04 juni 2016 dag 22 oversteek Azoren Anjum, de Noordzee.
Gisteren bleef het maar zo ijs en ijskoud, dit is gewoon niet leuk meer. Tot overmaat van ramp stoot ik bij het naar buitengaan zo ongelooflijk hard mijn hoofd tegen het luik, juist de plek waar ik op Fatu Hiva zo op gevallen ben. Ik ging bijna van mijn stokje, toen eerst maar eens een potje zitten janken. Verdorie wat een stomme rot tocht. We wisselen per anderhalf uur af, zo koud zijn we, de kachel staat binnen te branden, gauw even bijwarmen onder de slaapzak. Vanaf 21.00 uur gaat het tij heel langzaam meelopen of eigenlijk minder tegenlopen. We hebben de oranje stormfok gehesen, die gebruiken we als keerfok nu we tussen de banken voortdurend laveren. Weliswaar draait de motor volledig mee, maar de zeilen vangen ook nog wat wind en laten ons wat stabieler op het water liggen. We moeten in de geulen tussen de zandbanken blijven, dus we hebben maar een kleine ruimte om steeds overstag te gaan. Het systeem met de stormfok voldoet prima, hij is sterk en vlak, daardoor kunnen we met behulp van de motor een veel hogere aandewindse koers aanhouden. Om 0.00 uur kentert de stroming serieus, dat gaat dan echt binnen een kwartier, nu sprinten we met 7,2 knopen door de pikdonkere nacht. De hele kust is fel verlicht, overal vuurtorens er zijn continue zo een dertig, veertig schepen om ons heen. Overal varen ze naar toe en komen ze vandaan, vissersschepen, vrachtschepen, ferries, ik kon op een gegeven moment de wijzers van de klok er mee vullen. De ferries vliegen met meer dan 20 knopen over het water, de vissers varen iedere richting op, waar maar vis kan zitten, ze hebben toch altijd voorrang. Het houdt ons lekker bezig. En dan ineens zijn we het Nauw van Calais door ergens in de vroege ochtenduren. Dat is een probleem minder. Zaterdag, nieuwe ronde, nieuwe winnaars, weer een grauwe grijze ijskoude dag. Hoe is het mogelijk, wat hebben jullie met de zon gedaan? We hebben inmiddels weer de stroom tegen en gaan met een vaartje van 3 knopen langs de kust van Frankrijk, bij de zandbanken van Van Dijck komen ons 2 schepen tegemoet in de geul, ze zijn alleen op AIS te zien, in het echt zien we ze pas op een afstand van 300 meter en alles is weer zeiknat. Als je je hoofd buiten de buiskap steekt om eens goed rond te kijken tijdens de wacht, voel je de druppels op je gezicht. De mist wordt ook weer dichter, maar daarentegen vorderen we lekker, de golven nemen wat af en er is redelijk wat wind, waardoor de zeilen ook nog steeds een of twee knopen extra snelheid geven. Daarbij zijn dan tegelijkertijd de bruuske bewegingen van het schip afgenomen, we zijn zo doodvermoeid daarvan. We hebben al weken geen normale nachtrust gehad en ook in Dieppe was het iedere nacht bal. Nu genieten we van het glijden door het water. Om 14.00 uur zijn we bij de bank de Wandelaar aangekomen, waar we de Shipping Lane moeten oversteken, die naar Antwerpen, Nieuwpoort en Vlissingen gaat, het is loeidruk en er liggen ook tientallen zeereuzen voor anker. Op de AIS kun je zien hoeveel schepen er zijn, in het echt zie je er twee of drie tegelijk door de mist. De AIS heeft het er zo druk mee, dat hij af en toe alarm afgeeft, waarschijnlijk is dan zijn geheugen vol of zo, we starten de plotter opnieuw en dan werkt alles gelukkig weer. Moet er niet aan denken om met die mist bij zo'n oversteek geen AIS scherm te hebben, daarin worden alle schepen, die AIS voeren aangegeven, precies met snelheid, koers en bestemming. Nu goed uitrekenen, wanneer we er tussendoor kunnen oversteken. We gaan ineens veel harder en komen dan op een ander moment de schepen tegen. We gaan eerst maar een stuk naast de shipping lane meevaren om 3 grote vrachtschepen te laten passeren, dan gaan we direct bakboord uit de shipping lane in naar de overkant, altijd weer spannend, daarbij ben je verplicht om in een hoek van 90 graden over te steken, dan ben je het best zichtbaar, maar wij gaan dan net recht tegen de wind in. En toen werd het weer leuk, ineens kunnen we gewoon weer zeilen, lekker windje, wat stroming. Omdat we in de richting van hoogwater meevaren, hebben we heel lang profijt van de stroming en varen we met 5,8 knopen heel relaxed de juiste richting op, wat een luxe, we komen helemaal bij, lekker. Bij de Thornton bank zien we een heel windmolenpark uit de mist opdoemen. En dan tot ons grote geluk gaat zowaar de zon schijnen, Yeah! Wat een genot en vanaf 17,25 uur bevinden we ons weer op Nederlands grondgebied en wel op 51 35.01N 003 05.10E Vannacht varen we door en moeten we nog de drukke shipping lane bij de Maasvlakte over en als het goed is liggen we zondag in IJmuiden, wie had gedacht, dat dit er ook nog van zou komen. Happy Bird is coming in. R&Y.
----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com
Geen opmerkingen:
Een reactie posten