Zaterdag, 30 november 2013.
Lieve allemaal,
We zijn dus donderdag direct weer vertrokken uit Nongsa Point Marina, Indonesia. Eigenlijk kon het ons niets meer schelen. Toen we naar buiten voeren was het heiig van de hitte met overal onweerswolken om ons heen, maar geen enkele wilde ons dit keer hebben. We moesten direct de Singapore Strait dwars oversteken tussen al die gigantische zeeschepen door, dat geeft zoveel stress, dat je vanzelf wel wakker blijft. De hele tocht naar Malaysia blijf je langs de Shipping Lanes varen, honderden en honderden tankers en vrachtschepen, de een nog groter dan de ander. In dit gebied wilden we de motor hoe dan ook aan hebben om makkelijker te kunnen manoeuvreren. Wel de zeilen op om beter gezien te worden. Het resultaat van flink doorhalen, de motor aan, de zeilen op, wind gunstig en voornamelijk stroom mee en nog maar 1 keer duiken om een bos touwen/netten van de schroef los te snijden, is dan geworden dat we gisteravond (vrijdag) al, nog net voor donker de Admiral Marina in Malaysia binnen konden lopen. Dus dat was super. Ook zijn we nu wel super moe . Hier laten we ons schip achter voor de NL maanden. Het leuke is: Het is een ware cultuurschok! We zijn aangeland in de meest luxueuze marina, waar we ooit geweest zijn. Chique, schitterende gebouwen, prachtig zwembad omzoomd met palmbomen met lichtjes om de stammen, met omkleed kamers, overal bewaking, die met de hand op hun hart je begroeten en iedere keer weer het hek van de steiger voor je open houden, een sportschool, een soort kunsthal, een giga conferentiecentrum en een super restaurant. Met onze laatste krachten zijn we weer aan boord gegaan om ons te kleden voor het restaurant en daar hebben we ons schandelijk volgepropt bij het diner buffet. Zoveel heerlijkheden, zo prachtig opgediend en stuk voor stuk heerlijk. Er was zelfs uiensoep, dat hebben we de laatste 4 jaar niet meer gegeten, allerhande verse waar, uiteraard heel veel fruit, heel veel onbekend voedsel, wat we allemaal wilden proberen, dit is moslimgebied, dus hier weer rundvlees ( in gember, mjammie), kip en een fantastisch toetjes buffet.Tonnetje rond hebben we ons weer aan boord gesleept, waar we nog net ons bed konden halen. Nu moeten we hier een heleboel zaken in werking gaan zetten, aanmelden bij de officials, immigratie, telefoonnummer kopen, een geldmachien zoeken (hoeveel is een Ringit?), scheepswinkel zien te vinden, een canvasmaker, afspraken, afspraken, afspraken. Dus we gaan maar eens starten, anders worden we gek en vanavond tracteren we onszelf op het Barbecue Buffet. Tussen door nog pitstop in het zwembad. U hoort nog van ons. Liefs van ons vanuit Port Dickson, in de Admiral Marina in Malaysia. Roderick en Yvonne.
----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com
vrijdag 29 november 2013
woensdag 27 november 2013
een paar uurtjes Batam Nongsa Point
Hoi allemaal, eventjes een vluggertje. We zijn vanochtend om half 6 aangekomen in Nongsa Marina, Batam, na een lekkere dag varen, die helaas vanochtend om 4 uur weer afgesloten werd met gigantisch noodweer. Het mocht deze trip niet zo simpel gaan. Nu is het half 10, Roderick is net langs de Customs en Quarantaine geweest en we moeten direct vertrekken, op straffe van een boete. Ons visa is al overschreden, daar moeten we al voor betalen, maakt niet uit wat je zegt, maar morgen verloopt onze CAIT, dit is de vaarvergunning voor Indonesia. We vinden het allemaal wel best, we gaan gewoon meteen door naar Malaysia, volgens mij 3 of 4 dagen varen. Er zijn nu mensen voor ons naar de stad om Immigration af te handelen. Het is hier trouwens een echte Marina, mooi verzorgd met alles erop en er aan op een leuke plaats, we hadden best wat daagjes willen blijven. Natuurlijk zijn we moe, we hebben de nacht met zijn twee doorwaakt, omdat we door de Singapore Strait moesten. Mudvol zeeschepen, op het eerste zicht telde ik er 57, toen werd het rotweer met bakken regen en wind, dus je kon bijna niets meer zien, dan doen we het samen zo veel mogelijk. We gaan zo douchen, tanken en gewoon weer verder, onderweg proberen we wel weer om beurten wat slaap in te halen. Hoewel??? Het gaat niet altijd volgens plan, dus we maken er wel weer wat leuks van. Het was een leuke onderbreking geweest hier in Nongsa Point, want als we in Malaysia aangekomen zijn, moeten we ook weer direct aan de bak, het hele schip moet overhoop gehaald en schoongemaakt omdat het zolang hier in de hitte blijft liggen, dan nog zien alles mee naar Nederland te krijgen. Ik wil niks meer bij betalen, want de extra kosten rijzen de pan uit zo langzamerhand, hoewel het normale leven in Indonesia super goedkoop was. Dat zal me een cultuurschok worden rond Kersttijd in Nederland. Roderick heeft hier wat flessen Cola en 2 broodjes kunnen scoren en viel al steil achterover van de prijzen hier. We gaan er lekker van door, het komt allemaal wel weer goed. Dikke zoute, natte, zweterige knuffel van twee mensen, die doen wat ze graag wilden doen, alleen soms zit het mee en soms zit het tegen. Net als in het echte leven. Kus van ons Roderick en Yvonne.
We hebben verder ook geen Internet access meer hier, al onze abonnementen zijn afgelopen, Sailmail gebruiken dus. Ylm
----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com
We hebben verder ook geen Internet access meer hier, al onze abonnementen zijn afgelopen, Sailmail gebruiken dus. Ylm
----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com
dinsdag 26 november 2013
morgen denken we
Hoi allemaal, we hopen morgen aan te komen in Nongsite Marina in Batam, Indonesia, daar moeten we dan direct uitklaren en tanken en in principe zijn we dan overmorgen al weer op pad naar Malaysia. Alles weer okay hier, alleen erg moe en gaar van al het gedoe. Weer een motorstop gehad vanwege de vuile diesel, dus Roderick mocht weer aan de bak, die is het ook wel zat nu. Niet zulke beste herinneringen aan de South China Sea. Als er nieuws is laten we jullie dat wel weer weten. Heel veel liefs van ons. R&Y
----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com
----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com
maandag 25 november 2013
nog even doorhalen
Lieve allemaal, maandag 25 nov, geen visnetten, geen waterhozen, alleen maar regen, regen, regen.
Dinsdag, 26 november, beetje wind, we sukkelen door. Niet ongerust zijn, het gaat uiteindelijk vast wel lukken. Ik hou het kort om de accu's te sparen. En nee, we zijn nog geen grammetje afgevallen...
Onze positie op South China Sea: om 11.00 uur LT: 00.31.300 S 106.30.880 E. Dikke zoute kus van ons. R&Y
----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com
Dinsdag, 26 november, beetje wind, we sukkelen door. Niet ongerust zijn, het gaat uiteindelijk vast wel lukken. Ik hou het kort om de accu's te sparen. En nee, we zijn nog geen grammetje afgevallen...
Onze positie op South China Sea: om 11.00 uur LT: 00.31.300 S 106.30.880 E. Dikke zoute kus van ons. R&Y
----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com
zondag 24 november 2013
Op herhaling
Zaterdag, 23 nov 2013, er gebeurt de hele dag niets, geen wind, geen weersverandering gewoon niets. De dieselsituatie dreigt zorgelijk te worden. 's Nachts bevinden we ons tussen een ongelooflijk druk veld met vissers, zoveel op een kluitje heb je nog nooit gezien en op alle boten hele ritsen stadionlampen. Geen idee welke kant ze opvaren, je wordt compleet verblind.
Zondag, 24 november 2013,Joepie er is een zuchtje wind, gauw de gennaker opzetten, zodra die staat is de wind op, maar we houden nog even vol, in 2 uur 1,5 Nm afgelegd, dus toch maar de motor weer aan. Tot zeker 20 keer toe hebben we de zeilen gezet, veranderd, weggehaald, het zeilen wil maar niet lukken..Tegen 12.00 uur weer wat wind, yes we gaan, langzaam maar gestaag, we zijn helemaal blij. Er komt iets meer wind, 4,5 kn. wij nog blijer. Ineens roept R. pak je fototoestel, in no time ontstaat er een grote waterhoos, vlakbij, zeilen weg en zo snel mogelijk er van door, de hoek om. De windhoos passeert ons op 50 Meter!!!! en sterft vlak daarna uit, de regenwolk er na neemt zijn kans waar en geeft ons de volle lading. We zitten zeiknat in de kuip, maar drogen net zo snel weer op, Maar ondanks dit geweld hebben we nog steeds geen wind. Hoe kan dat nou? Het is weer bladstil, ongelooflijk. In de middag kunnen we echt zeilen, we sukkelen met 2-3 knoopjes voort, maar ook nog de goede kant op Happy! eind van de dag wordt de wind wel heel zwak ongeveer 3 km per uur, daar kun je geen boot mee voortslepen. De stroming grijpt zijn kans en verzet ons steeds verder , tijd voor de motor. We varen door het pikdonker,op 6 Nm parallel aan de drukke shippinglane naar Singapore. Dan om 0.00 uur 's nachts gaan we nog eens op herhaling, we krijgen iets in de schroef en de hele aandrijving blokkeert. Shit, shit, shit.We blijven dobberen, zoveel mogelijk van de shippinglane vandaan, maar dat gaat al direct mis. De wind houdt het voor gezien en we zijn stuurloos. Momenteel gaan er 20 schepen van links naar rechts voor ons langs, iedereen blijft keurig op zijn route, ineens zien we een hele toren aan lichten recht op ons afkomen. Het duurt even voordat we uitgevogeld hebben wat er precies aan de hand is, maar er komt en sleepboot met een lange sleep recht op ons af. Er komt een zuchtje wind en met de zeilen bak, kunnen we net wegdraaien. Dit is echt stressvol. Maar nu, door de stroming drifen we 1,5 Nm richting schepen , we komen veel te dichtbij, en Ja hoor, daar konden we op wachten, juist nu gaan er een paar oceaanreuzen naast hun baan varen. Ze komen nu al binnen onze veiligheidsmarge van 2 Nm. Alle alarmsystemen gaan af. Nu slaat wat mij aangaat toch de paniek wel toe. Als we niet oppassen worden we zo overvaren. Roderick start de motor, jammer dan als het bij de schroef misgaat, maar we moeten iets, en op heel lage toeren kruipen we uit de gevarenzone. Niet leuk!!! Echt niet!!! We laten de motor heel zachtjes aan, anders zijn we zo weer terug bij af. Roderick gaat wat slapen en ik loods hem door de nacht met aan alle kanten onweer..
Maandag, 25 november 2013. Ver weg van alle schepen, dobberen we op zeil een stukje verder. Straks wil Roderick onder het schip gaan kijken wat er nu weer aan de hand is, maar nu regent het en de zee is erg onrustig. Er komt een schip ons tegemoet. Hij wil duidelijk over ons heen. Let hier dan helemaal niemand meer op. Wij kunnen maar heel langzaam uitwijken en zij doen er nog een schepje bovenop.
R roept hem op over de VHF, zegt dat hij recht voor hun boeg zit en of zij zo vriendelijk willen zijn om uit te wijken. Dat doen ze dan.
Toch maar direct onder het schip om te kijken. Ik leg het schip bijna stil, midden in zee, en daar gaat hij weer met zijn snorkel en flippers. Dit keer zit er een hele bos visnet en allerlei draden om gewikkeld.
En nu zijn we weer onderweg, nog 284 Nm te gaan. We mogen er wat ons betreft nu wel zijn. Onze positie op de Zuid Chnese Zee is om 9.00 vanochtend LT is 01.33.907 S 107.43.347 E. Kijken wat we nu weer tegenkomen. Liefs van ons. R&Y
----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com
Zondag, 24 november 2013,Joepie er is een zuchtje wind, gauw de gennaker opzetten, zodra die staat is de wind op, maar we houden nog even vol, in 2 uur 1,5 Nm afgelegd, dus toch maar de motor weer aan. Tot zeker 20 keer toe hebben we de zeilen gezet, veranderd, weggehaald, het zeilen wil maar niet lukken..Tegen 12.00 uur weer wat wind, yes we gaan, langzaam maar gestaag, we zijn helemaal blij. Er komt iets meer wind, 4,5 kn. wij nog blijer. Ineens roept R. pak je fototoestel, in no time ontstaat er een grote waterhoos, vlakbij, zeilen weg en zo snel mogelijk er van door, de hoek om. De windhoos passeert ons op 50 Meter!!!! en sterft vlak daarna uit, de regenwolk er na neemt zijn kans waar en geeft ons de volle lading. We zitten zeiknat in de kuip, maar drogen net zo snel weer op, Maar ondanks dit geweld hebben we nog steeds geen wind. Hoe kan dat nou? Het is weer bladstil, ongelooflijk. In de middag kunnen we echt zeilen, we sukkelen met 2-3 knoopjes voort, maar ook nog de goede kant op Happy! eind van de dag wordt de wind wel heel zwak ongeveer 3 km per uur, daar kun je geen boot mee voortslepen. De stroming grijpt zijn kans en verzet ons steeds verder , tijd voor de motor. We varen door het pikdonker,op 6 Nm parallel aan de drukke shippinglane naar Singapore. Dan om 0.00 uur 's nachts gaan we nog eens op herhaling, we krijgen iets in de schroef en de hele aandrijving blokkeert. Shit, shit, shit.We blijven dobberen, zoveel mogelijk van de shippinglane vandaan, maar dat gaat al direct mis. De wind houdt het voor gezien en we zijn stuurloos. Momenteel gaan er 20 schepen van links naar rechts voor ons langs, iedereen blijft keurig op zijn route, ineens zien we een hele toren aan lichten recht op ons afkomen. Het duurt even voordat we uitgevogeld hebben wat er precies aan de hand is, maar er komt en sleepboot met een lange sleep recht op ons af. Er komt een zuchtje wind en met de zeilen bak, kunnen we net wegdraaien. Dit is echt stressvol. Maar nu, door de stroming drifen we 1,5 Nm richting schepen , we komen veel te dichtbij, en Ja hoor, daar konden we op wachten, juist nu gaan er een paar oceaanreuzen naast hun baan varen. Ze komen nu al binnen onze veiligheidsmarge van 2 Nm. Alle alarmsystemen gaan af. Nu slaat wat mij aangaat toch de paniek wel toe. Als we niet oppassen worden we zo overvaren. Roderick start de motor, jammer dan als het bij de schroef misgaat, maar we moeten iets, en op heel lage toeren kruipen we uit de gevarenzone. Niet leuk!!! Echt niet!!! We laten de motor heel zachtjes aan, anders zijn we zo weer terug bij af. Roderick gaat wat slapen en ik loods hem door de nacht met aan alle kanten onweer..
Maandag, 25 november 2013. Ver weg van alle schepen, dobberen we op zeil een stukje verder. Straks wil Roderick onder het schip gaan kijken wat er nu weer aan de hand is, maar nu regent het en de zee is erg onrustig. Er komt een schip ons tegemoet. Hij wil duidelijk over ons heen. Let hier dan helemaal niemand meer op. Wij kunnen maar heel langzaam uitwijken en zij doen er nog een schepje bovenop.
R roept hem op over de VHF, zegt dat hij recht voor hun boeg zit en of zij zo vriendelijk willen zijn om uit te wijken. Dat doen ze dan.
Toch maar direct onder het schip om te kijken. Ik leg het schip bijna stil, midden in zee, en daar gaat hij weer met zijn snorkel en flippers. Dit keer zit er een hele bos visnet en allerlei draden om gewikkeld.
En nu zijn we weer onderweg, nog 284 Nm te gaan. We mogen er wat ons betreft nu wel zijn. Onze positie op de Zuid Chnese Zee is om 9.00 vanochtend LT is 01.33.907 S 107.43.347 E. Kijken wat we nu weer tegenkomen. Liefs van ons. R&Y
----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com
vrijdag 22 november 2013
hindernisbaan naar Batam
Donderdag, 21 november 2013, vertrek Semarang naar Batam, dag 1.
Om 6.00 uur kunnen we het niet meer houden, we gaan weg, het is laag water en we moeten vertrekken uit ons minuscule plekje, strak langs de andere boten de bocht maken, want 3 meter verderop begint de verhoging van het droogdok. Via een spring houden we het schip in een hele korte bocht, tjee, dat hebben we weer eens keurig gedaan. Wij zijn onderweg (dachten we). Als we in de voorhaven aankomen, slaat ineens de motor uit. Hee hoe kan dat nou? Het is een brave motor, die eigenlijk nooit problemen geeft. Opnieuw starten, hij doet het weer. Pff gelukkig. Gashendel vooruit, motor uit. Shit. Nog eens, nog eens.... Toch wel wat paniek, want we drijven hier stuurloos en het is een loeidrukke haven. Zou de stuurkabel gebroken zijn? Nee ook niet. Dan zien we het er is een armdikke mooringlijn van een groot schip,
zeker 10 meter lang in onze schroef gekomen en die zit muurvast. Ja, we hebben een vlijmscherp mes op de schroef, maar hier is niets tegen bestand.
Er zit niets anders op, Roderick moet het water in. Het water is smerig en ondoorzichtig, daarbij drijven we midden in de haven en er komt een vrachtschip vanuit zee. Ik probeer de Portcaptain op te roepen, maar die geeft geen reactie op alle oproepen. Daar gaat ie, flippers aan, snorkel op, duikmes mee. Op de tast de kabel zien te ontwarren, die zit om de schroef en om het roer. Ik kijk toe en krijg
het flink benauwd, het vrachtschip komt onze richting op, maar gelukkig daar hebben ze een goede uitkijk, die gaat dus om ons heen. Roderick heeft toch wel wat tijd nodig, iedere keer weer onder het schip
uiken en weer een stukje los. Hij moet zelf goed oppassen voor het genoemde mes op de schroef. Hij kan bijna niets zien.Intussen drijven we naar de kant in de richting van een aantal roestige staketsels.
Rustig blijven! En ja hoor we zijn los, kom gauw aan boord. Motor starten, Yes!!!, we varen weer. Eind goed al goed, eerst maken dat we hier wegkomen.
Buiten op zee, laverend tussen de visnetten en zeker 200 visboten en bootjes, krijgen we een pietsie wind. Snel de gennaker gezet en van 8.00 uur tot 15.00 uur proberen we te zeilen met een slakkegangetjes
an 2,5/3 knopen. Dan valt de wind helemaal weg en liggen we gewoon stom te dobberen. We gaan de gennaker weer weg bergen, altijd nog een heel gedoe, we zijn er wel handig in, maar het is
gewoon heel veel werk. Dan besluit Roderick toch nog even onder het schip te duiken om te kijken of werkelijk alles van de schroef af is, voordat we verder gaan op de motor. Het water is hier schoon en
edelijk helder. Nou dat was niet voor niets, er zit nog een hele kluit meuk om de as gewikkeld, lappen plastic, touw, verpakking, een grote samengetrokken kluit. Dus daar gaat hij weer, diep adem
halen, onder het schip duiken, stuk lossnijden en weer proestend naar boven. Het zit hartstikke in elkaar gedraaid, hij is er zeker een uur mee bezig geweest. Intussen houd ik de wacht, oppassen, dat het
schip niet ineens door de wind meegenomen wordt, kijken of er geen haaien in zicht zijn, we zitten tenslotte midden op de oceaan en Roderick spartelt met zijn flippers en proest, dat lokt aan,
opletten voor kwallen, de kubuskwallen zijn heel gevaarlijk en hebben lange neteldraden en niet te vergeten de giftige zeeslangen. Om 17.00 uur is de klus geklaard, een half uurtje later tuffen we op de motor
door de nacht. Zo dat was een heftig begin.
Vrijdag, 22 november 2013, dag 2 van Semarang naar Batam.
Om 3.00 uur start mijn 2e nachtwacht. Het is pikdonker, de maan zit verstopt achter de wolken. 10 Nm achter ons begint een hevig onweer, we zien de bliksemschichten zo de zee in gaan. Wij komen goed
weg. Om half 5 wordt het weer licht en een half uur later laat de zon zich weer zien, de zee is spiegelglad, geen zuchtje wind. Er komt af en toe een dolfijn kijken, die kun je nu van verre zien
aankomen, aangezien er helemaal geen golven zijn. 's Ochtendsvroeg ben ik altijd in goede vorm, dus Roderick kan lekker nog wat blijven liggen, we proberen onze eigen energie goed op peil te houden. We
hebben vaak genoeg ineens alles nodig, wat we maar op kunnen brengen. Aandachtig kijk ik naar iedere afwijking in het water, er zijn tijdens laagtij zoveel visbootjes op het water en overal, werkelijk overal
liggen zomaar netten, met een stuk piepschuim eraan als teken of een stuk tak, maar de hele zee drijft hier vol troep, dus ben ik altijd om mijn qui vive. Ineens zie ik aan bakboord een zwarte rookwolk op het
water, Hee, wat is dat, een visboot in volle vaart? Ik heb zonet helemaal geen schip gezien. Ja, het ziet er toch naar uit, roetzwarte rook onze richting op. Het is een beetje heiig zo in de ochtend, ik kan het
schip niet goed zien. Verrekijker erbij. Dan zie ik wat er echt aan de hand is. Vlak naast ons, op ongeveer 4 Nm afstand ontstaat een waterhoos. De rook is water dat omhoog getrokken wordt, nu komt ook de
warte slurf uit de wolken. Roderick Wakker Worden!!! Zeilen naar binnen draaien en wegwezen hier.
En dan te bedenken dat er bij ons geen zuchtje wind staat. Ook hier zijn we weer goed mee weggekomen. We hebben wel het gevoel dat we intens leven, maar iets minder mag ook wel even. Om 12.00 uur
LT is onze positie 05.04 S 109.50 E. Totaal sinds vertrek Semarang 121 Nm. De rest van de dag tuffen we door en het is heet, heet, heet.
Zaterdag, 23 november 2013, dag 3 van Semarang naar Batam.
We kunnen niet continue op de motor door blijven gaan, dus iedere keer proberen we weer een stukje te zeilen, maar de wind is tussen 0,5 kn en 3 kn, dus met gennaker op dobberen we alleen met de stroom
mee. Dat gaat ook niet lukken, in 2 uur zijn we 1,5 Nm opgeschoten. Er moet nu toch wel snel een beetje wind komen, we varen nu al weer zolang op de motor. Ook dit traject kunnen we niet halen op
diesel alleen. Om 12.00 LT is onze positie 03.19 S 109.23 E. Eens komen we er wel, maar zeker niet op tijd. Liefs van ons. R&Y
----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com
Om 6.00 uur kunnen we het niet meer houden, we gaan weg, het is laag water en we moeten vertrekken uit ons minuscule plekje, strak langs de andere boten de bocht maken, want 3 meter verderop begint de verhoging van het droogdok. Via een spring houden we het schip in een hele korte bocht, tjee, dat hebben we weer eens keurig gedaan. Wij zijn onderweg (dachten we). Als we in de voorhaven aankomen, slaat ineens de motor uit. Hee hoe kan dat nou? Het is een brave motor, die eigenlijk nooit problemen geeft. Opnieuw starten, hij doet het weer. Pff gelukkig. Gashendel vooruit, motor uit. Shit. Nog eens, nog eens.... Toch wel wat paniek, want we drijven hier stuurloos en het is een loeidrukke haven. Zou de stuurkabel gebroken zijn? Nee ook niet. Dan zien we het er is een armdikke mooringlijn van een groot schip,
zeker 10 meter lang in onze schroef gekomen en die zit muurvast. Ja, we hebben een vlijmscherp mes op de schroef, maar hier is niets tegen bestand.
Er zit niets anders op, Roderick moet het water in. Het water is smerig en ondoorzichtig, daarbij drijven we midden in de haven en er komt een vrachtschip vanuit zee. Ik probeer de Portcaptain op te roepen, maar die geeft geen reactie op alle oproepen. Daar gaat ie, flippers aan, snorkel op, duikmes mee. Op de tast de kabel zien te ontwarren, die zit om de schroef en om het roer. Ik kijk toe en krijg
het flink benauwd, het vrachtschip komt onze richting op, maar gelukkig daar hebben ze een goede uitkijk, die gaat dus om ons heen. Roderick heeft toch wel wat tijd nodig, iedere keer weer onder het schip
uiken en weer een stukje los. Hij moet zelf goed oppassen voor het genoemde mes op de schroef. Hij kan bijna niets zien.Intussen drijven we naar de kant in de richting van een aantal roestige staketsels.
Rustig blijven! En ja hoor we zijn los, kom gauw aan boord. Motor starten, Yes!!!, we varen weer. Eind goed al goed, eerst maken dat we hier wegkomen.
Buiten op zee, laverend tussen de visnetten en zeker 200 visboten en bootjes, krijgen we een pietsie wind. Snel de gennaker gezet en van 8.00 uur tot 15.00 uur proberen we te zeilen met een slakkegangetjes
an 2,5/3 knopen. Dan valt de wind helemaal weg en liggen we gewoon stom te dobberen. We gaan de gennaker weer weg bergen, altijd nog een heel gedoe, we zijn er wel handig in, maar het is
gewoon heel veel werk. Dan besluit Roderick toch nog even onder het schip te duiken om te kijken of werkelijk alles van de schroef af is, voordat we verder gaan op de motor. Het water is hier schoon en
edelijk helder. Nou dat was niet voor niets, er zit nog een hele kluit meuk om de as gewikkeld, lappen plastic, touw, verpakking, een grote samengetrokken kluit. Dus daar gaat hij weer, diep adem
halen, onder het schip duiken, stuk lossnijden en weer proestend naar boven. Het zit hartstikke in elkaar gedraaid, hij is er zeker een uur mee bezig geweest. Intussen houd ik de wacht, oppassen, dat het
schip niet ineens door de wind meegenomen wordt, kijken of er geen haaien in zicht zijn, we zitten tenslotte midden op de oceaan en Roderick spartelt met zijn flippers en proest, dat lokt aan,
opletten voor kwallen, de kubuskwallen zijn heel gevaarlijk en hebben lange neteldraden en niet te vergeten de giftige zeeslangen. Om 17.00 uur is de klus geklaard, een half uurtje later tuffen we op de motor
door de nacht. Zo dat was een heftig begin.
Vrijdag, 22 november 2013, dag 2 van Semarang naar Batam.
Om 3.00 uur start mijn 2e nachtwacht. Het is pikdonker, de maan zit verstopt achter de wolken. 10 Nm achter ons begint een hevig onweer, we zien de bliksemschichten zo de zee in gaan. Wij komen goed
weg. Om half 5 wordt het weer licht en een half uur later laat de zon zich weer zien, de zee is spiegelglad, geen zuchtje wind. Er komt af en toe een dolfijn kijken, die kun je nu van verre zien
aankomen, aangezien er helemaal geen golven zijn. 's Ochtendsvroeg ben ik altijd in goede vorm, dus Roderick kan lekker nog wat blijven liggen, we proberen onze eigen energie goed op peil te houden. We
hebben vaak genoeg ineens alles nodig, wat we maar op kunnen brengen. Aandachtig kijk ik naar iedere afwijking in het water, er zijn tijdens laagtij zoveel visbootjes op het water en overal, werkelijk overal
liggen zomaar netten, met een stuk piepschuim eraan als teken of een stuk tak, maar de hele zee drijft hier vol troep, dus ben ik altijd om mijn qui vive. Ineens zie ik aan bakboord een zwarte rookwolk op het
water, Hee, wat is dat, een visboot in volle vaart? Ik heb zonet helemaal geen schip gezien. Ja, het ziet er toch naar uit, roetzwarte rook onze richting op. Het is een beetje heiig zo in de ochtend, ik kan het
schip niet goed zien. Verrekijker erbij. Dan zie ik wat er echt aan de hand is. Vlak naast ons, op ongeveer 4 Nm afstand ontstaat een waterhoos. De rook is water dat omhoog getrokken wordt, nu komt ook de
warte slurf uit de wolken. Roderick Wakker Worden!!! Zeilen naar binnen draaien en wegwezen hier.
En dan te bedenken dat er bij ons geen zuchtje wind staat. Ook hier zijn we weer goed mee weggekomen. We hebben wel het gevoel dat we intens leven, maar iets minder mag ook wel even. Om 12.00 uur
LT is onze positie 05.04 S 109.50 E. Totaal sinds vertrek Semarang 121 Nm. De rest van de dag tuffen we door en het is heet, heet, heet.
Zaterdag, 23 november 2013, dag 3 van Semarang naar Batam.
We kunnen niet continue op de motor door blijven gaan, dus iedere keer proberen we weer een stukje te zeilen, maar de wind is tussen 0,5 kn en 3 kn, dus met gennaker op dobberen we alleen met de stroom
mee. Dat gaat ook niet lukken, in 2 uur zijn we 1,5 Nm opgeschoten. Er moet nu toch wel snel een beetje wind komen, we varen nu al weer zolang op de motor. Ook dit traject kunnen we niet halen op
diesel alleen. Om 12.00 LT is onze positie 03.19 S 109.23 E. Eens komen we er wel, maar zeker niet op tijd. Liefs van ons. R&Y
----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com
dinsdag 19 november 2013
Vervolg dag 6 Semarang Java
Roderick is al 2 uur weg. Wat heeft hij in die tijd uitgespookt? Hij zou gaan lopen naar de Portcaptain, maar iemand biedt hem transport aan op de scooter. Eigenlijk wel makkelijk, hij moet ook nog ergens een geldautomaat zien te vinden, anders kunnen we de diesel niet betalen. Alles gaat hier cash. Roderick heeft een prijs
afgesproken en stapt achterop de scooter. Die scheurt weg, houdt er geen rekening mee, dat Roderick zoveel groter is, die moet dus regelmatig snel bukken, als hij vlak onder de bomen doorrijdt. Hij ragt door gaten, door achteraf straatjes, door de halve stad en stopt dan bij de Pasar, de markt. Maar daar moet Roderick helemaal niet zijn, hij moet naar het havenkantoor. De man spreekt alleen maar Indonesisch, Roderick schrijft het woord in zijn telefoon, maar de man kan niet lezen. Een ander erbij geroepen, de motorrijder de pest in, Roderick weer met angst en beven achterop en uiteindelijk is hij gekomen waar hij moest zijn. Nu is hij weer terug aan boord met een gigantische pijn in zijn rug. Hij maakt een afspraak om diesel te tanken, we dachten, dat is simpel, we liggen afgemeerd aan een bunkerboot, maar zo werkt dat niet. Via een agent moet de diesel geleverd worden en dat kan vanmiddag om 17.00 uur. In die tussentijd kunnen we blijven liggen aan de bunkerboot. Roderick gaat weer op pad, nu om een ATM machine te vinden. Transport Sir? Nee, dank U, Jalan Jalan. Dat betekent ik ga wandelen en dan stopt meteen de onderhandeling. Het is een flinke tippel in de zon, maar voor geen goud gaat hij weer met de scooter. Weer terug aan boord komt de man van de motor, hij wil meer geld, want hij is naar de markt gereden. Ja Daaggg! Iedere keer loopt hij weer langs met duim en wijsvinger het gebaar van geld makend. Shit. Hij hoort bij de mensen van de boot, waar we aan vast liggen, dat moeten we niet hebben. Roderick biedt hem een biertje aan en daarmee is alles okay.
Intussen hebben we ook een plekje toegewezen gekregen, we moeten aanleggen aan een groot houten schip, dat is het enigst mogelijke plaatsje, Roderick moet daar maar even langs gaan om toestemming te vragen. Makkelijk gezegd, hoe doe je dat als bijna niemand hier Engels spreekt. Ook voor elkaar. Dan wordt het wachten tot het bootje met de diesel langskomt. Het is al 17.00 uur en we willen weg, we willen voor donker afmeren, het is hier al moeilijk genoeg. Roderick gaat klagen, waar ze blijven. Hij krijgt als antwoord: vijf uur is vijf uur! Ja maar dat is het nu. Nee, hier is het Javatijd, het is hier een uur vroeger. Dan komt de volgende situatie: Wij zijn hier de enige buitenlanders voor zover wij zien en we zijn een bezienswaardigheid. Indonesiers hebben absoluut geen last van valst schaamte, dus op de boot naast ons, op 1 meter afstand, gaan 6 mannen op een rij zitten kijken wat wij toch allemaal aan het doen zijn. We maken af en toe een grapje en een opmerking naar ze en zo komen we het volgende uur weer door. En klokslag 5 komt het bootje met de jerrycans met diesel. Spekvette, vuile jerrycans worden dan aan boord gesjouwd en via een slang overgeheveld in de tanks. De heren zijn wel uiterst beleefd en vragen overal toestemming voor. Dan kunnen we eindelijk weg, nagestaard en uitgewuifd door 6 mannen.
Een paar honderd meter verderop bij het Pilot Station is het plekje voor ons. Een minuscule plek, langszij een grote houten boot, waarop druk gezaagd en getimmerd wordt, een zandplaat, waar een schip bovenop ligt, waar ze druk aan het zagen en lassen zijn, voor ons een enorm groot houten schip, waarop ze de gangen aan het vervangen zijn. Het is heel lastig afmeren en waar moeten we ergens aan vastmaken. Ook hier zijn we de bezienswaardigheid van de eeuw, iedereen komt over de reling hangen en kijken, maar ook helpen. Nu liggen we met de achterkant strak tegen een grote drijvende bak, een lijn naar het dak van de grote "jonk" en ingekapseld tussen allerhande groots en roestigs. Zijn we zielig? Helemaal niet!
We maken meteen goed sier om iedereen wat te drinken aan te bieden, we nodigen ze uit aan boord, maar dat durven ze toch niet. Sommigen bieden we een biertje, de moslims krijgen ijskoud mineraalwater, waar ze net zo blij mee zijn. Met onze 20 woorden Indonesisch knopen we met allemaal een gesprekje aan en zo hebben we in een klap 30 vrienden erbij. Af en toe komt er een vragen naar wat voor motor we hebben of iets anders, dan mag hij even komen kijken. Ze vinden het allemaal machtig interessant. Als het donker is komt iedereen op de roestige ponton zitten, dan horen we roepen, Captain, Captain, ze hebben koffie (kopi) voor ons gemaakt.
Dan wordt er een matras uit het schip gehaald, daar mag Roderick dan op zitten, vervolgens en tweede matras voor mij. Zelf zitten ze her en der op een metalen onderdeel. We hebben een hartstikke leuke avond gehad.
Op dit moment worden de Blogspot en de website van de Happy Bird een beetje door elkaar gebruikt, het ligt er aan of we internetaccess hebben. Dus zelf af en toe even kijken hoe of wat. Groetjes van ons.R&Y
----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com
afgesproken en stapt achterop de scooter. Die scheurt weg, houdt er geen rekening mee, dat Roderick zoveel groter is, die moet dus regelmatig snel bukken, als hij vlak onder de bomen doorrijdt. Hij ragt door gaten, door achteraf straatjes, door de halve stad en stopt dan bij de Pasar, de markt. Maar daar moet Roderick helemaal niet zijn, hij moet naar het havenkantoor. De man spreekt alleen maar Indonesisch, Roderick schrijft het woord in zijn telefoon, maar de man kan niet lezen. Een ander erbij geroepen, de motorrijder de pest in, Roderick weer met angst en beven achterop en uiteindelijk is hij gekomen waar hij moest zijn. Nu is hij weer terug aan boord met een gigantische pijn in zijn rug. Hij maakt een afspraak om diesel te tanken, we dachten, dat is simpel, we liggen afgemeerd aan een bunkerboot, maar zo werkt dat niet. Via een agent moet de diesel geleverd worden en dat kan vanmiddag om 17.00 uur. In die tussentijd kunnen we blijven liggen aan de bunkerboot. Roderick gaat weer op pad, nu om een ATM machine te vinden. Transport Sir? Nee, dank U, Jalan Jalan. Dat betekent ik ga wandelen en dan stopt meteen de onderhandeling. Het is een flinke tippel in de zon, maar voor geen goud gaat hij weer met de scooter. Weer terug aan boord komt de man van de motor, hij wil meer geld, want hij is naar de markt gereden. Ja Daaggg! Iedere keer loopt hij weer langs met duim en wijsvinger het gebaar van geld makend. Shit. Hij hoort bij de mensen van de boot, waar we aan vast liggen, dat moeten we niet hebben. Roderick biedt hem een biertje aan en daarmee is alles okay.
Intussen hebben we ook een plekje toegewezen gekregen, we moeten aanleggen aan een groot houten schip, dat is het enigst mogelijke plaatsje, Roderick moet daar maar even langs gaan om toestemming te vragen. Makkelijk gezegd, hoe doe je dat als bijna niemand hier Engels spreekt. Ook voor elkaar. Dan wordt het wachten tot het bootje met de diesel langskomt. Het is al 17.00 uur en we willen weg, we willen voor donker afmeren, het is hier al moeilijk genoeg. Roderick gaat klagen, waar ze blijven. Hij krijgt als antwoord: vijf uur is vijf uur! Ja maar dat is het nu. Nee, hier is het Javatijd, het is hier een uur vroeger. Dan komt de volgende situatie: Wij zijn hier de enige buitenlanders voor zover wij zien en we zijn een bezienswaardigheid. Indonesiers hebben absoluut geen last van valst schaamte, dus op de boot naast ons, op 1 meter afstand, gaan 6 mannen op een rij zitten kijken wat wij toch allemaal aan het doen zijn. We maken af en toe een grapje en een opmerking naar ze en zo komen we het volgende uur weer door. En klokslag 5 komt het bootje met de jerrycans met diesel. Spekvette, vuile jerrycans worden dan aan boord gesjouwd en via een slang overgeheveld in de tanks. De heren zijn wel uiterst beleefd en vragen overal toestemming voor. Dan kunnen we eindelijk weg, nagestaard en uitgewuifd door 6 mannen.
Een paar honderd meter verderop bij het Pilot Station is het plekje voor ons. Een minuscule plek, langszij een grote houten boot, waarop druk gezaagd en getimmerd wordt, een zandplaat, waar een schip bovenop ligt, waar ze druk aan het zagen en lassen zijn, voor ons een enorm groot houten schip, waarop ze de gangen aan het vervangen zijn. Het is heel lastig afmeren en waar moeten we ergens aan vastmaken. Ook hier zijn we de bezienswaardigheid van de eeuw, iedereen komt over de reling hangen en kijken, maar ook helpen. Nu liggen we met de achterkant strak tegen een grote drijvende bak, een lijn naar het dak van de grote "jonk" en ingekapseld tussen allerhande groots en roestigs. Zijn we zielig? Helemaal niet!
We maken meteen goed sier om iedereen wat te drinken aan te bieden, we nodigen ze uit aan boord, maar dat durven ze toch niet. Sommigen bieden we een biertje, de moslims krijgen ijskoud mineraalwater, waar ze net zo blij mee zijn. Met onze 20 woorden Indonesisch knopen we met allemaal een gesprekje aan en zo hebben we in een klap 30 vrienden erbij. Af en toe komt er een vragen naar wat voor motor we hebben of iets anders, dan mag hij even komen kijken. Ze vinden het allemaal machtig interessant. Als het donker is komt iedereen op de roestige ponton zitten, dan horen we roepen, Captain, Captain, ze hebben koffie (kopi) voor ons gemaakt.
Dan wordt er een matras uit het schip gehaald, daar mag Roderick dan op zitten, vervolgens en tweede matras voor mij. Zelf zitten ze her en der op een metalen onderdeel. We hebben een hartstikke leuke avond gehad.
Op dit moment worden de Blogspot en de website van de Happy Bird een beetje door elkaar gebruikt, het ligt er aan of we internetaccess hebben. Dus zelf af en toe even kijken hoe of wat. Groetjes van ons.R&Y
----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com
zondag 17 november 2013
Dag 4 onderweg van Bali naar Batam Dag 5 naar Semarang Dag 6 Semarang
Zaterdag, 16 november 2013. Dag 4 onderweg van Bali naar Batam.
In de vroege ochtenduren, stikdonker, de maan is al onder en de zon nog niet op. Het enige wat je ziet zijn tientallen felverlichte visserboten. Geen idee wat hun voor of achterkant is, welke kant hun netten liggen en welke afstand ik moet bewaren. Ik probeer zo ver mogelijk uit de buurt te blijven, maar op een gegeven moment moet ik er toch tussen door. Overal unidentified lichtjes. Heb er pijn in mijn buik van. Zig zag er tussen door, gelukt! Zoals alle andere dagen is er nog steeds geen wind. Bij het eerste zuchtje springt Roderick uit bed en sleept de Gennaker naar boven. Zo die staat, dit is ons grote licht weer zeil, laat de wind maar komen. Nou hij hangt mooi in de mast, al zeg ik het zelf, vult zich zelf met een beetje wind en met een vaartje van 0,8 kn per uur dobberen we. We zijn al lang blij, Een half uurtje later ontwikkelt zich een bui, de wind gaat tegengesteld blazen, dus de gennaker moet in de slurf geborgen, naar de andere boeg gezet worden en daar staat hij weer vol verwachting klaar. Geen wind, wel regen. We gaan ons lekker op het achterdek staan poedelen, beetje discreet, want we zijn omringd door vissertjes. Nog steeds geen wind, wel hangt er nu een kleddernatte grote vaatdoek aan de mast. Door het gewicht van het water hangt hij strak naar beneden. We gaan maar eens aan de koffie. Om ons heen spingen de bonito's als pin ballen heen en weer in en boven water. Het zijn er duizenden, als ik nu mijn hengeltje uit zou gooien....Maar Roderick zegt het al: Deze vind je zeker weer te dartel en te vrolijk om te vangen. Ja precies! De vissers hebben niet zulke gewetensbezwaren.
We dobberen door, volgens het computerprogramma hebben we met deze snelheid een verwachte aankomsttijd over 48 dagen, 7 uren, 5 minuten en 6 seconden. Vooral dat laatste is belangrijk...We kunnen nog langzamer, op een gegeven moment hebben we een ETA tijd van 98 dagen. De gennaker is nu weer droog, wij zijn doornat van het zweet, het is zo heet. Het is binnen 37 graden en dat voelt koel aan vergeleken buiten. Het enige wat de gennaker nu nog doet, is zich vast draaien rond de radar en als afwisseling aan de punten van de zaling gaan hangen om te kijken of hij zo kan scheuren. Het is een fliederdun zeil. We halen de hele handel maar weer weg. We halen nog maar eens een weersvoorspelling op. Daar word je niet vrolijk van, vanaf morgen 17.00 uur maken we kans op 5 kn. wind, dat is nog steeds bijna niets, maar dan ook nog pal tegen. Met zo'n lichte wind kun je er niet tegen op kruisen. We komen nu toch wel in een vervelende situatie. De volgende dagen is er bijna geen wind en continue tegen, dat samen met de stroming maakt dat we voorlopig moeten motoren. We hebben al meer dan de helft van onze dieselvoorraad gebruikt, we hebben nog steeds 8 dagen te gaan. Door het gezeur met de visa, worden al onze plannen doorkruist. Extra lang in Bali blijven was zeker geen straf, in tegendeel, we hebben het super gehad, maar nu zitten we zo tegen de vervaldata aan te hikken. We hadden nog een leuk plannetje als we inderdaad op tijd aan zouden komen in Batam om dan met de ferry een dagje naar Singapore te gaan. Balen dat dit niet door kan gaan. We gaan weer het plan doorrekenen, maar het ziet er naar uit dat we in alle opzichten te laat gaan komen, dan kunnen we boetes per dag gaan betalen aan dezelfde overheid, die ons hier zo lang vastgehouden heeft. In ieder geval is het nu niet haalbaar om naar Batam te zeilen. We zitten momenteel ten Noorden van het eiland Pulau Bawean, pos 05.31 S 112.53 E, na uitgebreid overleg besluiten we om gedeeltelijk terug te varen in ZuidWestelijke richting naar het eiland Java, we gaan naar de havenstad Semarang, zodat we in ieder geval de dieseltanks weer kunnen vullen. Waarschijnlijk gaan we vanuit die plaats dan uitklaren uit Indonesia. Nog even bedenken.
We krijgen weer een schoonheid van een zonsondergang op een spiegelgladde zee met overal weer jumpende Bonito's.
Zondag, 17 november 2013, Dag 5 nu van Bali naar Semarang, Java.
We motoren en motoren en motoren. Nog even volhouden aan het eind van de dag komt er wat wind. In de nacht zijn er weer stikveel vissers, de grote schepen, die liggen werkelijk overal, overdag zijn het vooral de vissers in de spinnenbootjes. Er zijn felverlichte plekken op zee, heel veel, het blijken oliebronnen te zijn. Als of overal langs de horizon de zon opkomt.Nog steeds geen wind. En daar is tíe dan de wind! Al om 12.00 uur 's middags en wat voor een wind. Een enorme bui regen met windstoten recht op de neus. Het water van de zee is gek geworden. Korte steile golven, vlak achter elkaar, tussen de ene golftop en de volgende zit nog niet eens 4 seconden. Het gaat toch te keer! Alle zeilen moeten direct gereefd en we moeten 30 graden van koers veranderen, want dit is niet te houden. Dikke zware golven slaan over het kajuitdak heen, het hoogste gedeelte van ons schip.Waait het eens, is het weer niet goed. Het gaat verschrikkelijk te keer en er komt geen einde aan, we zitten in het centrum van een dikke bui, die bijna 10 Nm beslaat. We komen er niet onder weg. Na 5 uur hebben we het ergste gehad. Helaas door de luchthappers is er zeewater naar binnen gekomen, ook al stonden ze dicht, er is zoveel water over ons heen geslagen. Natuurlijk lekt dat via een omweggetje precies in de kledingkast met mooie stadskleren, die ik al klaargemaakt had voor naar Nederland, en in het randje van de boeken boven ons bed, vandaar sijpelt het naar de plek waar de spullen liggen, die kwetsbaar zijn en absoluut droog moeten blijven. Alles waarop ik van de week zo op heb lopen zwoegen in de hitten, moet nu weer schoongespoel, gedroogd, uitgezocht, BALEN. Tot 20.00 uur krijgen we eens een buitje, de wind heeft zich weer teruggetrokken, de golven zijn vervelend, maar te doen, maar dan begint het feest weer opnieuw. Noodweer, noodweer, noodweer. Er komt geen einde aan, het schip gaat te keer als in een mallemolen, valt van de golftoppen af, krijgt een slinger naar links of rechts, we moeten de motor volle kracht aanhouden, we worden met een noodvaart naar de kust gezet. Met gereefde zeilen en de motor vol aan gaan we 1,9 knoop over de grond. Er komt geen einde aan. Het hele regenveld gaat met ons mee. We komen niet weg,ik voel me echt ellendig. Dit is zo slopend. De hele nacht blijft het door spoken.
Maandag, 18 november 2013, Dag 6 aankomst in Semarang, Java.
Wat een rotzooi drijft er weer in zee, tjeeminee, vuilnis, plastic, boomstammen, complete bomen en overal liggen visboten midden in het vaargedeelte met tussen hun schip en een soort afgewaaide tak hun net gespannen. We turen en turen om geen ongelukken te krijgen. Door het rotweer van vannacht komen we niet omm 10.00 uur in de haven, maar om 13.00 uur. Het is een grote industriehaven, mudvol, de portcaptain reageert niet op onze oproep, geen idee waar naar toe te gaan. In de haveningang staat het vol met visstokken, het lijkt het IJsselmeer wel. We leggen aan bij een bunkerboot, daar mogen we even blijven liggen, totdat Roderick zich bij de instanties gemeld heeft. Je stikt van de diesellucht. Bij het van onze boot afklimmen op de bunkerboot, schiet Roderick door zijn knie en belandt hij bijna in het water. Maar bijna is niet helemaal, dus we blijven lachen. Hij is nu al bijna 2 uur weg en het is hier HEET! Wordt vervolgd.
----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com
In de vroege ochtenduren, stikdonker, de maan is al onder en de zon nog niet op. Het enige wat je ziet zijn tientallen felverlichte visserboten. Geen idee wat hun voor of achterkant is, welke kant hun netten liggen en welke afstand ik moet bewaren. Ik probeer zo ver mogelijk uit de buurt te blijven, maar op een gegeven moment moet ik er toch tussen door. Overal unidentified lichtjes. Heb er pijn in mijn buik van. Zig zag er tussen door, gelukt! Zoals alle andere dagen is er nog steeds geen wind. Bij het eerste zuchtje springt Roderick uit bed en sleept de Gennaker naar boven. Zo die staat, dit is ons grote licht weer zeil, laat de wind maar komen. Nou hij hangt mooi in de mast, al zeg ik het zelf, vult zich zelf met een beetje wind en met een vaartje van 0,8 kn per uur dobberen we. We zijn al lang blij, Een half uurtje later ontwikkelt zich een bui, de wind gaat tegengesteld blazen, dus de gennaker moet in de slurf geborgen, naar de andere boeg gezet worden en daar staat hij weer vol verwachting klaar. Geen wind, wel regen. We gaan ons lekker op het achterdek staan poedelen, beetje discreet, want we zijn omringd door vissertjes. Nog steeds geen wind, wel hangt er nu een kleddernatte grote vaatdoek aan de mast. Door het gewicht van het water hangt hij strak naar beneden. We gaan maar eens aan de koffie. Om ons heen spingen de bonito's als pin ballen heen en weer in en boven water. Het zijn er duizenden, als ik nu mijn hengeltje uit zou gooien....Maar Roderick zegt het al: Deze vind je zeker weer te dartel en te vrolijk om te vangen. Ja precies! De vissers hebben niet zulke gewetensbezwaren.
We dobberen door, volgens het computerprogramma hebben we met deze snelheid een verwachte aankomsttijd over 48 dagen, 7 uren, 5 minuten en 6 seconden. Vooral dat laatste is belangrijk...We kunnen nog langzamer, op een gegeven moment hebben we een ETA tijd van 98 dagen. De gennaker is nu weer droog, wij zijn doornat van het zweet, het is zo heet. Het is binnen 37 graden en dat voelt koel aan vergeleken buiten. Het enige wat de gennaker nu nog doet, is zich vast draaien rond de radar en als afwisseling aan de punten van de zaling gaan hangen om te kijken of hij zo kan scheuren. Het is een fliederdun zeil. We halen de hele handel maar weer weg. We halen nog maar eens een weersvoorspelling op. Daar word je niet vrolijk van, vanaf morgen 17.00 uur maken we kans op 5 kn. wind, dat is nog steeds bijna niets, maar dan ook nog pal tegen. Met zo'n lichte wind kun je er niet tegen op kruisen. We komen nu toch wel in een vervelende situatie. De volgende dagen is er bijna geen wind en continue tegen, dat samen met de stroming maakt dat we voorlopig moeten motoren. We hebben al meer dan de helft van onze dieselvoorraad gebruikt, we hebben nog steeds 8 dagen te gaan. Door het gezeur met de visa, worden al onze plannen doorkruist. Extra lang in Bali blijven was zeker geen straf, in tegendeel, we hebben het super gehad, maar nu zitten we zo tegen de vervaldata aan te hikken. We hadden nog een leuk plannetje als we inderdaad op tijd aan zouden komen in Batam om dan met de ferry een dagje naar Singapore te gaan. Balen dat dit niet door kan gaan. We gaan weer het plan doorrekenen, maar het ziet er naar uit dat we in alle opzichten te laat gaan komen, dan kunnen we boetes per dag gaan betalen aan dezelfde overheid, die ons hier zo lang vastgehouden heeft. In ieder geval is het nu niet haalbaar om naar Batam te zeilen. We zitten momenteel ten Noorden van het eiland Pulau Bawean, pos 05.31 S 112.53 E, na uitgebreid overleg besluiten we om gedeeltelijk terug te varen in ZuidWestelijke richting naar het eiland Java, we gaan naar de havenstad Semarang, zodat we in ieder geval de dieseltanks weer kunnen vullen. Waarschijnlijk gaan we vanuit die plaats dan uitklaren uit Indonesia. Nog even bedenken.
We krijgen weer een schoonheid van een zonsondergang op een spiegelgladde zee met overal weer jumpende Bonito's.
Zondag, 17 november 2013, Dag 5 nu van Bali naar Semarang, Java.
We motoren en motoren en motoren. Nog even volhouden aan het eind van de dag komt er wat wind. In de nacht zijn er weer stikveel vissers, de grote schepen, die liggen werkelijk overal, overdag zijn het vooral de vissers in de spinnenbootjes. Er zijn felverlichte plekken op zee, heel veel, het blijken oliebronnen te zijn. Als of overal langs de horizon de zon opkomt.Nog steeds geen wind. En daar is tíe dan de wind! Al om 12.00 uur 's middags en wat voor een wind. Een enorme bui regen met windstoten recht op de neus. Het water van de zee is gek geworden. Korte steile golven, vlak achter elkaar, tussen de ene golftop en de volgende zit nog niet eens 4 seconden. Het gaat toch te keer! Alle zeilen moeten direct gereefd en we moeten 30 graden van koers veranderen, want dit is niet te houden. Dikke zware golven slaan over het kajuitdak heen, het hoogste gedeelte van ons schip.Waait het eens, is het weer niet goed. Het gaat verschrikkelijk te keer en er komt geen einde aan, we zitten in het centrum van een dikke bui, die bijna 10 Nm beslaat. We komen er niet onder weg. Na 5 uur hebben we het ergste gehad. Helaas door de luchthappers is er zeewater naar binnen gekomen, ook al stonden ze dicht, er is zoveel water over ons heen geslagen. Natuurlijk lekt dat via een omweggetje precies in de kledingkast met mooie stadskleren, die ik al klaargemaakt had voor naar Nederland, en in het randje van de boeken boven ons bed, vandaar sijpelt het naar de plek waar de spullen liggen, die kwetsbaar zijn en absoluut droog moeten blijven. Alles waarop ik van de week zo op heb lopen zwoegen in de hitten, moet nu weer schoongespoel, gedroogd, uitgezocht, BALEN. Tot 20.00 uur krijgen we eens een buitje, de wind heeft zich weer teruggetrokken, de golven zijn vervelend, maar te doen, maar dan begint het feest weer opnieuw. Noodweer, noodweer, noodweer. Er komt geen einde aan, het schip gaat te keer als in een mallemolen, valt van de golftoppen af, krijgt een slinger naar links of rechts, we moeten de motor volle kracht aanhouden, we worden met een noodvaart naar de kust gezet. Met gereefde zeilen en de motor vol aan gaan we 1,9 knoop over de grond. Er komt geen einde aan. Het hele regenveld gaat met ons mee. We komen niet weg,ik voel me echt ellendig. Dit is zo slopend. De hele nacht blijft het door spoken.
Maandag, 18 november 2013, Dag 6 aankomst in Semarang, Java.
Wat een rotzooi drijft er weer in zee, tjeeminee, vuilnis, plastic, boomstammen, complete bomen en overal liggen visboten midden in het vaargedeelte met tussen hun schip en een soort afgewaaide tak hun net gespannen. We turen en turen om geen ongelukken te krijgen. Door het rotweer van vannacht komen we niet omm 10.00 uur in de haven, maar om 13.00 uur. Het is een grote industriehaven, mudvol, de portcaptain reageert niet op onze oproep, geen idee waar naar toe te gaan. In de haveningang staat het vol met visstokken, het lijkt het IJsselmeer wel. We leggen aan bij een bunkerboot, daar mogen we even blijven liggen, totdat Roderick zich bij de instanties gemeld heeft. Je stikt van de diesellucht. Bij het van onze boot afklimmen op de bunkerboot, schiet Roderick door zijn knie en belandt hij bijna in het water. Maar bijna is niet helemaal, dus we blijven lachen. Hij is nu al bijna 2 uur weg en het is hier HEET! Wordt vervolgd.
----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com
vrijdag 15 november 2013
Van Bali naar Batam dag 123
Woensdag, 13 november 2013 vertrek vanuit Serangan Bay, Bali, naar Batam. Een 1000 Nm te gaan ongeveer. Batam ligt vlak onder Singapore, daar moeten we uitklaren. We gaan dus in een ruk door in verband met de tijdsdruk. Om 12.00 uur vertrekken we, dit is een mooie tijd om door de pas door het rif te gaan. Vandaag gaat het zo simpel als maar kan. Eenmaal buiten rollen we de zeilen uit, de motor blijft ook aan staan, we hebben flink stroom tegen in de straat tussen Lombok en Bali, maar dit is geen verrassing. We gaan op een gegeven moment met 2,3 knopen over de grond, met deze snelheid duurt het zo'n 20 dagen voordat we aankomen. We houden het toerental van de motor op 1600 toeren, dit is voor ons het voordeligst in gebruik. Boven de eilanden regent het als een gek, op zee hebben we alleen maar sluierbewolking. Lekker zo'n eerste dagje. Koud zullen we het niet hebben, het hele traject is het zeewater boven de 30 graden. Het is tegen vollemaan, dus we houden 's nachts een lampje erbij, als het meezit.
Om 18.00 uur varen we in het stikdonker op de Bali sea. Gewoon onderdeel van de Indische Oceaan, maar dit is het deel ten noorden van Bali. Dichtbewolkt, dus niets te zien. Beetje eng, want er staan hier overal Fish Attracting Devices, FAD's, wat ze precies doen weten we niet, maar het zijn grote obstakels van dikke bamboepalen met waarschijnlijk netten eronder. We zien de vissers er altijd in de buurt op een bepaalde tijd. Die dingen zijn groot, hard en onverlicht, dus we zitten bij ieder glimpje maanlicht te speuren of er geen een in de buurt is. Ook weerlicht het continue, dus dan kunnen we ook rondkijken. Om 22.00 uur probeert Roderick te zeilen, alles opnieuw gezet en ingesteld, aquagenerator eruit, maar na een uurtje is de wind alweer op. Dus de motor blijft gewoon aan.
Donderdag, 14 november 2013, dag 2 van Bali naar Batam.
De hele nacht blijft het heftig weerlichten met af en toe een bliksemschicht, in het Noorden, in het Oosten, in het ZuidWesten, niet echt lekker. Het is nu de tijd voor onweersbuien en windstiltes, dus we kunnen er op rekenen deze. Bij het ochtendgloren varen we over een spiegelgladde zee, de motor blijft dus nog steeds aan, midden op zee passeren we Visding na Visding. Ook op grote diepte ver op zee. Dus we moeten er echt continue rekening mee houden. De windsnelheid is nu minder dan 1 knoop per uur, bijna nihil dus. En dan te weten dat in Azie de typhonen rondrazen. Tot twee maal toe zie ik een groep grote vissen op afstand passeren, waarschijnlijk Zwarte Zwaardwalvissen, een kleinere walvissoort. Het is erg warm binnen, de hele dag dan ook nog de motor aan, alle apparatuur aan. De AIS begint kuren te vertonen, hierop kun je schepen ( die 'sook AIS hebben) op het scherm zien met daarbij de informatie van snelheid en richting. Een van de waardevolle hulpmiddelen, vooral 's nachts. Ook wijzelf zenden een signaal uit. We worden door een hele rits schepen omringd, een groot aantal zonder enige identificatie, maar een aantal met AIS. Van 1 schip geeft ons systeem een volkomen foute positie, dat is link. In de loop van de dag gebeurt dat nog eens. De AIS zal toch niet stuk zijn? Roderick controleert alle aansluitingen, meet alles door, de computer zegt, dat alles werkt, misschien last van de warmte of varen hier schepen met een ndere AIS instelling.. Later doet hij het gelukkig weer prima. .Om 12.00 uur zit ons eerste etmaal er op, 98,8 Nmijl, 24 uur de motor aangehad. Onze positie: 07.31 S 115.11 E.
We pruttelen de hele dag door, 's middags vormt zich een joekel van een onweersbui op, onheilspellende bliksemflitsen, pikzwart, plensregen, we besluiten onze koers 90 graden te verleggen, we gaan dus gewoon de hoek om, blijven een poos zo doorvaren tot we op de radar zien, dat de bui grotendeels wegtrekt en ook oplost, dan gaan we weer terug op onze oude koers. Gelukt, met alleen wat spetjes komen we er doorheen. Later op de dag krijgen we weer zoveel buien om ons heen, nu hebben we meer problemen we zitten in een passage tussen 2 eilanden, er komt ook nog een tanker op een kruisende koers, daarbij is het onweersveld zo groot, dat je er niet om heen kunt. Dit keer kiezen we ervoor te blijven dobberen in het windstille gebied vlak er voor. Dat hebben we lang volgehouden, truc gelukt, bui grotendeels gemist, maar het schiet natuurlijk niet op. 's Avonds aangeland in de Java sea. Er lopen hier gasleidingen en er is een laadstation voor de gasschepen, gek gezicht een brandende gasvlam op zee.
Vrijdag, 15 november 2013, dag 3 van Bali naar Batam.
Mijn wacht begint weer om 4.00 uur, het is stikdonker, de maan is al onder, overal om ons heen vissersboten met felle verlichting, waar je ook maar kijkt. Van ieder schip moet je er achter zien te komen, welke kant hij opvaart. Moeilijk te zien met zo'n puist ligt erop. We willen ook niet te dicht naderen, want de lijnen en netten hebben een waanzinnige lengte. Ineens zet er een een zoeklicht op ons, je schrikt je rot. Verder staan er op de AIS ook een paar schepen, ik heb het er druk mee. Gelukkig wordt het over 2 uur licht. Bij het ochtendgloren schrik ik me wezenloos, er ligt een eiland vlakbij. Onverlicht, je kunt de heuvels duidelijk zien. Er staat niets op de kaart, ik kijk nog eens en nog eens met de kijker, het ligt er echt. Een uur later wordt het duidelijk, het is een sleep. De sleepboot is op grote afstand en het is een joekelgrote sleep met grote bergen zooi erop. Phoei, Dan wordt het tijd om flink uit te wijken, want ik kan toch moeilijk tussen de sleepboot en de sleep door. Dan ga ik de zeilen verzetten, want de wind komt ineens uit een andere hoek, dat betekent dat er een bui aankomt. En wat voor een, buiten gaat het licht weer uit, wat een wolkenmassa's. Dit keer probeer ik helemaal langs het randje te blijven, als ik de baan van de bui goed berekend heb, moet dat kunnen en dan gauw tussen 2 buien door weer proberen op onze koers te komen. Gelukt, ben wel trots op mezelf. We zeilen al een poosje, weliswaar met een gangetje van 2 kn .Een bejaarde met een looprek kan ons nog bijhouden, maar de motor is tenminste even uit. Nog even ter herinnering: we hebben maar voor 5 dagen diesel bij ons, Het totaal na 2 etmalen is 192 Nm, positie 06.22 S 114.01 E. 's Middags bouwen zich zulke enorme buien op om ons heen, dat er geen ontsnappen aan is, we moeten er gewoon dwars doorheen. Gelukkig is het allen maar regen, als we er net doorheen zijn, wordt het onweer. En zo blijven we tussen de buien en de windstilten doorlaveren. De motor staat alweer uren aan. Doordat er zo weinig wind is, varen we wel over een heel kalm zeetje met lage golven. De stemming aan boord is prima, we hebben net koffie gedronken met een lekker Verkade koekje. Die kun je in Indonesia kopen, speculaasjes, cafe noir, en laatst een soort Jodenkoeken. Lekker smikkelen, dat hebben we wel gemist een Hollands koekje. Ik stop, want ik moet naar bed, het is 1.00 uur 's nachts, eigenlijk zaterdagmorgen, en over 3 uur begint mijn volgende wacht.
Groetjes vanaf de Indische Oceaan, R&Y
----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com
Om 18.00 uur varen we in het stikdonker op de Bali sea. Gewoon onderdeel van de Indische Oceaan, maar dit is het deel ten noorden van Bali. Dichtbewolkt, dus niets te zien. Beetje eng, want er staan hier overal Fish Attracting Devices, FAD's, wat ze precies doen weten we niet, maar het zijn grote obstakels van dikke bamboepalen met waarschijnlijk netten eronder. We zien de vissers er altijd in de buurt op een bepaalde tijd. Die dingen zijn groot, hard en onverlicht, dus we zitten bij ieder glimpje maanlicht te speuren of er geen een in de buurt is. Ook weerlicht het continue, dus dan kunnen we ook rondkijken. Om 22.00 uur probeert Roderick te zeilen, alles opnieuw gezet en ingesteld, aquagenerator eruit, maar na een uurtje is de wind alweer op. Dus de motor blijft gewoon aan.
Donderdag, 14 november 2013, dag 2 van Bali naar Batam.
De hele nacht blijft het heftig weerlichten met af en toe een bliksemschicht, in het Noorden, in het Oosten, in het ZuidWesten, niet echt lekker. Het is nu de tijd voor onweersbuien en windstiltes, dus we kunnen er op rekenen deze. Bij het ochtendgloren varen we over een spiegelgladde zee, de motor blijft dus nog steeds aan, midden op zee passeren we Visding na Visding. Ook op grote diepte ver op zee. Dus we moeten er echt continue rekening mee houden. De windsnelheid is nu minder dan 1 knoop per uur, bijna nihil dus. En dan te weten dat in Azie de typhonen rondrazen. Tot twee maal toe zie ik een groep grote vissen op afstand passeren, waarschijnlijk Zwarte Zwaardwalvissen, een kleinere walvissoort. Het is erg warm binnen, de hele dag dan ook nog de motor aan, alle apparatuur aan. De AIS begint kuren te vertonen, hierop kun je schepen ( die 'sook AIS hebben) op het scherm zien met daarbij de informatie van snelheid en richting. Een van de waardevolle hulpmiddelen, vooral 's nachts. Ook wijzelf zenden een signaal uit. We worden door een hele rits schepen omringd, een groot aantal zonder enige identificatie, maar een aantal met AIS. Van 1 schip geeft ons systeem een volkomen foute positie, dat is link. In de loop van de dag gebeurt dat nog eens. De AIS zal toch niet stuk zijn? Roderick controleert alle aansluitingen, meet alles door, de computer zegt, dat alles werkt, misschien last van de warmte of varen hier schepen met een ndere AIS instelling.. Later doet hij het gelukkig weer prima. .Om 12.00 uur zit ons eerste etmaal er op, 98,8 Nmijl, 24 uur de motor aangehad. Onze positie: 07.31 S 115.11 E.
We pruttelen de hele dag door, 's middags vormt zich een joekel van een onweersbui op, onheilspellende bliksemflitsen, pikzwart, plensregen, we besluiten onze koers 90 graden te verleggen, we gaan dus gewoon de hoek om, blijven een poos zo doorvaren tot we op de radar zien, dat de bui grotendeels wegtrekt en ook oplost, dan gaan we weer terug op onze oude koers. Gelukt, met alleen wat spetjes komen we er doorheen. Later op de dag krijgen we weer zoveel buien om ons heen, nu hebben we meer problemen we zitten in een passage tussen 2 eilanden, er komt ook nog een tanker op een kruisende koers, daarbij is het onweersveld zo groot, dat je er niet om heen kunt. Dit keer kiezen we ervoor te blijven dobberen in het windstille gebied vlak er voor. Dat hebben we lang volgehouden, truc gelukt, bui grotendeels gemist, maar het schiet natuurlijk niet op. 's Avonds aangeland in de Java sea. Er lopen hier gasleidingen en er is een laadstation voor de gasschepen, gek gezicht een brandende gasvlam op zee.
Vrijdag, 15 november 2013, dag 3 van Bali naar Batam.
Mijn wacht begint weer om 4.00 uur, het is stikdonker, de maan is al onder, overal om ons heen vissersboten met felle verlichting, waar je ook maar kijkt. Van ieder schip moet je er achter zien te komen, welke kant hij opvaart. Moeilijk te zien met zo'n puist ligt erop. We willen ook niet te dicht naderen, want de lijnen en netten hebben een waanzinnige lengte. Ineens zet er een een zoeklicht op ons, je schrikt je rot. Verder staan er op de AIS ook een paar schepen, ik heb het er druk mee. Gelukkig wordt het over 2 uur licht. Bij het ochtendgloren schrik ik me wezenloos, er ligt een eiland vlakbij. Onverlicht, je kunt de heuvels duidelijk zien. Er staat niets op de kaart, ik kijk nog eens en nog eens met de kijker, het ligt er echt. Een uur later wordt het duidelijk, het is een sleep. De sleepboot is op grote afstand en het is een joekelgrote sleep met grote bergen zooi erop. Phoei, Dan wordt het tijd om flink uit te wijken, want ik kan toch moeilijk tussen de sleepboot en de sleep door. Dan ga ik de zeilen verzetten, want de wind komt ineens uit een andere hoek, dat betekent dat er een bui aankomt. En wat voor een, buiten gaat het licht weer uit, wat een wolkenmassa's. Dit keer probeer ik helemaal langs het randje te blijven, als ik de baan van de bui goed berekend heb, moet dat kunnen en dan gauw tussen 2 buien door weer proberen op onze koers te komen. Gelukt, ben wel trots op mezelf. We zeilen al een poosje, weliswaar met een gangetje van 2 kn .Een bejaarde met een looprek kan ons nog bijhouden, maar de motor is tenminste even uit. Nog even ter herinnering: we hebben maar voor 5 dagen diesel bij ons, Het totaal na 2 etmalen is 192 Nm, positie 06.22 S 114.01 E. 's Middags bouwen zich zulke enorme buien op om ons heen, dat er geen ontsnappen aan is, we moeten er gewoon dwars doorheen. Gelukkig is het allen maar regen, als we er net doorheen zijn, wordt het onweer. En zo blijven we tussen de buien en de windstilten doorlaveren. De motor staat alweer uren aan. Doordat er zo weinig wind is, varen we wel over een heel kalm zeetje met lage golven. De stemming aan boord is prima, we hebben net koffie gedronken met een lekker Verkade koekje. Die kun je in Indonesia kopen, speculaasjes, cafe noir, en laatst een soort Jodenkoeken. Lekker smikkelen, dat hebben we wel gemist een Hollands koekje. Ik stop, want ik moet naar bed, het is 1.00 uur 's nachts, eigenlijk zaterdagmorgen, en over 3 uur begint mijn volgende wacht.
Groetjes vanaf de Indische Oceaan, R&Y
----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com
Abonneren op:
Posts (Atom)