Hoi allemaal, wij zijn nog steeds in Kuto Bay, Ile des Pins. Eindelijk schitterend helder weer, 2 dagen weliswaar, het is vandaag weer zwaarbewolkt. Maar je kunt niet alles hebben, het is hier "winter", hoewel ik dit in mijn nakie zit te schrijven, overdag is de temperatuur zeker 25 graden, zodra de zon ondergaat, rond 1730 uur, is het truien tijd. Het wordt direct koud en er is ook altijd veel wind.
Vrijdag zijn we de kant opgegaan en naar het dorpje Vao gelopen, een flinke tippel door de bergen, ongeveer 6 km tot de rand van het stadje en dan op zoek naar het "centrum" om informatie over een eventuele gasfles en/ of gasvulling. Dus daar gingen nog wel 2 km mee heen. De kerk gevonden, 1 magazin gevonden (wel gas te koop, maar niet in ons formaat), dan op zoek naar een restaurantje voor een lunch. Daar moesten we voor buiten de stad zijn en zowaar gevonden: Snack Kuto. We hebben een plat de jour genomen met reepjes boeuf a la creme en frietjes. Dat laatste was ook wel weer een keer luxe. We zaten heerlijk buiten in de schaduw onder een afdakje, ze hadden echt geprobeerd er iets leuks van te maken met houtsnijwerk boomstronken, visnetten en overal weer heel decoratieve reuze schelpen, sommige wel een meter doorsnee.Kop koffie toe en als je dan weer opstaat.....Kreun, kreun, steun steun. Au, mijn knie, Au, mijn voet, Au, mijn tenen. We dragen bijna nooit meer schoenen en ik had zulke zere tenen. Niet zo verwonderlijk, mijn grote teen was helemaal open, de vellen hingen erbij. We zijn weer onderweg gegaan, maar onderweg hebben we een taxi aangehouden om ons weer terug te brengen. Even rusten en dan weer in de benen, want we zouden nog een Pot Luck houden op het strand. Ik heb me maar weer bij mijn succesrecept gehouden, makreelsalade met een eigen gemaakte dressing, op toast, geserveerd op verse groene sla ( wat hier een vermogen kost) op Netty haar zilveren schaal. Succes verzekerd als je daarmee in je handen aan komt varen met de rubberboot. Zaterdag zijn we eerst op jacht gegaan voor een paar baguettes. We hebben een winkeltje ontdekt, maar voor stokbrood moet je heel vroeg zijn.zijn, dus om 8.00 uur gingen we al naar het strand om daar met de rubberboot te beachen, dan is het niet zover meer lopen naar de winkel. Roderick bleef bij de boot en een half uur later kwam ik terug met een tas met 4 lange stokbroden. Tot zover missie geslaagd, maar nu moesten we van het strand weer met de rubberboot het water in. Dus eerst slepen en sjouwen, dan als we een halve meter diep zijn er een voor een in klauteren, wat niet zo simpel meer is met onze stramme gewrichten, maar natuurlijk lukt dat heus wel, dan een paar slagen roeien, dan het motortje weer laten zakken en aantrekken om te starten. Dit is de normale proceduren, alleen kwam er een hoge brekende golf, die ons bootje te pakken nam en ons erbij, stokbroden boven mijn hoofd, verder alles zeiknat en de boot vol. Dus dan moet je eerst weer naar de kant om alles te reorganiseren en dan mag je nog een keert. We hebben heerlijk ontbeten! Daarna zijn we gaan snorkelen in de baai hier achter, Baie de Kanumera (die Sporthuis Centrum baai). Het was loeidruk er was weer een cruiseschip voor anker gegaan, het was schitterend weer, dus iedereen wilde van boord, de bootjes varen af en aan met passagiers, op het weekend komt er ook nog een ferry met dagjesmensen vanuit Noumea, Je kunt dit zien als de Waddeneilanden in Nederland. Overal stalletjes, dat is wel weer heel gezellig en als je wat verder doorloopt is er altijd weer een fijn plekje. Daarbij kwamen we om te snorkelen en dat was echt fantastisch! Vanaf het strand zwem je naar het rif achter de rots en dan weet je niet wat je ziet. Het koraal is niet spectaculair, maar het grote aantal vissen in alle soorten, je kijkt je ogen uit. De eerste keer ging ik alleen en ik ben wel anderhalf uur weggebleven, gewoon in mijn zwempak, toen ik terugkwam merkte ik pas hoe koud ik was. Even opwarmen en dan nog een keer, nu ging Roderick ook mee. Tjonge Jonge, ze waren weer gestreept, gestippeld en versierd. Ook een groot aantal Nemo's nu gezien. Prachtige foto's kunnen maken en ook een heel goed gelukt filmpje. Om 1500 uur gaan de laatste passagiers dan weer aan boord van het cruiseschip, een uur later vertrekt de ferry, alle stalletjes zijn opgedoekt en we liggen weer alleen met 5 zeilboten in het paradijs. Nu is het zondag, flink wat wind en zwaarbewolkt. Vanochtend vroeg gingen we al met een volgeladn rubberboot op onderzoek uit. Bij onze aankomst had ik in de ondergaande zon een soort reusachtige stenen tafels gezien, helemaal uitgesleten door de zee, die wilde ik graag van dichtbij bekijken. Maar dat ging toch niet lukken, We konden ze wel al zien, toen we de hoek van het eiland om waren, maar om er te komen, moesten we zover de oceaan op omdat er een heel langgerekt rif lag, de golven waren best wel ruig en er staat veel wind, dus hebben we besloten terug te varen. We zijn toch evengoed 2 uur onderweg geweest met de dinghy, compleet zeiknat kom je dan weer terug aan boord. Maar we hebben het in ieder geval geprobeerd. Jullie zullen het niet geloven, evengoed heb ik nog het gevoel, dat we bijna nooit iets doen. Er is echter altijd zoveel te zien en te onderzoeken en ik ben daar overal zo nieuwsgierig naar, daar wordt ik zo ongedurig van. Het is maar goed dat ik af en toe de stukjes schrijf, waardoor ik zelf eens kan lezen, wat we allemaal gedaan hebben. Waarschijnlijk vertrekken we hier maandag, we hadden nog graag langer hier gebleven, maar het gasprobleem wordt nijpend. Het laatste kleine tankje campinggaz is in gebruik, dus tijd om terug naar Noumea te varen in 2 of 3 dagen.Dan pakken we weer een dagje haven, kunnen we ons weer even flink uitsloven, wassen, gasflessen regelen, website maken en heel veel inkopen doen. Komt allemaal wel weer goed.Ik zit te popelen om de foto's aan jullie te laten zien. Groetjes Roderick en Yvonne
----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com
Geen opmerkingen:
Een reactie posten