26 maart 2016, zaterdag, dag 26 oversteek van St Helena naar Cabo Verde
Tja, ik was het niet van plan om nog een blog te sturen, maar het ziet er naar uit dat we nog twee extra dagen nodig hebben en na de laatste berichten zouden jullie misschien ongerust worden en dat willen we niet op ons geweten hebben. De kleine computer heeft dus kuren gekregen, de grote computer had al kwalen, die heeft geen werkende batterij meer, daar zijn we al tijden achterheen geweest in zoveel landen en via Internet, dat hebben we nu opgegeven. Hij werkt alleen nog op 220V en dat hebben we niet aan boord. Dus hij staat mooi ingepakt en veilig weggeborgen, heel diep overal onder. Nu kunnen we via de omvormer nog wel wat regelen, maar het is wat omslachtiger dan jullie denken. De omvormer is uit Nieuw Zealand, die gaat met een plug in de 12V, geen probleem, maar daar zit een NZ uitgang op, dus verbinden we die met een NZ stekker, die aan een Nederlands stekkerblok gemonteerd is. Daaraan verbinden we dan een NL stekker met daaraan een Malaysisch stekkerblok, want daarop werkt de andere computer en dan kan de stekker erin. Deze attributen moeten allemaal uitgegraven en op tafel opgesteld, want daarna moet er weer een verbinding gemaakt worden tussen de computer en de SSB radio. Nu hotsen en botsen we al dagenlang over gigantische golven, het schip wordt geragd en wij erbij, we kunnen geen stap zetten zonder je schrap te zetten en je met twee handen vast te houden. Dus de configuratie opzetten is een crime, je moet met 2 man binnen zijn om te zorgen dat de apparatuur niet van tafel springt, maar er moet tegelijkertijd iemand buiten zijn, want door de kracht van de golven worden we "door de wind" geblazen en de stuurautomaat geeft alarm. Kortom niet zo simpel.
In het berichtje van vrijdag staats niets gelogen, het ging verder weer goed, alleen na 12.00 uur, de tijd waarop ik de blog schrijf, ging de wet van Murphy in. We varen nog steeds met een rotvaart op gigantische golven, we worden hierdoor steeds meer westelijk gezet en we moeten hoog nodig naar het Oosten zien te komen. Het golvenveld is gigantisch, het houdt niet op, golven van 3-4m plus tegen en van opzij, compleet met brekers en al. Voor degenen, die meekijken op de weerkaartjes, aangegeven golfhoogte is een gemiddelde, dus golven van 2,4m kunnen zowel 1,2m zijn als 3,6m. Maar de truc van dit alles is, dat deze voorspelling alleen de swell, de oceaandeining betreft, die ontstaan is door een storm ergens anders op de oceaan. Hieroverheen komen dus nog de windgolven en de getijdegolven. De Zandvoortmensen hoef ik niets uit te leggen over het verschil in golfhoogte en kracht bij eb of bij vloed. Dat speelt hier dus ook, nu was het ook nog Volle Maan, dus springvloed, de grootste krachten treden dan op. Verder is er een significant verschil in golfhoogte, kracht en beweging als je te maken hebt met 12 knopen wind mee of 20 knopen wind tegen! Kortom het is hier een geweldsexplosie. We hebben pech, dat we net aan de verkeerde kant van dit golvenveld zitten, naar het oosten zijn de golven een meter lager en de wind ook minder, daar zouden we graag naar toe gaan, maar tot nu toe is het gewoon onmogelijk, dus de enige optie is verder noordwaarts te varen, maar ook dat wil niet best meer, we worden steeds verder westelijk gezet. Dus gaan we proberen om bij kentering van het tij met behulp van de motor en de zeilen verder naar het oosten te kruisen. De motor die het bij iedere kik meteen doet en blijft doen, krijgt vandaag om een of andere reden geen koelwater, dus die truc gaat niet door, Roderick moet daar eerst mee aan de slag. Alleen is Roderick gistermiddag door zijn rug gegaan en kan haast niet meer bewegen van de pijn, de boot laat je hele lijf schudden, ook als je op het bedje op de grond ligt, je wordt gewoon 10 cm opgetild of opzij gedreund en dat continue, al 4 dagen. Dat doet er dus geen goed aan, daarbij hebben we ook al nachten bijna niet geslapen, dus hij heeft een bekaf lijf. Het moet toch gebeuren, dus okay, de motor kan niet zoveel problemen opleveren, gereedschap gepakt, zware trap weggetild, filters, slangen, impeller, pomp etc nagekeken, starten….geen koelwater. Teleurgesteld gaat hij steeds verder, moeier en moeier, weer proberen niks! Frustratie alom! Dan moet de hut leeggemaakt om bij de inlaat etc te kunnen kijken, het schip springt nog steeds op en neer en heen en weer. Alles overhoop, Roderick in de kreukels, klaar, geen koelwater. Nu is hij echt ten einde raad. Hoe kan dit nou? Alles doet het, overnieuw gewoon vanaf het begin, dus weer de pomp uit elkaar, impeller verwijderen, filters, wierpot, slangen, starten….Hij Doet Het, alsof hij nooit anders gedaan heeft. We zijn juist uitermate tervreden over onze motor. Tussen 10.00 en 18.00 uur is hij hiermee bezig geweest. We kunnen geen pap meer zeggen, maar de spullen moeten voor donker weer op zijn plaats, zo zwoegen we voort. Alleen is het moment van overstag gaan verstreken, nou dan gaan we gewoon verder noordwaarts. Ik moet even naar binnen om iets te pakken, laat het luik op een kier en ja hoor, dikke golf over de hele boot en ook naar binnen. Dweilen, ruimen, het valt nog mee, ik klim terug naar buiten, tweede golf naar binnen door het luik…. In de kuip krijgen we voortdurend water over, daar is alles al drijvend nat, maar binnen!
Kasten nakijken, waar is het water gebleven, kortom heel wat werk aan de winkel. Morgen verder. De nacht blijft waanzinnig onrustig, de golven lijken nog wel hoger geworden. Dan is het zaterdagochtend, Roderick heeft me 2 uur langer laten slapen en staat met een hete bouillon bij mijn bedje. Wauw wat een verwennerij. We moeten nu dringend naar het oosten, we zitten al op de 16e breedtegraad, maar de golven zijn huizenhoog, onmogelijk, maar we gaan nu zover west, dat we steeds verder van het eiland raken, we moeten nu minimaal 150 Nm nog afleggen. Afwachten maar. Tijd voor Roderick om even te gaan liggen. Het is buiten een inferno van geluid, gierende wind, brekende golven, beukende golven op het schip, windgenerator, klepperende zeilen, vallen, kreunen, kraken etc, je hebt al je zintuigen nodig om orde op zaken te houden. Ineens hoor ik een heel raar geluid van een brekende golf, gauw kijken er zal toch geen rif of zo liggen hier, je weet nooit, dit gedeelte is niet officieel gecarteerd. Ik kijk recht in een diep waterdal naast het schip, wow, toch wel eng. Ineens zie ik wat glimmends: het hoofd van een walvis die nieuwsgierig zijn kop alleen boven water steekt om eens te kijken wat voor bootje dat is. Zo gaaf! Zal eens tijd worden, al maanden achtereen op zee en vanaf Rodrigues geen walvis gezien, terwijl aan alle kanten walvissen aan het trekken zijn. Nu bij de kentering van het tij zijn we overstag gegaan, uiteraard met de motor bij als back up, het zal je niet gebeuren, dat je tijdens de overstagmanoeuvre stil komt te liggen tussen de brekers. Natuurlijk doet de motor het prima. We hebben de manoeuvre keurig uitgevoerd en gaan vanaf vanochtend richting ZuidOost, het hoogst haalbare. Dan gaan we 150 Nm die kant op en moeten dan weer een slag richting Noord maken, ook weer zo'n afstand, dus voorlopig zijn we nog zoet. Nu stop ik, jullie zijn weer volledig op de hoogte, nu pas echt bij aankomst het volgende bericht. Er komt net weer een gigantische golf van voor naar achter over het hele schip. Tijd om Roderick af te lossen. Liefs van 2 zoute pensionados op zee.
----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com
Geen opmerkingen:
Een reactie posten