Dieppe 1 juni 2016

Nog steeds in Dieppe, Frankrijk

 

Vandaag wordt het weer iets rustiger, dat is alleen stilte voor de storm, want morgen is het weer code Oranje. De regen valt met bakken uit de lucht, dus alles wat nat was, wordt alleen maar natter, we hebben geen plek om iets te drogen. De vochtige matrassen staan binnen waar de kachel brandt, de slaapzak hangt over de deur te drogen en de rest laten we gewoon buiten liggen. We gaan even een ommetje maken, als we na een uurtje terugkomen is het water in de haven redelijk rustig. Weet je wat, laten we direct gaan tanken, er is een selfservice dieselpomp in de haven, die ligt op een heel gevaarlijke plek, een heel kleine drijvende (en dus net zo hotsende ) pontoon, net naast het gebied met de sterkste stroming, met overal scherpe stalen uitsteeksels. We hebben echt diesel nodig voor het laatste traject, want voorlopig blijft de wind uit het Noorden komen. Laten we het dan nu maar meteen doen. Eerst alle lijnen loshalen en dat zijn er nog al wat en dan zien de draai te maken om langszij de dieselponton te komen zonder met de boeg de kademuur te rammen of met de achterkant tegen de stalen staketsels te komen, die zo de Happy Bird zouden openrijten. De stroming verzet ons steeds, maar uiteindelijk komen we afgemeerd langszij. Visa kaart erin, die wordt geweigerd! Nee toch, Roderick blijft er bijna in. Kom op, gewoon weer proberen en weer en weer, yes hij doet het. Dan de aanwijzingen in het Frans volgen, geen diesel. Overnieuw alle stappen volgen en ja, hij doet het. Roderick balanceert op het voordek bij de jerrycans is sta aan het uiteinde van de slang te trekken, zodat we het net halen met de lengte, komt er buiten een schip op grote snelheid langs en dat veroorzaakt toch een golfslag, de dieselponton maakt bijna slagzij, ik omarm de pomp stevig, anders lig ik er zelf vanaf. Vervolgens komt een snelle Rib binnen varen met 4 mannen er in, die met Roderick in discussie gaan. Douane, we krijgen een inspectie aan boord, kan er ook nog wel bij. Mogen we eerst zo naar de pontoon terug, want zo verandert de stroming. Dat is geen punt. Bovenop de kademuur, 5 meter boven ons, loopt de havenmeester, we vragen of we ergens anders kunnen liggen. Gelukkig heeft hij een plekje voor ons wat meer in de haven. Dus daar gaan we heen, een medewerker staat ons op te wachten om hulp te bieden, die we hier ook echt nodig hebben. We moeten achteruit afmeren naast een ander schip. Gelukkig lukt dat allemaal prima, hier liggen we beter aan deze steiger. Daar zijn de douanemannen al. Welkom aan boord. De kapitein van de ploeg is een heel aardige en beleefde man. Hij moet alle papieren checken en buiten zit de ploeg te wachten voor de inspectie. Nou kom op maar, begin maar. Wilt u er bij zijn? Nee dat willen we niet, de beide achterhutten staan mudvol en dan staan de matrassen ervoor te drogen etc, laat ze zelf maar alles eruit halen, als ze dat willen. We hebben niets aan te geven, maar ongemerkt toch te veel drank aan boord, maar op dit moment staat alles overal, in verband met de zware zeegang. Roderick en de kapitein raken in een leuk gesprek, uiteraard val ik daar ook bij in, we hebben het vooral over de Franse eilanden aan de andere kant van de wereld, hij vindt het prachtig. Intussen zijn de andere mannen met spiegeltjes en lampjes in de weer. We houden het gesprek leuk gaande en dan is de tijd voorbij, ze hebben twee en half uur voor de inspectie en dan moeten ze terug met de boot naar Boulogne. Prima, we bieden ze ook niets te drinken aan, want dan moet ik vakken en kasten openmaken en we willen ze niet op ideetjes brengen. Ze trekken een vloerschot open en zien daar allemaal zeekaarten liggen. Wauw wat veel! En verder gaat het gesprek weer. We moeten de laatste 6 havens opgeven, dat is natuurlijk wel interessant voor ze, Azoren, Cabo Verde, Namibia, St Helena, Zuid Afrika, Reunion en 84 andere (ei)landen. Zo schrijft hij dat dan ook op zijn inspectie formulier. Dan biedt Roderick hem nog onze crewlist aan met alle gegevens, nou dat heeft hij nog nooit meegemaakt bij een yacht, alleen bij grote vrachtschepen. Dus eigenlijk hadden we het heel gezellig, de mannen buiten schijnen in de holle mast, in de ankerbak, in de bakskisten enz, kortom we zijn goedgekeurd. Sinds de terroristische acties is er een hoop veranderd hier, de Franse controles stelden nooit iets voor, je hoeft je officieel niet eens te melden, omdat wij Europeanen zijn en dit onder Schengen valt. Okay tot zover maar weer. We kunnen nog steeds niet weg. R&Y