24 mei 2016, vervolg dinsdag de 11e dag van de oversteek Azoren Anjum
13.00 uur, we zeilen! Alleen niet echt de goede kant op. We moeten slagen maken en dat lukt niet best, door de stroming komen we niet daar uit, waar we gepland hebben. De motor moet er dus weer bij aan om ons de goede kant op te krijgen. Wat een hoge golven! Roderick krijgt tot drie keer toe de volle laag over zich heen, de golven breken op de boeg, gaan over het dak van het hele schip heen en vallen dan in de kuip. We kwamen aan bij Engeland in het midden van de Zuidkust, nu zijn we inmiddels de westkust al aan het passeren, komen ook in problemen met de Shipping Lane, de voorrangsweg voor grote schepen, waar wij niet mogen komen. De enige manier om weg te komen is om weer Zuid te gaan varen, dat doen we dus een uur lang, dan de zeilen omzetten en proberen om wat meer Oost te komen. We varen 8 Nm naar beneden om 2 Nm naar het Oosten op te schuiven. Dan weer terug omhoog, de stroom laat alle winst bijna weer verloren gaan. Inmiddels zijn we 20 Nm verder van ons doel afgeraakt, dan bij aankomst hier. Om 18.00 uur nemen de golven iets af en kentert de stroom, met de motor vol bij gaan we eerst 2,5 kn SOG, en de goede kant op, hopen dat het zo blijft. Onder de lij van de Engelse kust met vol zeil en motor komen we zelfs wat meer oostwaarts. We willen zo snel mogelijk Lizzards Point ronden om in Falmouth river de haven in te gaan. Voor het tweede Low willen we graag binnen zijn en daar kunnen we ook tanken, want als we al die tijd motorboot spelen gaan de tanks wel leeg. Temidden van de hoge golven op het springende schip heeft Roderick al de tank met de extra jerrycans moeten afvullen. En dan kentert de stroom weer en gaan we nog maar 0,8 Nm SOG. Dit is niet te doen. Even later gaan we zelfs achteruit. De enige andere mogelijkheid is uitwijken naar de Scilly eilanden, 12 nm met de wind mee, daar willen we al jaren naar toe, we hebben spiksplinter nieuwe Imray kaarten van het gebied ( uit de tijd dat we nog genoeg geld te besteden hadden, de bodem van de scheepskas is aardig in zicht inmiddels), maar we durven het niet aan. Het zijn lage eilanden, je moet daar ankeren of aan een mooring, grote stukken vallen droog, er zijn zandbanken en je ligt totaal onbeschut tegen de inmiddels al 35-40 kn wind uit het Oosten met de bijbehorende 4 meter hoge golven. Als het Low straks gepasseerd is, krijg je daar het restant van de hoge golven uit het lagedrukgebied vanuit het westen, de wind draait dan wel, maar de golven ijlen na. Geen optie voor ons. Dan Penzance misschien, maar ook dat is niet haalbaar, want in de Pilot staat een expliciete waarschuwing dat het heel gevaarlijk is om met deze wind aan te lopen. Bijliggen dan? Dat is met de zeilen contra blijven dobberen en je door de stroom mee laten voeren. Geen denken aan, er varen op dit moment 14 grote zeeschepen aan alle kanten om ons heen, we liggen tussen de uitgang van het Kanaal en het begin van de Shipping Lande langs de westkust, de stroming is sterk, de wind en golven ook, vlak onder de kust is er een groot gebied met "eddies and overfalls", dat zijn draaikolken en plaatsen met enorme brekers, dus het enige wat we kunnen doen is met kleine zeilen Zuid en daarna weer Noord varen. Het is midden in de nacht, we zijn steenkoud, zeiknat, doodmoe, hebben overal spierpijn en zijn het zat. We hebben geen mazzel met de laatste loodjes, iedere keer gaat de lange passage okay en op de laatste dagen moeten we het continue bezuren. Jammer. We gaan nu toch maar om de beurt wat liggen, want dit houden we anders niet vol, even een uurtje warm worden en je spieren ontspannen.
25 mei 2016, woensdag, aanloop Falmouth.
Tot 04.00 uur 's nachts blijft het zo, dan proberen we weer een stuk Noordwaarts te komen, wnat vanaf 05.00 uur gaat de stroming weer een paar uur meelopen, dan moeten we Lizzard Point ronden, anders liggen we hier nog een dag in de woestenij. Heel langzaam lukt het ons Oostwaarts te varen, recht tegen de zware 4 meter hoge golven in, we krijgen een klappen, doodeng, we hoeven maar 1 baai verder, daar ligt Falmouth. Gelukt Poeh!!! Om 11.00 uur varen we de River Fall op en komen terecht in een andere wereld. In de beschutting van de baai varen een 50 tal zeilboten, een heerlijk dagje zeilen in het nieuwe seizoen. De omgeving is schitterend, groene heuvels, dicht begroeid, prachtige landhuizen, aan twee kanten een verdedigingsfort, een aparte vuurtoren, net zoiets als het Paard van Marken, en dan een echt Engelse stad, die de baai omzoomd. Wauw. We meren af aan de fuelpontoon om direct te tanken, het is inmiddels 12.00 uur, onze teller staat op 1266 Nm en onze positie is dan 50 09.21N 005 00.77W. We hebben maar liefst 97 uren de motor moeten laten bijstaan. Na het tanken gaan we naar onze plaats aan de steiger, meren af, gooien alles een beetje uit zicht en sluiten af. Wij gaan lekker fish and chips eten. Roderick heeft al direct geinformeerd bij de havenmeester, waar we dat het beste kunnen doen. We liggen midden tussen glimmend gepoetste schepen, ook veel Nederlanders, tja, het maakt toch wel verschil als je de hele winter op de kant hebt gestaan of zoals wij het hele jaar op zee zijn geweest. Het restaurant is vlakbij, alleen moeten we de steilstaande gangway op, daarna heuvelop om op de hoofdstraat te komen, och onze arme vermoeide spieren. Het visrestaurant is super, smaakvol en gezellig ingericht met een schitterend uitzicht over de baai. De fish and chips zijn bekroond met vele prijzen en dat is absoluut terecht. Heerlijk, heerlijk, heerlijk. We hebben de laptop in de rugzak meegenomen en zenden van daaruit een email weg, dat we aangekomen zijn, we hebben geen Engels geld, geen telefoon en de Free Wifi in de haven doet het niet. Daarna wandelen we door de hoofdstraat terug, het is een heel charmante stad, typisch Engels, erg leuk. We zouden er best meer van willen zien, maar we slepen ons terug aan boord. We willen eigenlijk gewoon even rustig zitten, maar dat redden we niet, om 17.00 uur liggen we in bed. En dit keer gezamenlijk, niet dat we daar veel van gemerkt hebben. Hoewel, midden in de nacht wordt ik wakker van een verschrikkelijke spierkramp in mijn benen. Ik lig echt te gillen en bij iedere millimeter beweging slaat het er weer in. De mensen op de schepen om ons heen zullen wel gedacht hebben.
----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com
Geen opmerkingen:
Een reactie posten