dus op naar Nuku Hiva, 25 Nm verder. Het is prachtig weer, halve wind, dus we gaan gewoon op ons gemakje, We drinken eerst nog rustig koffie, dan moeten we nog wachten tot het brood uit de oven is en dan gaan we. Liefs van ons. R&Y
----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com
Donderdag, 24 mei 2012, Fatu Hiva, Naar Omoa en daarna naar Oa Pou.
We hebben besloten om vandaag te vertrekken naar een baai verderop, daar is een klein stadje, Omoa, daar willen we wat inkopen proberen te doen, in ieder geval brood en van daar vertrekken we dan naar het volgende eiland, Oa Pou, 120 Nm verderop, een dag en een nacht varen. Zo gezegd zo gedaan. Om 6 uur gaan we al ankerop, beide ankers moeten opgehaald en geborgen, we lagen op 20 meter diep, dus 70 meter ketting, maar het loopt gesmeerd en even later varen we de baai uit. Een klein uurtje later zijn we al op bestemming, laten het anker weer zakken en ook dit liep gesmeerd, in één keer goed vast. Dinghy te water, motor erop en naar de wal. We hadden geen enkele verwachting, maar het is een hartstikke "modern" stadje, mooie huizen, nette straat, gazonnetjes, en verzorgde tuintjes met planten in bakken en geen rommel! De mensen netjes in de kleren en ook hier weer supervriendelijk en behulpzaam. Ze zijn bezig met het aanleggen van een nieuw havenfront, het ziet er echt goed uit en overal zijn hagelnieuwe Tiki's geplaatst, heilige beelden van de oude goden. Heel gaaf, ze hebben zelfs een ultramoderne sporthal. Maar als er 300 mensen wonen is het veel. We gaan op zoek naar een bakker, een mevrouw begeleidt ons direct. We vinden niet alleen de bakker, maar 2 supermarktjes met spullen die we goed kunnen gebruiken, nog steeds schrikbarend duur, maar een stuk voordeliger als in de voorgaande winkels. Dus we slaan direct weer fors in, blikken makreel en sardines, bonen, koekjes, blikken fruit, camembert, aardappelen, uien, broden en niet te vergeten 12 blikken Tahitiaans bier van 0,5 liter (3,75 euro p.s) Zwaar beladen en opgewekt dat we zo goed geslaagd zijn, sjouwen we terug. Roderick loopt vooruit, die heeft een afgeladen rugzak en 2 loodzware plastic tassen, ik er achteraan met de andere tassen, rondkijkend, genietend: Kijk ons schip er eens mooi bijliggen, wat een mooie Tiki's, plannen makend, en dan is het helaas tijd voor mijn jaarlijkse herhaling in de categorie het maken van een doodsmak. En wat voor één! We liepen al vlak bij de aanlegplaats van de dinghy, R. is honderd meter vooruit, ik stap op een spekglad stuk en sla achteruit met volle kracht op mijn achterhoofd op de stenen. Het maakte zo'n harde bonk, heel eng gewoon. R. kwam direct aanrennen, die had het gehoord, maar die dacht eerder aan een boom of een steen die van de berg afgevallen was. Hij is zich wezenloos geschrokken. Zeer! Zeer! Zeer! En Eng! Maar ik was nog helder, kon alles nog bewegen, dus hij heeft me opgeholpen en ik heb me toch een bult op mijn hoofd, eerst werd het een groot ei, even later een halve appel en na een minuutje een halve grapefruit. Wat nu? Eerst een halve liter gekoeld bier er tegenaan houden, dat was dus meteen al zijn geld waard, want dat stopte de zwelling. En dan wat te doen? We zijn hier alleen, we kunnen naar het dorp terug lopen om te kijken of er een dokter is, maar dan? Dit is een heel klein afgelegen eiland. We kunnen net zo goed even verder lopen naar de dinghy. Kortom we zijn aan boord terug gegaan en daar komen dan pas de emoties los. We hebben besloten eerst maar even hier te blijven liggen om te kijken hoe het gaat en R. zou zonodig ieder kwartier me wakker maken ter controle. Uiteindelijk ging het wel, we hebben een stokbroodje gegeten en na 2 uur zijn we toch vertrokken. Ik heb me de hele tijd heel rustig gehouden, kon ook niet anders. Nu doet mijn hele lijf zeer, dus ik zit ingebed in de kussens, met hoed en zonnebril, en laat me lekker verwennen. We wisten al dat het gunstig weer zou zijn, dus dan ligt de boot ook stabieler. Roderick heeft het leeuwenaandeel genomen en om 22.00 uur 's nachts heb ik het een paar uurtjes overgenomen, zodat hij ook even kon rusten. Daarna weer wisselen en bij zonsopgang kon ik het weer een paar uur overnemen, dus dat ging verder wel. Op vrijdag, om 1 uur 's middags kwamen we aan bij het eiland Ua Pou, pos. 09.23 S 140.07 W, waar tot onze verrassing ook de Victoria (D) en de Hero (Noors) lagen en nog een derde schip, de Malemock (Fr) die we over de radio gehoord hadden. Een prachtige baai, hoge rotsen, diepe grotten, grillige bergen met rots uitsteeksels en heel beschut. Prima plekje. De Noorse Hero kwam ons direct uitnodigen, De Duitsers kwamen even gedag zeggen met het hele gezin en even later kwamen de Fransen, Alain en Veronique aangepeddeld om kennis te maken. Dat is toch zo leuk, ben je aan de andere kant van de wereld, kom je steeds allemaal bekenden tegen. Zaterdag heb ik verder echt rust gehouden, want inspanning gaat me echt niet goed af, Roderick is doorgegaan met zijn poetsklus en verder zijn er een aantal karweien, de extra ankers moeten weer goed geborgen en gezekerd, er moeten sluitingen en lijnen vervangen, de klussen gaan altijd door. Op die hele hoge rots naast ons wonen geitjes, we zien ze over de steile bergwand huppelen en horen ze de hele dag mekkeren. Nu is het zondag, het gaat allemaal wel goed en we gaan weer een eilandje verder, want onze gasflessen zijn nu beide bijna leeg en die moeten daar gevuld kunnen worden, dus op naar Nuku Hiva, 25 Nm verder. Het is prachtig weer, halve wind, dus we gaan gewoon op ons gemakje, We drinken eerst nog rustig koffie, dan moeten we nog wachten tot het brood uit de oven is en dan gaan we. Liefs van ons. R&Y
----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com
dinsdag 22 mei 2012
22 mei 2012, Fatu Hiva
22 mei 2012, Fatu Hiva, werkelijk een spectaculair uitzicht op de rotsen en grillige bergen. Gelukkig hebben we ons oude Fuji fototoestel weer aan de praat gekregen, het vertoont weliswaar kuren, maar ik kan in ieder geval wat foto's maken. Ik leed er echt onder, dit is zo'n schitterende omgeving, maar jullie krijgen nu ook nog een kans om mee te genieten. Koop dan een nieuwe, zie ik jullie denken, Tja ik zou wel willen, maar hier kunnen we niet eens een brood kopen, laat staan een fototoestel. Voor een fotocamera moeten we naar Tahiti, 1200 Nm verderop, niet echt naast de deur dus. De bakker is in het dorp aan de andere kant van de berg, 871 meter hoog en steil, dus geen optie. Er passeerde een auto, waar we met een mevrouw in gesprek kwamen en met haar spraken we af naar haar huis te komen, dan konden we van haar 2 baguettes kopen. We willen graag nog een paar dagen hier blijven, maar ons gas raakt op en om de flessen te laten vullen moeten we naar Nuku Hiva, een eiland 120 Nm verderop. Ik kon ook nog wat pakjes crackers kopen, dus dat scheelt ook weer brood bakken. We willen ook nog eerst het eiland Ua Pou bezoeken. Hoop dat het allemaal gaat lukken. Maar zo zien jullie, hoe druk we het hebben met gewoon aan de eerste levensbehoeften te voldoen, water, brood, gas en voor mij een fototoestel natuurlijk. Verder gaat het nog steeds prima, onze gezondheid laat weinig te wensen over. We zijn alleen aan het eind van de dag uitgeteld, maar het is hier 33 graden, we zitten de hele dag in de wind, even naar het dorp met de rubberboot vereist heel veel moeite, waar kun je aan de kant komen, waar kan ik mijn bootje vastleggen, op de hoge gladde stenen klauteren, tussen de bergen door naar het dorpje, nu zijn we weer overgeschakeld op de Franse taal, we kregen net het Spaans een beetje onder de knie, dan kijken of we een winkeltje of zo kunnen vinden, kijken wat er te koop is (niet veel dus), babbelen met de dorpsbewoners, dan weer terug, bij de waterkant kom je meestal wat andere cruisers tegen, dus gaan we weer over op het Engels, dat was vandaag niet nodig, want deze meneer was Vlaams, dat was even makkelijk. Verder plannen maken voor de volgende trajecten. Wanneer moeten we vertrekken om bij daglicht bij de volgende bestemming aan te komen, 's nachts zijn we er zeker 4 keer uit om de boel te checken. Er gebeurt van alles, vooral de enorme valwinden vanaf de bergen houden ons bezig, verder scharrelen er visbootjes vlak om ons heen in de nacht. Daar wil ik ook even een blik op werpen, zo mogelijk. We draaien om ons anker, komen we niet te dicht bij de rots, kloppen de coördinaten nog of zijn we een stuk weggedreven. Vervelen is er dus nog steeds niet bij, integendeel, ik zou wel eens een dagje willen luieren. Maar het blijft gaaf. Dus...wordt vervolgd. R&Y
----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com
----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com
19 mei 2012
Zaterdag, 19 mei 2012, Vanochtend nog even geklust en opgeruimd en daarna ankerop, een klein stukje verder naar een baai met een stadje,Baie Vaihatu, positie 09.56 S 139.07 W Ook weer een schitterende baai, maar dit keer geen strandje, wel een aantal huizen en een beeldschoon kerkje omringd door hoge bergen. Het ankeren kost ons moeite, er zijn ongelooflijke rukwinden, van niets naar 30 knopen, verder komen er valwinden van de bergen afrazen. Na 3 keer ankeren liggen we eindelijk. Meteen na ons komt er een boot vlak voor ons ankeren, deze jongeman is alleen, Shane, hij komt de dicht voor ons uit en is zo attent direct zijn anker weer op te halen en het een stukje verder opnieuw te proberen. We nodigen hem uit voor een drankje, daar zijn we net aan toe, hij boft ik had net supergelukt kruidenbrood gebakken, dus een biertje en een plak kruidenbrood met mojo verde (uit Gran Canaria).Hij komt overgezwommen, een heel beleefde knul, onder de tatouages. Hij heeft zijn schip voor 1 dollar gekocht, het was aan het zinken, heeft het mooi opgeknapt, een paar zeilboeken gekocht en zichzelf leren zeilen en is vervolgens vanuit California via Mexico de Pacific overgestoken, samen met zijn kat. De nacht was waardeloos, door de valwinden liggen we ongelooflijk aan de ketting te rukken en zwieren we heen en weer, daarbij gaat de ketting over de rotsen en dat geeft het geluid van een heel groot krijtje over een schoolbord. Gek word je ervan. Op een gegeven moment voelen we dat het anker losschiet en een paar meter verder weer vastgrijpt. Ruk boem knars. We hebben de electronische ankerwacht aan en die gaat ook steeds af. Van slapen komt dus niets, we liggen dichtbij de zijkant met rotsblokken, we weten dat we bewegen, maar kunnen geen hand voor ogen zien. Gelukkig blijft vanaf 5 uur de positie vrijwel hetzelfde.
Zondag, 20 mei 2012, Baie Vaitahu, Tahuata. We liggen nog steeds en overdag is het allemaal weer te overzien. De ongelooflijke rukwinden en ook buien blijven de hele dag doorgaan. We gaan opnieuw ankeren, Shane, de buurman, duikt in het water om te kijken waar een plek met zand is, waar we het anker kunnen laten zakken. Een hele groep dolfijnen komt de baai in zwemmen, ze blijven heel lang en geven ook nog wat acrobatische toeren ten beste. We gaan met de rubberboot naar de kant. In korte broek, omdat we een hoge gladde begroeide trap moeten opklimmen vanuit zee, daarna ritst Roderick zijn pijpen aan en ik gooi mijn lange zijden krinkelrok er overheen en supernetjes lopen wij op zondag door het stadje. We willen namelijk ook het kerkje bezoeken. Het begint weer te regenen, ik stop mijn fotocamera nog extra in mijn tas om deze droog te houden, maar dan volgt de RAMP, als ik hem weer pak, valt hij uit mijn handen en klettert van grote hoogte op straat. En nu is hij overleden en ben ik erg droevig. Roderick heeft nog geprobeerd om hem wat leven in te blazen, maar zo te zien, gaat dat niet lukken. We gaan toch het stadje in, heel klein, een paar straten, maar keurig verzorgd, mooi in de verf, goed onderhouden, een gemeenschapsruimte, een gezondheidscentrum, een school en zoals al gezegd een beeldschoon kerkje met muren van grote ronde zwarte kiezelstenen (kinderkopjes) met openslaande ramen met hout en glas in lood en heel grote lichthouten deuren, met Polynesisch houtsnijwerk. Het is heel rustig, de mensen die we tegenkomen zijn erg vriendelijk, de huizen hebben veel vruchtbomen en bloemen op het erf en natuurlijk kipjes, ook zien we veel varkens. bij een huisje staan we te kijken naar een piep klein varkentje dat aan een touwtje op het terras staat. Kregen we meteen van de dame daar een zak bananen aangeboden. Leuk toch. Daarna terug naar het schip, jerrycans, flessen en emmers ophalen, er is hier een watertap op de wal. Met een volgeladen rubbenboot weer terug, alles in de tank overgieten en dan nog een keer. De watermaker heeft toch nog veel kuren en alles wat we op deze manier kunnen tanken is mooi meegenomen. Verder blijft het rukwinden, regen zon, luiken open, luiken dicht enz.
Maandag, 21 mei 2012, Van Tahuata naar Fatu Hiva.
Om 5 uur staan we op en om kwart voor 6 zeilen we al de baai uit. We gaan naar Fatu Hiva, 45 Nm zuidelijker gelegen, tegen de heersende winden in, dus we hebben extra tijd nodig. We varen langs de kust van Tahuata, en genieten van het uitzicht. De Marquesas zijn vulkaaneilanden, maar ik denk nog tamelijk jong, dus niet geërodeerd, daardoor houden de bergen nog hun scherpe, grillige vormen, door de vele regenval zijn ze prachtig begroeid. Terwijl we daar varen krijgen we windshift na windshift, dan komt de wind van stuurboord, dan van bakboord, twee tellen later recht van voor en dan weer van achter. Eenmaal buiten de eilanden kunnen we goed zeilen, er staat een flinke wind en behoorlijk hoge golven, maar we schieten lekker op. De laatste 2 uur zetten we de motor bij, we hebben dan de wind pal tegen, na 9 uur zeilen varen we op de Hanavavebaai in het eiland Fatu Hiva aan, Pos 10.28 S 138.40 W. Jammer genoeg verdwijnt het hele eiland in de wolken en begint het flink te regenen. We zien dus niet zoveel van al het moois. De baai zelf is gewoon dramatisch mooi, rotsen, bergen, palmen, blokken enz. "Zo iets van moois" Er ligt een flink aantal zeilschepen voor anker. We hebben moeite een plekje te veroveren en als we dan het anker uitgooien, houdt het niet of we komen te dicht bij een ander schip, of als we draaien komen we veel te dicht bij de rotswand. De baai is maar heel klein en erg diep.
We hebben wel 10 keer opnieuw geankerd en nu liggen we eindelijk in 22 m. diep water, daar is Roderick niet gelukkig mee, dus hebben we met de dinghy een 2e anker uitgebracht, onderhand is het 18.00 uur geworden en zitten we nog in het donker te klooien. We hadden het zo mooi voorbereid. Maar we liggen en voor zover we nu zien, gaat het prima. Wordt vervolgd, groetjes van een Happy Bird en een droevig Birdje.
----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com
Zondag, 20 mei 2012, Baie Vaitahu, Tahuata. We liggen nog steeds en overdag is het allemaal weer te overzien. De ongelooflijke rukwinden en ook buien blijven de hele dag doorgaan. We gaan opnieuw ankeren, Shane, de buurman, duikt in het water om te kijken waar een plek met zand is, waar we het anker kunnen laten zakken. Een hele groep dolfijnen komt de baai in zwemmen, ze blijven heel lang en geven ook nog wat acrobatische toeren ten beste. We gaan met de rubberboot naar de kant. In korte broek, omdat we een hoge gladde begroeide trap moeten opklimmen vanuit zee, daarna ritst Roderick zijn pijpen aan en ik gooi mijn lange zijden krinkelrok er overheen en supernetjes lopen wij op zondag door het stadje. We willen namelijk ook het kerkje bezoeken. Het begint weer te regenen, ik stop mijn fotocamera nog extra in mijn tas om deze droog te houden, maar dan volgt de RAMP, als ik hem weer pak, valt hij uit mijn handen en klettert van grote hoogte op straat. En nu is hij overleden en ben ik erg droevig. Roderick heeft nog geprobeerd om hem wat leven in te blazen, maar zo te zien, gaat dat niet lukken. We gaan toch het stadje in, heel klein, een paar straten, maar keurig verzorgd, mooi in de verf, goed onderhouden, een gemeenschapsruimte, een gezondheidscentrum, een school en zoals al gezegd een beeldschoon kerkje met muren van grote ronde zwarte kiezelstenen (kinderkopjes) met openslaande ramen met hout en glas in lood en heel grote lichthouten deuren, met Polynesisch houtsnijwerk. Het is heel rustig, de mensen die we tegenkomen zijn erg vriendelijk, de huizen hebben veel vruchtbomen en bloemen op het erf en natuurlijk kipjes, ook zien we veel varkens. bij een huisje staan we te kijken naar een piep klein varkentje dat aan een touwtje op het terras staat. Kregen we meteen van de dame daar een zak bananen aangeboden. Leuk toch. Daarna terug naar het schip, jerrycans, flessen en emmers ophalen, er is hier een watertap op de wal. Met een volgeladen rubbenboot weer terug, alles in de tank overgieten en dan nog een keer. De watermaker heeft toch nog veel kuren en alles wat we op deze manier kunnen tanken is mooi meegenomen. Verder blijft het rukwinden, regen zon, luiken open, luiken dicht enz.
Maandag, 21 mei 2012, Van Tahuata naar Fatu Hiva.
Om 5 uur staan we op en om kwart voor 6 zeilen we al de baai uit. We gaan naar Fatu Hiva, 45 Nm zuidelijker gelegen, tegen de heersende winden in, dus we hebben extra tijd nodig. We varen langs de kust van Tahuata, en genieten van het uitzicht. De Marquesas zijn vulkaaneilanden, maar ik denk nog tamelijk jong, dus niet geërodeerd, daardoor houden de bergen nog hun scherpe, grillige vormen, door de vele regenval zijn ze prachtig begroeid. Terwijl we daar varen krijgen we windshift na windshift, dan komt de wind van stuurboord, dan van bakboord, twee tellen later recht van voor en dan weer van achter. Eenmaal buiten de eilanden kunnen we goed zeilen, er staat een flinke wind en behoorlijk hoge golven, maar we schieten lekker op. De laatste 2 uur zetten we de motor bij, we hebben dan de wind pal tegen, na 9 uur zeilen varen we op de Hanavavebaai in het eiland Fatu Hiva aan, Pos 10.28 S 138.40 W. Jammer genoeg verdwijnt het hele eiland in de wolken en begint het flink te regenen. We zien dus niet zoveel van al het moois. De baai zelf is gewoon dramatisch mooi, rotsen, bergen, palmen, blokken enz. "Zo iets van moois" Er ligt een flink aantal zeilschepen voor anker. We hebben moeite een plekje te veroveren en als we dan het anker uitgooien, houdt het niet of we komen te dicht bij een ander schip, of als we draaien komen we veel te dicht bij de rotswand. De baai is maar heel klein en erg diep.
We hebben wel 10 keer opnieuw geankerd en nu liggen we eindelijk in 22 m. diep water, daar is Roderick niet gelukkig mee, dus hebben we met de dinghy een 2e anker uitgebracht, onderhand is het 18.00 uur geworden en zitten we nog in het donker te klooien. We hadden het zo mooi voorbereid. Maar we liggen en voor zover we nu zien, gaat het prima. Wordt vervolgd, groetjes van een Happy Bird en een droevig Birdje.
----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com
vrijdag 18 mei 2012
16 mei 1012, Tahuata
Woensdag, 16 mei 2012, van Hiva Oa naar Baie de Vaitahu, Tahuata.
Om 6.00 uur starten we met het schip vaarklaar maken, dan een een ontbijtje en een kop koffie, voordat we ankerop gaan. Dat gaat een flinke klus worden, we liggen namelijk voor met ons Rocna, 25kg anker en hebben nu voor het eerst ook een achteranker uitstaan, een loodzwaar en groot onhandelbaar Danforth anker aan een 40 m. loodlijn. Dit achteranker moet met de hand via de lier omhoog gehaald worden. We geven eerst het vooranker een aantal meters vrij om wat speelruimte te creeëren, dan probeert Roderick de lierhandle te draaien, het anker zit muurvast. Stukje voor stukje krijgen we wat lijn naar binnen, het zweet gutst langs zijn lijf. Wat een klus! We zijn er wel een uur mee bezig voordat het eind in zicht komt en dan moet R. het loodzware ding nog uit het water op het zwemplateau tillen. Als we het anker net aan boord hebben, krijgen we bezoek van de Noorse familie van de Hero met hun 2 kleine kindjes Selma en Magnus. Die zijn gisteren aangekomen: Goed gedaan mensen, Welgefeliciteerd! Jammer genoeg kunnen we ze niet meer aan boord vragen, omdat we alleen nog halfbakken aan ons vooranker liggen, we hadden ze graag nog gesproken. Nu het vooranker ophalen, dat gaat electrisch, en dan varen we de baai uit. Het wordt een kleine trip naar het eiland Tahuata. Er is bijna geen wind, maar we hebben alle tijd. Een mooi tochtje langs het eiland Hiva Oa aan de ene kant en Tahuata aan de andere. De ankerbaai ligt in het noordwesten. Als we naar de baai toevaren, krijg je echt een Stille Zuidzee visioen. Wat Mooi!!! Kristalhelder turquois water omringd door frisgroene bergen van zo,n 70 m., daarachter weer hogere bergen, links rotsen met spelonken en voor ons een goudgeel strand, afgezet met palmbomen en boomhoge gele hibiscus. Wauw! Er liggen hier 5 andere zeilboten, we liggen in heerlijk rustig water buiten de deining. We gaan direct het water in, snorkels en vliezen aan en verder met de boot schoonboenen. Daar zijn we de eerste dagen nog wel zoet mee. Het water is heerlijk, maar wel echt oceaan, dus er zijn hier veel grote creaturen onder de waterspiegel, waaronder veel haaien. Het is superhelder met zand als ondergrond, daardoor kun je 8 meter diep kijken. Als we er eenmaal in rondplonzen zien we allemaal kleine witte vlokjes, de hele zee hier zit hier vol met sperma. Heb daar wel eens iets over gelezen, dat sommige dieren en/of koralen en masse hun sperma loslaten op de zoveelste dag na volle maan. Goed voor de huid zullen we maar denken. Als Rl aan het poetsen is onder het schip ziet hij direct een grote haai van wel 3 meter. Brrr. Maar hij had geen honger en zwom weer door. We zijn niet heel onverantwoord bezig, maar er moeten noodzakelijkerwijs dingen aan het onderwaterschip gebeuren en af en toe moet je gewoon even zwemmen, het is zo heet. Even later 2 grote Stingray roggen, ik weet even de Nederlandse naam niet, Koffervissen ( wel 4x zo groot als in Curacao, Bart) Super! We hebben de hele middag gepoetst en schelpen afgestoken. Voor die aangegroeide mossels op de bodem van het schip moet je telkens onder water duiken tot midden onder het schip, dan een paar honderd eraf krabben en buiten adem weer boven komen. En telkens opnieuw. De mosselschelpen dwarrelen als sneeuw naar de bodem. Toen we eindelijk bekaf weer aan boord zaten zagen we een Mantarog voorbij komen, wat gaaf!
Donderdag, 17 mei 2012,Tahuatu. Bij het wakker worden denk je als eerste weer: Wauw, wat is het hier mooi. R. gaat direct weer het water in om verder te gaan met zijn poetsklus, het verwijderen van de dikke laag groen/bruine aangroei. Eén kant van het schip is alweer wit. Wat een klus. Ik ga de bedden afhalen, lakens wassen en dergelijke. Ook niet mijn favoriete bezigheid. R. heeft nog een paar keer haaien gezien. 's Middags zijn we met de rubberboot naar het strand gepeddeld. De branding is sterk en het strand steil. Met moeite kunnen we ons staande houden. We slepen de dinghy hoog op het strand. We scoren een grote kokosnoot nog in de buitenbast, een paar mooie schelpen en eindelijk wat afgesleten tanden, ( van een kleine haai?) voor Bart. Overal op het strand schildpadsporen, als we die volgen vinden we ook hun nest. Daarna slepen we de dinghy weer naar zee, het is opkomend water, dus nogal omstuimig, we moeten er snel in springen en dan direct peddelen, voordat de golven ons weer op het strand zetten. Het plan was goed, de uitvoering minder, de boot komt met zo'n kracht tegen Roderick aan, dat die languit in zee gaat, met zijn net verwisselde droge kleren.
Eenmaal terug gaat R. weer direct door met zijn project, er blijkt ook nog een (ander) stuk vislijn om de propellor vast gesmolten te zitten, dus dat wordt 100 keer onderduiken om met een scherp mes het stukje bij beetje weg te snijden. Hij is er meer dan een uur zoet mee. Dan het slachten van de kokosnoot. De buitenbast van vezel zit er nog omheen. We hebben wel een machete, maar het is niet zo handig om je heen hakken aan boord van een schip, dus pielen met een scherp mes. Wat een gedoe en wat een rotzooi. De hele kuip ligt vol met vezels. De volgende keer koop ik gewoon weer een kokosnoot bij een stalletje. Gelukkig smaakt hij wel heerlijk, we halen er 2 volle glazen sap uit. Midden in de kern zit al een vruchtbeginsel voor een nieuwe palmboom, het ziet eruit als een eidooier, maar dan plantaardig.
Vrijdag, 18 mei 2012, Tahuata.
An other day in Paradise! We zien steeds grote roggen zwemmen. Ik spring overboord met het onderwater fototoestel. Maar het is heel moeilijk fotograferen, het onderwerp is al snel te ver weg en door de lichtbreking wazig. Als het eenmaal echt dichtbij komt, wordt het daarentegen weer wat eng, vooral bij de Stingrays. Het lukt me niet en ik ga weer aan boord. Ik kijk nog even naar het anker op de bodem, Hee, dat beweegt, het is een grote rog, een licht paarse, dus ik weer terug. Hij is zich onder het schip aan het ingraven. Even later zwemt er een adelaarsrog onder me door. Bof ik even. Ik knip gewoon wat in het wilde weg, ik kan het toch niet goed zien, maar wie weet. Ineens roept R. "Manta!" en daar komt een Mantarog vlak langs me heen. Ik roepen en gillen,KIJK!, kIJK!, de hele ankerplaats moet hem gezien hebben, Zoooo Fantastisch!!! Hij was te dichtbij voor een foto, maar ik heb er één met zijn kop erop. Trots dat ik ben en opgewonden! Nu kijken wat me verder weer te wachten staat. R. heeft die grote haai weergezien, hij denkt nu dat hij eerder 4 meter lang was. Toen hij voor de tweede maal weer langs kwam, is hij toch maar liever uit het water gegaan. Blijkbaar woont hij bij ons in de buurt. Of misschien is het een smoesje om niet meer te hoeven poetsen. Morgen gaan we een paar baaien verderop. Groetjes R&Y
----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com
Om 6.00 uur starten we met het schip vaarklaar maken, dan een een ontbijtje en een kop koffie, voordat we ankerop gaan. Dat gaat een flinke klus worden, we liggen namelijk voor met ons Rocna, 25kg anker en hebben nu voor het eerst ook een achteranker uitstaan, een loodzwaar en groot onhandelbaar Danforth anker aan een 40 m. loodlijn. Dit achteranker moet met de hand via de lier omhoog gehaald worden. We geven eerst het vooranker een aantal meters vrij om wat speelruimte te creeëren, dan probeert Roderick de lierhandle te draaien, het anker zit muurvast. Stukje voor stukje krijgen we wat lijn naar binnen, het zweet gutst langs zijn lijf. Wat een klus! We zijn er wel een uur mee bezig voordat het eind in zicht komt en dan moet R. het loodzware ding nog uit het water op het zwemplateau tillen. Als we het anker net aan boord hebben, krijgen we bezoek van de Noorse familie van de Hero met hun 2 kleine kindjes Selma en Magnus. Die zijn gisteren aangekomen: Goed gedaan mensen, Welgefeliciteerd! Jammer genoeg kunnen we ze niet meer aan boord vragen, omdat we alleen nog halfbakken aan ons vooranker liggen, we hadden ze graag nog gesproken. Nu het vooranker ophalen, dat gaat electrisch, en dan varen we de baai uit. Het wordt een kleine trip naar het eiland Tahuata. Er is bijna geen wind, maar we hebben alle tijd. Een mooi tochtje langs het eiland Hiva Oa aan de ene kant en Tahuata aan de andere. De ankerbaai ligt in het noordwesten. Als we naar de baai toevaren, krijg je echt een Stille Zuidzee visioen. Wat Mooi!!! Kristalhelder turquois water omringd door frisgroene bergen van zo,n 70 m., daarachter weer hogere bergen, links rotsen met spelonken en voor ons een goudgeel strand, afgezet met palmbomen en boomhoge gele hibiscus. Wauw! Er liggen hier 5 andere zeilboten, we liggen in heerlijk rustig water buiten de deining. We gaan direct het water in, snorkels en vliezen aan en verder met de boot schoonboenen. Daar zijn we de eerste dagen nog wel zoet mee. Het water is heerlijk, maar wel echt oceaan, dus er zijn hier veel grote creaturen onder de waterspiegel, waaronder veel haaien. Het is superhelder met zand als ondergrond, daardoor kun je 8 meter diep kijken. Als we er eenmaal in rondplonzen zien we allemaal kleine witte vlokjes, de hele zee hier zit hier vol met sperma. Heb daar wel eens iets over gelezen, dat sommige dieren en/of koralen en masse hun sperma loslaten op de zoveelste dag na volle maan. Goed voor de huid zullen we maar denken. Als Rl aan het poetsen is onder het schip ziet hij direct een grote haai van wel 3 meter. Brrr. Maar hij had geen honger en zwom weer door. We zijn niet heel onverantwoord bezig, maar er moeten noodzakelijkerwijs dingen aan het onderwaterschip gebeuren en af en toe moet je gewoon even zwemmen, het is zo heet. Even later 2 grote Stingray roggen, ik weet even de Nederlandse naam niet, Koffervissen ( wel 4x zo groot als in Curacao, Bart) Super! We hebben de hele middag gepoetst en schelpen afgestoken. Voor die aangegroeide mossels op de bodem van het schip moet je telkens onder water duiken tot midden onder het schip, dan een paar honderd eraf krabben en buiten adem weer boven komen. En telkens opnieuw. De mosselschelpen dwarrelen als sneeuw naar de bodem. Toen we eindelijk bekaf weer aan boord zaten zagen we een Mantarog voorbij komen, wat gaaf!
Donderdag, 17 mei 2012,Tahuatu. Bij het wakker worden denk je als eerste weer: Wauw, wat is het hier mooi. R. gaat direct weer het water in om verder te gaan met zijn poetsklus, het verwijderen van de dikke laag groen/bruine aangroei. Eén kant van het schip is alweer wit. Wat een klus. Ik ga de bedden afhalen, lakens wassen en dergelijke. Ook niet mijn favoriete bezigheid. R. heeft nog een paar keer haaien gezien. 's Middags zijn we met de rubberboot naar het strand gepeddeld. De branding is sterk en het strand steil. Met moeite kunnen we ons staande houden. We slepen de dinghy hoog op het strand. We scoren een grote kokosnoot nog in de buitenbast, een paar mooie schelpen en eindelijk wat afgesleten tanden, ( van een kleine haai?) voor Bart. Overal op het strand schildpadsporen, als we die volgen vinden we ook hun nest. Daarna slepen we de dinghy weer naar zee, het is opkomend water, dus nogal omstuimig, we moeten er snel in springen en dan direct peddelen, voordat de golven ons weer op het strand zetten. Het plan was goed, de uitvoering minder, de boot komt met zo'n kracht tegen Roderick aan, dat die languit in zee gaat, met zijn net verwisselde droge kleren.
Eenmaal terug gaat R. weer direct door met zijn project, er blijkt ook nog een (ander) stuk vislijn om de propellor vast gesmolten te zitten, dus dat wordt 100 keer onderduiken om met een scherp mes het stukje bij beetje weg te snijden. Hij is er meer dan een uur zoet mee. Dan het slachten van de kokosnoot. De buitenbast van vezel zit er nog omheen. We hebben wel een machete, maar het is niet zo handig om je heen hakken aan boord van een schip, dus pielen met een scherp mes. Wat een gedoe en wat een rotzooi. De hele kuip ligt vol met vezels. De volgende keer koop ik gewoon weer een kokosnoot bij een stalletje. Gelukkig smaakt hij wel heerlijk, we halen er 2 volle glazen sap uit. Midden in de kern zit al een vruchtbeginsel voor een nieuwe palmboom, het ziet eruit als een eidooier, maar dan plantaardig.
Vrijdag, 18 mei 2012, Tahuata.
An other day in Paradise! We zien steeds grote roggen zwemmen. Ik spring overboord met het onderwater fototoestel. Maar het is heel moeilijk fotograferen, het onderwerp is al snel te ver weg en door de lichtbreking wazig. Als het eenmaal echt dichtbij komt, wordt het daarentegen weer wat eng, vooral bij de Stingrays. Het lukt me niet en ik ga weer aan boord. Ik kijk nog even naar het anker op de bodem, Hee, dat beweegt, het is een grote rog, een licht paarse, dus ik weer terug. Hij is zich onder het schip aan het ingraven. Even later zwemt er een adelaarsrog onder me door. Bof ik even. Ik knip gewoon wat in het wilde weg, ik kan het toch niet goed zien, maar wie weet. Ineens roept R. "Manta!" en daar komt een Mantarog vlak langs me heen. Ik roepen en gillen,KIJK!, kIJK!, de hele ankerplaats moet hem gezien hebben, Zoooo Fantastisch!!! Hij was te dichtbij voor een foto, maar ik heb er één met zijn kop erop. Trots dat ik ben en opgewonden! Nu kijken wat me verder weer te wachten staat. R. heeft die grote haai weergezien, hij denkt nu dat hij eerder 4 meter lang was. Toen hij voor de tweede maal weer langs kwam, is hij toch maar liever uit het water gegaan. Blijkbaar woont hij bij ons in de buurt. Of misschien is het een smoesje om niet meer te hoeven poetsen. Morgen gaan we een paar baaien verderop. Groetjes R&Y
----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com
woensdag 16 mei 2012
website of webblog
Onze grote website www.happybird.info is weer helemaal bijgewerkt tot en met 15 mei, natuurlijk met talloze mooie foto's.
Morgen vertrekken we naar Tahuatu, ons internet is dan weer afgelopen, we gaan dan weer door met onze webblog www.happybirdopzee.blogspot.com, die via de radio verzonden wordt.
Als we eenmaal weer in Nuku Hiva zijn, over ongeveer 3 weken, hopen we weer internet access te hebben en wordt de website www.happybird.info weer gebruikt. Dit gaat ook in de toekomst steeds gebeuren, dus als de website "stilstaat" gewoon overschakelen naar de webblog. Maar ik denk dat ik die nu eens in de paar dagen bij houd, we hebben als we beschut in een baai liggen minder energie om deze te verzenden tot onze beschikking, omdat de sleepgenerator dan geen en de windgenerator dan weinig energie levert. Gewoon af en toe even switchen tussen de website en de webblog. Groetjes Yvonne.
----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com
Morgen vertrekken we naar Tahuatu, ons internet is dan weer afgelopen, we gaan dan weer door met onze webblog www.happybirdopzee.blogspot.com, die via de radio verzonden wordt.
Als we eenmaal weer in Nuku Hiva zijn, over ongeveer 3 weken, hopen we weer internet access te hebben en wordt de website www.happybird.info weer gebruikt. Dit gaat ook in de toekomst steeds gebeuren, dus als de website "stilstaat" gewoon overschakelen naar de webblog. Maar ik denk dat ik die nu eens in de paar dagen bij houd, we hebben als we beschut in een baai liggen minder energie om deze te verzenden tot onze beschikking, omdat de sleepgenerator dan geen en de windgenerator dan weinig energie levert. Gewoon af en toe even switchen tussen de website en de webblog. Groetjes Yvonne.
----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com
vrijdag 11 mei 2012
11 mei 2012, Dag 36 , Hiva Oa, we zijn er.
Tja, vandaag is pas dag 36, dus we hebben er precies 35 dagen en nachten over gedaan. Wat hebben we lekker geslapen vannacht! We liggen in de baai bij Atuona, dit is één van de eerste aanlegplaatsen, er liggen hier zo'n 50 zeilschepen, allemaal onderweg, een heleboel kennen we al van andere ankerplaatsen. De omgeving is meer dan schitterend, hoge ruige bergen, dicht begroeid met palmen, veel bloemen en echte Polynesische mensen, goudbruin, de dames meerendeel slank en met donkere lokken, de mannen stoer en vol tatouages. Het eiland heeft luxe bebouwing, bestrating enz, dat hadden we niet verwacht, het is bloedduur, dat hadden we wel al verwacht. We zijn vandaag naar de "stad" gelopen om in te klaren, maar de autoriteiten nemen het hier niet zo nauw, ze zijn er alleen tot 11 uur 's ochtends, in het weekend helemaal niet, dus maandag gaan we weer. We hebben hier de nodige hoosbuien over ons heen gehad en nog steeds. Het is toch ongelooflijk, wat er allemaal kan vallen. Zoals gezegd de baai is prachtig om te zien, de deining van de oceaan komt hier zo naar binnen rollen en we liggen vlak langs de kant, waar de golven met immense kracht breken en de berg opklimmen. Een constant dof gebrul van de golven. Het aan land gaan met de dinghy is een gevaarlijke toer. We zijn dus naar de stad gelopen, berg op en berg af, precies een uur lopen, geld gepind (zo mooi), baguettes gekocht en dan weer een uur terug, beetje opschieten, want om 18.00 is het pikdonker. Wij hebben ons terug gesleept met onze zeebenen, we hebben zulke vermoeide spieren. Gelukkig was er een heel aardige Polynesische mevrouw, die met haar auto stopte en ons een lift aanbood naar de ankerplaats. Daar waren we nu echt blij mee. Waar we ook blij mee zijn is dat we Internetaccess konden kopen voor aan boord. De website is alweer een stuk bijgewerkt en Oh wat een mooie foto's staan erbij! Ik had er niet aan moeten denken om hier met de computer in de rubberboot naar land te gaan. Het schip ziet er niet uit, we hebben een laag mosselen en groen van wel meer dan 10 cm eraan hangen, dus we mogen weer aan de bak. Hier wil ik het weer bij laten, het is de hoogste tijd om nog wat bij te slapen. Liefs R&Y
----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com
----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com
donderdag 10 mei 2012
10 mei 2012, Dag 36 onderweg Galapagos naar Frans Polynesie, Hiva Oa, we zijn er.
Donderdag, 10 mei 2012, dag 36
Het idee om op anker de nacht door te brengen was prima, de uitvoering ook, maar het resultaat was KUTJANDOEDEL! We hebben de hele nacht geen oog dicht kunnen doen. Stromingen, tegenstromingen, rotsblokken, brullende branding en een gillende boot. Om 4 .00 LT zijn we in het pikdonker ankerop gegaan en alleen op de genua vertrokken naar Hiva Oa. Het is 15 nm varen, dat hebben we op ons gemakje gedaan. En nu ZIJN WE ER! Na 35 dagen. Tot het laatst aan toe wilde het eiland zich niet blootgeven, dik gehuld in wolken. Zelfs toen de zon opkwam, bleef het in nevenlen gehuld. De ankerbaai is mud en mud vol. We hebben een klein plekje kunnen vinden en hebben een anker vooruit en achteruit staan, we kunnen niet eens draaien. Het ziet er schitterend uit. Hoge vulkanische bergen, helemaal groen begroeid. We hebben net een lekkere champagne sangria genomen om de aankomst te vieren en ik ben nu toch wel zo verschikkelijk dronken. Sinds gistermiddag niet meer geslapen. Dus beter maar even stoppen nu. Morgen vertel ik meer, liefs R&Y. Positie 09.48 S 139.02 W voor anker in de Baie Tahauku, Hiva Oa.
----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com
Het idee om op anker de nacht door te brengen was prima, de uitvoering ook, maar het resultaat was KUTJANDOEDEL! We hebben de hele nacht geen oog dicht kunnen doen. Stromingen, tegenstromingen, rotsblokken, brullende branding en een gillende boot. Om 4 .00 LT zijn we in het pikdonker ankerop gegaan en alleen op de genua vertrokken naar Hiva Oa. Het is 15 nm varen, dat hebben we op ons gemakje gedaan. En nu ZIJN WE ER! Na 35 dagen. Tot het laatst aan toe wilde het eiland zich niet blootgeven, dik gehuld in wolken. Zelfs toen de zon opkwam, bleef het in nevenlen gehuld. De ankerbaai is mud en mud vol. We hebben een klein plekje kunnen vinden en hebben een anker vooruit en achteruit staan, we kunnen niet eens draaien. Het ziet er schitterend uit. Hoge vulkanische bergen, helemaal groen begroeid. We hebben net een lekkere champagne sangria genomen om de aankomst te vieren en ik ben nu toch wel zo verschikkelijk dronken. Sinds gistermiddag niet meer geslapen. Dus beter maar even stoppen nu. Morgen vertel ik meer, liefs R&Y. Positie 09.48 S 139.02 W voor anker in de Baie Tahauku, Hiva Oa.
----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com
woensdag 9 mei 2012
09mei 2012, Dag 34 onderweg Galapagos naar Frans Polynesie, Hiva Oa
Woensdag, 09 mei,dag 34. Het schoot goed op vannacht, wel de gebruikelijke squalls maar vooruit. Alleen dikke pech, toen ik in het donker van buiten de kajuit binnen liep, stond ik ergens op met mijn bevallige Birkenstocks. Voor de nacht kijken we het hele schip na op losliggende zaken, alles is opgeborgen en vastgezet. Ik doe mijn hoofdlampje aan en schrik me rot, ik sta boven op Roderick zijn goede bril. Ik heb zijn glazen eruit getrapt. Maar bij inspectie ziet alles er nog wel heel uit, alleen is het nu een legpuzzel in 6 delen geworden. Balen, nu proberen een opticien te vinden. Ja natuurlijk heeft hij ook nog zijn andere bril als reserve. We snappen nog niet, hoe hij daar op de grond terecht gekomen kan zijn. En nu zijn we al bij de Marquesas. We schoten vandaag hartstikke op, eindelijk de wind, die we al 26 dagen hoorden te hebben, 15 tot 20 knopen. Dat is superzeilen. Alleen hadden we dus nu het probleem, dat we net in het donker op Hiva Oa aan zouden komen, je moet dan zonder licht de baai invaren, om de rotsen heen en zo, en we weten dat hij mudvol schepen ligt, want dit is het "hoogseizoen" voor de oversteek. En we hebben de ervaring, dat een heleboel voor anker liggende schepen geen verlichting voeren. Daar hebben ze geen energie genoeg voor. Een paar slimmerds gaan dan gebruik maken van solarcel tuinlampjes, maar die dingen houden er altijd mee op op het moment dat ze nodig zijn. De nachten duren hier natuurlijk 12 uur en dat is lang! Harder varen kunnen we bijna niet, dus de verloren tijd kunnen we niet inhalen, dus moeten we afremmen om donderdag tegen de ochtend aan te komen. Heel cru, omdat we zolang op de wind gewacht hebben. Maar dat betekent, dat we vanaf 6 uur vanochtend halve snelheid moeten gaan varen. Dat is bijna niet te doen, de wind blaast hard en de golven zijn navenant hoog, die gaan ons dan inhalen en "beuken". Het is verleidelijk om dan toch maar in het donker aan te lopen. Wij hebben gekozen voor een derde mogelijkheid, er ligt net ten zuiden van Hiva Oa nog een onbewoond eilandje, Mohotani, daar gaan we achter liggen op ons anker, wachten dan de nacht af en gaan met zonsopgang weer verder. We hebben met een makkie 99 Nm gemaakt op zeil en onze positie is nu om 17.20 LT 09 mei, 02.50 UTC 10 mei, 09.57 S 138.50 W, in de Baie de Puioono, nee dit is geen schrijffout, voor het eiland Mohotani. Groetjes R&Y
----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com
----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com
dinsdag 8 mei 2012
08 mei 2012, Dag 33 onderweg Galapagos naar Frans Polynesie, Hiva Oa
08 mei 2012, Dag 33,onderweg naar Hiva Oa. Zo we hebben een droomnacht gehad, maar dit keer hadden we weer een nacht van de squalls. Ze bleven maar komen, wat een gedoe, ze komen zo snel opzetten met zo'n puist wind en regen, dat je continue loopt te rennen. Luiken dicht, kussens naar binnen, zeilen verkleinen, regenjas aan (jammer, dat is al te laat, je bent toch al doorweekt)zorgen dat het schip op koers blijft, want tegelijkertijd wordt de zee helemaal wild. Dan na een half uurtje is het leed meestal weer geleden, de bui is over en wij blijven achter met een dolgeworden zee, meestal geen wind meer, alles drijfnat en zelf moeten we weer afkicken van de adrenaline. Geen probleem, alleen 3 kwartier later begint het feest opnieuw, en weer, en weer. Het is erg uitputtend. En zo'n nachtje gooit meer in de war, dan dat je zo denkt. Op het radionetje had ook iedereen het erover, wat dat aangaat is gedeelde smart halve smart. We naderen nu allemaal "landfall" en iedereen zit druk te rekenen hoe en wat. Door al dit gedoe ben je een hoop snelheid kwijt, die je overdag niet in kunt halen. En in plaats dat we woensdag in de namiddag aan zouden komen, komen we nu net in het donker aan. Dat doen we dus niet, dus gaan we nu wat vertragen, zodat we donderdag in de ochtend bij het eiland aankomen. En met ons vele anderen, die we nog steeds niet zien. We gaan ook naar verschillende eilanden. Het leuke van 's ochtends aankomen is wel dat je het eiland in volle glorie ziet opdoemen. Daar kan ik me echt op verheugen. We hebben nu 5 weken lang alle tinten blauw om ons heen gehad en straks zit er ineens ook weer groen en bloemen in het spectrum. De vissen willen nog steeds niet bijten. Tijd om te stoppen, R. roept net weer REGEN en is alles naar binnen aan het gooien, zelf blijf je buiten in verband met de rare windshifts en ik ga de broodjes uit de oven halen, anders krijgen die zo'n rare kleur. Afgelegd 88 Nm.Positie 09.49 S 137.03 W. nog 129 Nm te gaan. Tot morgen. R&Y
----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com
----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com
maandag 7 mei 2012
07 mei 2012, Dag 32 onderweg Galapagos naar Frans Polynesie, Hiva Oa
Maandag, 07 mei 2012, dag 32, Het was vandaag een pittig dagje zeilen, maar we zijn goed opgeschoten. 115 Nm, 217 Nm te gaan. Onze positie om 14.30 Locale tijd, of te wel 0.00 utc 8 mei is: 09.51 S 135.33 W. We bereikten de 135 graden west en dan moet de klok weer een uur terug, maar de Marquesas zijn Frans, Les Marquises, en die hebben natuurlijk weer een afwijkende van UTC + 9,30 uur. Het tijdverschil met Nederland is nu 11,30 uur vroeger. We haddden vandaag weer veel radiocontact met de andere cruisers. Iedereen komt nu natuurlijk hier zo'n beetje bij elkaar, maar je ziet niemand. De schepen die net als wij al meer dan 30 dagen onderweg zijn, varen min of meer in de buurt, op zo'n 50-100 Nm afstand. De schepen die 10 dagen later vertrokken zijn, zijn deels al gearriveerd. Die hebben gewoon mazzel gehad met de wind. Zijn ook allemaal laaiend enthousiast, zo lekker gezeild, de motor niet nodig gehad, iedere dag 15-20 knopen wind enz. Sommige houden ook na "landfall" nog contact om te vertellen hoe de ankerplaats is, dat je een tweede anker moet klaarmaken, omdat je een achteranker nodig hebt, ze vinden het stuk voor stuk prachtig, voor zover ze nu gezien hebben. Nou wij verheugen ons er ook op. Waarschijnlijk komen wij donderdag aan in Hiva Oa. Maar met de wind weet je het nooit. Vanmiddag kregen we tegen verwachting ook ineens een enorme bui met keiharde wind op ons kop. We hadden 3 zeilen uitstaan, dan is het echt hard aanpoten. Dan is de squall weer voorbij is er geen wind meer over, maar wel enorm opgezweepte golven. Dus eerst de motor bij, dan weer de zeilen veranderd en ondertussen zeilen we weer met een langzaam vaartje, eerst weer in het pikkedonker, maar gelukkig is nu na 2 uur de maan ook weer present. We gaan weer lekker door, groetjes R&Y
----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com
----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com
zondag 6 mei 2012
06 mei 2012, Dag 31 onderweg Galapagos naar Frans Polynesie, Hiva Oa
Zondag, 06 mei 2012, dag 31. Onze feestelijke bijeenkomst met de dolfijnen gisteren, werd gevolgd door een sprookjesachtige nacht over een maanverlichte zee, zo ongelooflijk helder verlicht, ook in de kuip van het schip kon je alles onderscheiden. Verder een heerlijke temperatuur, rustige golven en een gestadig blazend windje. Kortom een Droomnacht. En met volle maan komt de maan op als de zon ondergaat en gaat pas onder als de zon weer opkomt. Dus dat is heerlijk luxe varen. Hier is het nu intussen ook weer donker geworden, R. roept net: Kom kijken naar de maan, die opkomt. Een immens grote donker oranje bol. Schitterend. Vanmiddag contact gehad met een aantal Duitse schepen via de SSB radio, die zijn gelijk met ons vertrokken, alleen vanaf een ander Galapagoseiland en ook zij zijn al 30 dagen onderweg. Die zaten dus net als wij in de windloze zone. Maar voor ons allemaal is het eind in zicht. Afgelopen etmaal hebben we toch weer 93 Nm afgelegd, nog 334 te gaan. Onze positie om 16.00 LT 10.03 S 133.48 W. Groetjes R&Y
----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com
----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com
zaterdag 5 mei 2012
05 mei 2012, Dag 30 onderweg Galapagos naar Frans Polynesie, Hiva Oa
Zaterdag, 05 mei 2012, dag 30 onderweg naar Frans Polynesië. Bij de planning hadden we gedacht nu wel zo'n beetje in Hiva Oa gearriveerd te zijn, maar dat duurt nog even. Gisteren schreef ik nog 500 Nm. dat klinkt al flink opgeschoten, maar in werkelijkheid moeten we nog even de afstand naar Anita en Rolf (Dieburg, Duitsland)en weer terug. Maar niet getreurd, we zijn nog steeds vol goede moed. Daar verbaas ik me zelf ook wel eens over. Vandaag had onze zeiltocht een groot IJsselmeer gehalte, alleen duurt het wat lang voordat we aan de overkant komen. Zover je keek korte steile golven van 1 meter, sukkelwindje, bewolkt, met die uitzondering, dat er af en toe uit het niets een serie golven aan komt rollen van 4 meter hoog. Duinen van water over de hele breedte, zover je kijken kunt en een hele serie vlak achter elkaar. Fascinerend en er komt geen zuchtje wind aan te pas. We schommelen alleen als een gek, omdat wij zelf bijna geen voortgang hebben. De wind werd steeds minder, dus het ene paar zeilen weer naar beneden gehaald, de gennaker daar weer voor in de plaats. Nu schiet het nog niet op, maar we gaan wel vooruit. Alleen veel te veel zuidelijk, we moeten nog een erg lang stuk pal west, maar dat is af en toe makkelijker gezegd dan gedaan. We kruisen af, zoals dat heet, pal voor de wind varen is met golven bijna niet te doen. Dan gaat het schip zo rollen, daar wordt je letterlijk ziek van. Dus gisteren een stuk Noordelijk naar het Westen gevaren en vandaag gaan we een stuk Zuidelijk naar het Westen. Zo maken we nog wat extra mijltjes. Ik geef jullie alleen de hemelsbreed gemeten afstanden door, anders zit ik eerst een uur te rekenen. Een gedeelte van de apparatuur wordt namelijk uitgezet om stroom te besparen. Dus alle afstanden zijn altijd hemelsbreed, ook de nog af te leggen mijlen. En ineens vanmiddag begon het water te kolken en te bruisen. Daar schrik je eerst even van, wat is daar aan de hand? Er zijn namelijk ook draaikolken en onderzeese vulkanen en dergelijke onderweg. Maar nee, een heel grote groep gevlekte langsnuitdolfijnen, met een spierwit uiteinde van hun lange neus, kwam ons een bezoek brengen. Ze zijn wel een uur met ons meegezwommen, kijk en daarom doen we dit zo graag. Zo mag de oversteek nog wel even duren. Vandaag toch nog 73 Nm afgelegd, nog 427 Nm te gaan. Onze positie om 16.00 LT: 73 09.41 S 132.06 W . Groetjes R&Y
----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com
----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com
vrijdag 4 mei 2012
04 mei 2012, Dag 29 onderweg Galapagos naar Frans Polynesie, Hiva Oa
Vrijdag, 04 mei 2012, dag 29. En weer een dag erbij, deze keer lekker doorgezeild namelijk 114 Nm. dat zet zoden aan de dijk. Nog 500 Nm te gaan. Onze positie om 16.00 LT. 09.34 S 130.53 W. Vannacht nam de wind flink toe en er kwamen heel hoge golven. We gingen zo hard, dat we het zeil moesten reven. Het voelt ook niet goed om full speed in het donker door te sjezen. Maar al met al een hartstikke fijne zeildag. Hopenlijk morgen weer zo één. Groetjes R&Y
----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com
----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com
donderdag 3 mei 2012
03 mei 2012, Dag 28 onderweg Galapagos naar Frans Polynesie, Hiva Oa
Donderdag, 03 mei 2012, dag 28 alweer, het gaat maar door, gelukkig wel! Onze positie om 16.00 LT 09.52 S 128.59 W. afgelegd dit etmaal 86 Nm. niet zo snel, maar op een heel plezierige manier. Heel wat waard. De golven zijn weer wat toegenomen, maar komen voornamelijk van achter met de richting mee, de wind is redelijk constant en we gaan gestaag de goeie kant op, vandaag luierend op de kuipbank in ons blootje onder het zonnedek met een boekje. Nog 614 Nm te gaan.
Vannacht nog wat spektakel, ik had weer een vislijn achter het schip hangen, eigenlijk steeds voor nop, maar je weet nooit. Dat moment was dus midden in de nacht. Ik haal hem binnen en schrok me dood: een grote pijlinktvis van ik denk 60 cm lang en een doorsnee lijf van 13 cm. Zo groot heb ik ze nog nooit gezien. Eng! Wat moet ik daar nu mee? En hoeveel inkt komt daar wel niet uit? Bij een kleintje, ter grootte van een sigaar, ligt het dek al vol met inktplasjes, die haast niet weg te poetsen zijn. Roderick, wakker worden. Kom eens kijken wat ik gevangen heb. Nou die vond het ook helemaal niks, Teruggooien! Dat heb ik dus gedaan. Een uurtje later had ik daar wel spijt van, ik heb lopen zoeken in mijn boekjes en vond een lekker recept en aanwijzingen. Maar zo zien jullie, dat we toch nog luxe cruisers zijn. Volgende keer beter. Dit overviel ons echt. Maar een vers barbecue maatje vis zou welkom zijn. Toch maar weer een blik ham geopend. Groetjes R&Y
Weetje: Op 6 mei 2012 is het volle maan en staat de maan dichter bij de aarde dan sinds lange tijd, hij ziet er dan 12% groter uit. En dichterbij heeft natuurlijk ook consequenties voor de aantrekkingskracht, dus hogere getijden bij eb en vloed (vanwege het na-ijlingseffect is springvloed altijd 2 dagen later)
----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com
Vannacht nog wat spektakel, ik had weer een vislijn achter het schip hangen, eigenlijk steeds voor nop, maar je weet nooit. Dat moment was dus midden in de nacht. Ik haal hem binnen en schrok me dood: een grote pijlinktvis van ik denk 60 cm lang en een doorsnee lijf van 13 cm. Zo groot heb ik ze nog nooit gezien. Eng! Wat moet ik daar nu mee? En hoeveel inkt komt daar wel niet uit? Bij een kleintje, ter grootte van een sigaar, ligt het dek al vol met inktplasjes, die haast niet weg te poetsen zijn. Roderick, wakker worden. Kom eens kijken wat ik gevangen heb. Nou die vond het ook helemaal niks, Teruggooien! Dat heb ik dus gedaan. Een uurtje later had ik daar wel spijt van, ik heb lopen zoeken in mijn boekjes en vond een lekker recept en aanwijzingen. Maar zo zien jullie, dat we toch nog luxe cruisers zijn. Volgende keer beter. Dit overviel ons echt. Maar een vers barbecue maatje vis zou welkom zijn. Toch maar weer een blik ham geopend. Groetjes R&Y
Weetje: Op 6 mei 2012 is het volle maan en staat de maan dichter bij de aarde dan sinds lange tijd, hij ziet er dan 12% groter uit. En dichterbij heeft natuurlijk ook consequenties voor de aantrekkingskracht, dus hogere getijden bij eb en vloed (vanwege het na-ijlingseffect is springvloed altijd 2 dagen later)
----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com
woensdag 2 mei 2012
02 mei 2012, Dag 27 onderweg Galapagos naar Frans Polynesie, Hiva Oa
Woensdag, 02 mei 2012, dag 27. Nou die windstilte vannacht en overdag vandaag viel mee. Het is weliswaar een zuchtje wind, maar we blijven in beweging en dat is een stuk aangenamer. We hadden vannacht bij uitzondering de gennaker op laten staan, want dan hielden we nog een beetje vaart, het ging lekker over een maanverlichte zee. Roderick lag net een half uurtje in bed en ik zat buiten, kregen we een squall, het begon steeds harder te waaien en het schip spurtte door de nacht. Maar met dit zeil heb je echt een kritische grens en die kwam heel snel naderbij. Roderick erbij gehaald, dan kan de een het roer nemen en de ander de lijnen van de gennaker bedienen. Nou we hebben ons handen vol gehad, plus dat er een plens regen over ons heen kwam. Na een uur is dan de situatie weer genormaliseerd. Dan kun je de gennaker weghalen, maar er is bijna geen wind meer overgebleven, dus die kan beter blijven staan. R. is buiten gebleven, ik was tot op het bot doorweekt en ging meteen na het verkleden een uurtje liggen. En ja hoor: "Von regen", ik eruit, alle luiken sluiten, spullen naar binnen, onderhand kwam ook de wind weer doorzetten dus gingen we weer op herhaling. Na afloop R. weer een uurtje maffen. Enzovoort. Vanochtend om 6 uur direct alle zeilen verwisseld voor onze passaatzeilvoering, want we moeten proberen zo veel mogelijk westwaarts te komen, verder hebben we een heerlijk zonnig zeildagje over een kalme zee gehad. We hebben ons nu weer aangemeld bij een ander radionetje, dit is een serie van 6 schepen, die allemaal onderweg zijn, we zijn zo'n 200 km van elkaar verwijderd, maar het is leuk over de zeecondities en de wind te horen en gewoon hoe het gaat met elkaar door te spreken. Een paar kennen we al vanuit Panama. Verder gaat het lekker, we zeilen nog steeds, alleen zijn nu de golven een stuk hoger en onrustiger geworden, maar we kunnen niet alles hebben. Onze positie om 16.00 LT. 09.57 S 127.32 W. We hebben afgelopen etmaal 77 Nm afgelegd, nog 700 te gaan. Groetjes R& Y.
----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com
----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com
dinsdag 1 mei 2012
01 mei 2012, Dag 26 onderweg Galapagos naar Frans Polynesie, Hiva Oa
dinsdag, 1 mei, dag 26. Zo de hele nacht weer op de motor gevaren, we lagen zo ongunstig in de golven en het gebonk en geklapper maakt je gek. Onze dieselvoorraad is al aardig geslonken, maar de vooruitgang is niet navenant. In wezen varen we van windstilte naar windstilte. Wat dat aangaat boffen we niet. We houden het weer, lees wind, heel goed in de gaten, volgens de gribfiles moesten we een paar dagen terug midden in een windveld van 15 kn. zitten, wat continue door zou gaan. Nou qua positie zaten wij daar wel, maar de wind niet. We hebben ook nog backup van Dennis, maar mooi niks! Nu wordt er voor de komende dagen ook weer geem wind verwacht, dus gisteravond zolang mogelijk "doorgezeild", maar de wind is zo zwak en komt nu uit het zuidoosten, dan uit het zuidwesten en af en toe uit het noorden. Roderick heeft urenlang de koers gecorrigeerd en toen ik vannacht overnam, was hij compleet op. Dus verder op de motor. Bij het eerste daglicht heb ik alle zeilen weer opnieuw gezet en zowaar pak ik af en toe een zuchtje. De snelheid over de grond was 1,7 kn, daarvan is 1,4 door de stroming, dus kun je nagaan. Maar in ieder geval stond de motor uit en werd een deel van het geklapper opgevangen. De koers passen we aan al naar gelang waar de wind vandaan komt. We gaan zo langzaam, dus er kan ook niets misgaan. We moeten samen aan de lage kant blijven zitten anders klapt het zeil direct dicht. Roderick heb ik bijna de hele nacht door laten slapen, omdat de motor aanstond, heb je ook electriciteit genoeg, dus ik ben de hele tijd met de computer in de weer geweest. De website is ook weer bij, compleet met alle foto's, dus als we aan land zijn, kan die direct gepubliceerd worden, mits ik Internet access heb. Wat een heel vreemde gewaarwording was: Bij ons was het net 30 april geworden, horen we over de SSB via Radio Nederland de Koningin iedereen hartelijk danken voor de geweldige ontvangst en de fijne dag. Dan realiseer je je echt dat je ver in afstand bent en dat tijd maar heel relatief is. Verder overdag een paar vislijnen uitgezet. Normaal doe ik dat niet, want wij hebben de sleepgenerator aan een lange roterende lijn achter het schip hangen om electriciteit te genereren, maar die hebben we nu binnen gehaald, want die geeft weerstand en kost een halve tot hele knoop snelheid. Als we die nu in het water hangen, liggen we stil. Dus vissen...nou om ons heen sprongen er overal vissen boven water,(mooi maatje), die hebben zich waarschijnlijk het scheur gelachen. De laatste tijd nog niet zoveel vissen gezien. Echt uren lang sprongen ze om ons heen uit het water. We hebben dus omelet gegeten. En nu zowaar de laatste uren hebben we een beetje wind, de gennaker blijft vol, we gaan de goede kant op, overal om ons heen buien, daar komt die wind ook vandaan. Langzaam maar gestaag vorderen we, maak jullie niet ongerust als ik schrijf dat we op moeten passen dat de diesel op gaat, we komen er echt wel. Alleen is het voor ons een voortdurend punt van aandacht en keuzes maken of we wel of niet de motor bijzetten. We zijn weer 60 Nm dichter bij de bestemming gekomen, nog 777 te gaan. Onze positie om 0.00 UTC 09.40 S 126.17 W. Liefs R&Y.
----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com
----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com
Abonneren op:
Posts (Atom)