21 april 2012, Dag 16 onderweg Galapagos naar Frans Polynesie, Hiva Oa

Zaterdag, dag 16, om te beginnen onze positie 06.35 S 110.05 W om 0.00 UTC, afgelegd dit etmaal 116 Nm. Nog 1762 te gaan We maken nu aardig wat mijlen per dag, maar dit etmaal was zwaar. Het begon gisteravond al, de golven werden steeds hoger, nu toch wel 4 meter, de wind gaat van 6 kn, dan liggen we bijna stil, tot 26 kn. binnen 30 sec. en dan moeten direct de zeilen gereefd. Ook hebben we veel last van dwarsgolven in de buien, die worden door de wind opgezweept komen haaks op de achterlopende golven, klimmen daar bovenop en botsen daar tegenaan. Gevolg: golven van 5 meter hoog, die bovenop gaan breken en ons dwars raken. Je kunt in het schip geen stap zetten met losse handen, we worden van links naar rechts gesmeten, alles wat je probeert te pakken, valt om, rolt weg. enz. Af en toe moeten we toch wat eten, de logboeken invullen enz. Gek word je er van. Verder krijgen we bui na bui op ons kop, ik denk dit etmaal wel 20 keer. De kleding is zeiknat, de kussens, de boeken. In de buien zit of geen wind of een enorme puist wind. Je kunt daar niet op anticiperen. Als je met te kleine zeilen vaart, maak je geen snelheid meer door het water, dan wordt je door de golven geramd als obstakel en is de boot onbestuurbaar geworden, als je met vol zeil vaart en de wind neemt zo plots toe, gaat het schip zodanig in de versnelling, loeft op en duikt dan richting golven, die van opzij aan komen zetten en wordt dan platgedrukt of gaat sneller dan goed is en loopt uit het roer, waardoor we wederom onbestuurbaar zijn. We zitten dus de hele nacht en dag echt op ons qui vive. Vanmiddag hebben we beide wat extra uurtjes slaap gepakt, op voorhand, maar daardoor heeft de ander het weer extra druk. Maar niet zeuren, we hebben dit onszelf op de hals gehaald. Maar eerlijk is eerlijk, we hadden voor deze oversteek meer zoiets verwacht als: Red Sails in the Sunset, of By the light of the Sivery Moon, dan Singing in the Rain. En dan is het meer Kreunen in de Regen. Verder natuurlijk ook nog leuke momenten. Even op een rustig momentje samen koffie drinken met een bak pepernoten erbij, die vond ik nog bij de voorraad, die had ik in Bonaire gekocht, dat was smikkelen. En vanochtend in een echt zware bui, zodanig dat ik Roderick uit bed gehaald heb om te assisteren, je staat daar druipend aan het roer, de zeilen zijn weer gereefd tot minimale grootte, de koers is weer een beetje onder controle en ineens zie je dan een stuk verderop een enorm hoge en lange golf. Dat is niet zo verwonderlijk, want die zie je regelmatig, kijk ik beter, zijn het zeker 100 dolfijnen. In 2 slagordes van 40 dolfijnen, die allemaal even hoog sprongen in een kaarsrechte lijn, 2 lijnen evenwijdig aan elkaar op 30 meter afstand en in het middengedeelte sprongen de dolfijnen rechtstandig de lucht in en met een salto weer terug. waarschijnlijk waren ze op jacht. Het was ongelooflijk, 3 minuten later is iedereen weer verdwenen, geen beest meer te zien. Spectaculair.
Tot zover, groetjes van twee natte kletsen. R&Y

----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com