Vrijdag, 19 juli 2013, Ilot Maitre.
Hoi allemaal, zoals gezegd zijn we er weer even vandoor. We waren van plan op zoek naar walvissen te gaan, maar het weer is niet best, dus verandering van plan.De Humpbacks komen hier naar toe om te paren en te baren. We hebben dinsdag nog een aantal administratieve zaken geregeld en gave Zuidzeestof gekocht om de kussens voor onze eethoek in Anjum te bekleden. Woensdag zijn we ondanks de regen toch uit de marina vertrokken. Iedereen verklaarde ons voor gek, maar wij vonden het wel een goed idee. Als we in de marina liggen zijn we altijd zo hard bezig met allerhande zaken. We zijn dan altijd bekaf. Nu gaan we gewoon ergens voor anker en als het nog steeds regent gaan we gewoon eens rustig een boekje lezen. Dat lijkt ons wel, dus zo gezegd zo gedaan. We zijn maar 5 nm verderop gevaren naar Ilot Maitre en daar aan een mooring afgemeerd.22.20 S, 166.24 E, vlakbij de stad Noumea.We liggen net, komt er een grote schildpad gedag zeggen. Wat een welkom! En inderdaad het giet en je waait uit je hemd, we hebben ons verder lekker in de kajuit geinstalleerd en vermaken ons wel. De temperatuur is best lekker, maar de harde wind over het water maakt het toch wel koud. Geeft niks, op dit moment heb ik niet zoveel wensen. Het Ilot Maitre is een heel klein eiland met een luxe resort erop, gesitueerd op een heel uitgestrekt rif. Het rif is ongeveer 20 keer groter, dan het eiland dat je ziet,
Je moet goed via het midden aanvaren, want bij hoogwater en met deze golven kun je het rif niet onderscheiden. In de loop van de middag klaart het wat op en wordt direct het water doorzichtiger. Er zwemmen zoveel vissen om de boot. Niet alleen hele scholen lichtgevende blauwe kleintjes, maar ook hele grote jongens. Gelukkig heb ik nog een oud stokbrood. Wat een joekels. 's Nachts gaat het ankeralarm af, omdat we volledig om de mooring heen gedraaid zijn, maar gelukkig niets aan de hand, alleen een aantal keer je bed uit, maar dat weten we al niet beter. Donderdagochtend komt de zon door en is de wind wat gaan bedaren, het is om 10 uur laag water, dus de mooiste tijd om te snorkelen. Ik moet mezelf even overwinnen, met zoveel grote jongens om ons heen. Wel lekker mijn lange wetsuit aan, dat voelt wat veiliger en is ook wat warmer, het water is behoorlijk aan de koude kant. Eenmaal onder water ben ik al direct weer in verrukking, wat een zooitje vissen, wat een grote, ik ben omgeven door wel een stuk of 60 vissen van tussen de 60 cm en 1 meter. We hebben ook weer een paar Remora's onder de boot. Maar met dit formaat om me heen, ga ik toch niet voeren. Flink afgekoeld klim ik weer aan boord, Roderick was ook even meezwemmen, maar die houdt het meestal wel wat eerder voor gezien. Hopen dat de zee wat kalmer wordt dan kan ik misschien morgen aan de rand van het rif snorkelen, daar is het meeste koraal en zijn de gekleurde koraalvisjes. De wind houdt aan, maar we kunnen wel lekker in de kuip zitten, zonnetje erbij, niks mis mee, af en toe even in de diepte loeren. Wat gaat daar nou? Er komt een grote schim voorbij, Nee, geen walvis, maar toch iets heel groots. Lijkt wel een haai, nee toch niet, het is ook geen dolfijn, want hij zwemt als een vis, het is knoertgroot, maakt een paar rondjes om de boot en blijft vervolgens een poosje onder de rubberboot hangen. Zijn staart lijkt op die van een tonijn, zijn kop op een grote Mahi Mahi, maar die zijn niet zo groot. Geen idee.
Even later komt er weer een schildpad langs, deze is zo vriendelijk om even voor de foto te poseren voor hij onderduikt, we kunnen hem naar de bodem zien zwemmen, het is hier 5 meter diep.
Tja dan wordt het toch tijd voor mij om actie te ondernemen, onderwatercamera mee, snorkel op en zo in mijn zwempak de plons in. Brr, koud. En hoe was het eigenlijk met die grote vis, die ben ik in mijn enthousiasme alweer vergeten, maar die is gelukkig even een baaitje om. De schildpad loopt op de bodem te grazen. Ik blijf erboven zwemmen, eens moet hij weer adem halen, maar we weten uit ervaring dat dat wel even kan duren. Ik zwem een stukje weg, om hem de ruimte te geven, maar hij blijft lekker doorknabbelen. Ik wordt kouder en kouder, kom nou jongen! Na ongeveer een half uur, zwemt hij inderdaad naar boven, gauw wat foto's gemaakt en dan hijs ik mezelf aan boord. Ik ben werkelijk verkleumd. Je moet er wat voor over hebben. De rest van de dag geen teen meer in het water gehad.
Nu is het vrijdag, de wind die zou afnemen tot ongeveer 9 knopen, heeft het niet helemaal begrepen, het waait nu nog steeds 18-25 knopen. De wind giert door het want. Toch bij laagwater even wezen snorkelen, Roderick heeft me met de dinghy naar de rand van het rif gebracht. Wauw dat is weer genieten, prachtig koraal in allerhande vormen, heel groot bekerkoraal, allerhande struikachtig koraal en in schitterend kleuren, blauw, paars, geel, roze. Schitterend. Ik heb maar een klein stuk afgewerkt, er was zoveel te zien. Ik ben weer doorgegaan tot ik echt te koud werd, ook met mijn pak aan. Het voelt een beetje als Zandvoort vroeger, bibberend boven komen en dan met een dikke trui en een kop warm drinken in de zon weer bij warmen. Roderick is de hele middag bezig geweest om het leren foedraal om het grote stuurwiel opnieuw te naaien. Door de UVstraling vallen alle stiksels uit elkaar. Ach heeft hij ook wat te doen. Nu zitten we weer kneuterig binnen, om 18.00 wordt het donker en te koud voor buiten. De wind doet er nog een schepje boven op en het tij draait net om, we liggen dwars op de golven heen en weer te rollen. Maar we amuseren ons wel. We moeten toch nog op onze visa wachten en het is hier hartstikke mooi, de ongemakken nemen we op de koop toe. Morgen weer een duikje wagen. Groetjes van ons. Roderick en Yvonne
----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com
Geen opmerkingen:
Een reactie posten