Hallo allemaal, vandaag 5 juni, is onze zoon Ivar jarig , nu voel je de relativiteit van de tijd. Hij is s'ochtends vroeg geboren, dus gevoelsmatig ga je elkaar als vader en moeder feliciteren, maar in Nederland moet hij zelfs nog een aantal uren wachten om geboren te worden. Raar voelt dat, Maar Ivar van harte gefelicteerd vanaf een onstuimige South Pacific Ocean, met op dit moment een deining van meer dan 5 meter hoog, het zonnetje schijnt en binnen is het 27 graden. Positie 12.00 uur LT 24.02 S, 168.36 E het laatste etmaal 127 NM, totaal al afgelegd 797 Nm. Al de 8e dag onderweg en wat voor dagen en vooral nachten, De laatste twee.waren bijzonder heftig, we wisten intussen dat er een Low (lagedrukgebied) over ons heen zou komen, maar dat werd zwaarder en zwaarder, in het centrum zat meer dan 55 knopen wind, dat is rondom kracht 10 Beaufort. met golven van meer dan 7 meter. We hebben via allerhande slimmigheden geprobeerd zover mogelijk naar de rand te komen, maar het gebied was zo groot. Door de wind in ons gebied en de heftige golven (maar 3 meter) kun je niet overal naar toe varen, waar heen je wilt, dus als je eerst een rechte lijn zet van Opua naar Noumea, NC, dan is dat 885 Nm, die ga je proberen zo goed mogelijk te volgen. Aanvankelijk wilde dat ook wel, daarna gingen we in een S vorm, sla-om om deze lijn, daarna hebben we een mooie grote W gemaakt van Willem. Iedere dag heeft Roderick het weer in ons gebied opgehaald en zo zijn we gaan rekenen hoe de baan van het Low ging lopen en hebben we geprobeerd het zwaarste deel te vermijden. Dat is wel gelukt, geen windkracht 10, maar maandag avond begon het feest, keiharde windstoten 9 B, afgewisseld met bijna geen wind, hoosbuien, geen tropische want dit Low startte in de Tasmanzee vlak bij de Zuidpool. Koud, koud, koud! Geen hand voor ogen te zien, brekende golven van 4 meter, die tegen de romp bengen, ons zowat geheel op de kant gooien, honderden golven die in de kuip slaan, gierende aanhoudende windstoten, sqall na sqall, We. zaten samen goed aangelijnd buiten om zo mogelijk nog in te kunnen grijpen, de hele nacht door, stuiterend, springend, vallend, verrekkend, blauwe plekken oplopend. Echt erg! Veel kleine schade, alles was pico bello voorbereid, er lag niets meer los, alles opgeruimd, maar het blijkt dat er nog veel meer stuk kan en kan vallen. Onze vlaggestok is door een golf door midden gebroken en drijft met onze mooie driekleur op de oceaan, de brandblusser, die in een stevige beugel met dikke schroeven bevestigd is, stuitert door de kajuit, overal worden door de smakken die we maken, spullen losgerukt, kastjes gaan open, totale chaos. We varen hier als enige schip in de verre omtrek, komen nu midden in de nacht 1 schip tegen, een tanker, moeten we nog voor elkaar uitwijken ook. Via het AIS systeem konden we hem al zien aankomen, buiten kun je je eigen hand niet meer zien, R. heeft hem opgeroepen via VHF om onze aanwezigheid te melden, wij hebben een AIS voor de pleziervaart, die is minder sterk. De kapitein kan ons in het echt niet zien, natuurlijk, maar we hebben afgesproken hoe elkaar te passeren, dat is geen probleem. Als hij ons voorbij is, roept de kapitein ons op, Wat voor schip zijn jullie eigenlijk? Wat doen jullie hier? Het wordt hartstikke slecht de komende dagen, Ga beter ergens anders naartoe. Lief bedoeld, maar wij zijn geen 200 m lange tanker met een dito krachtige motor, R. vertelt dat we met een "circumnavigation" bezig zijn. De kapitein helemaal lyrisch, dat wil hij ook later gaan doen. Hij is jaloers op ons. R. hem even haarfijn uitgeduid dat hij dat in deze omstandigheden niet hoeft te zijn. We zaten midden in de sores en het was knap gevaarlijk aan het worden, maar dat hebben we hem maar niet verteld. Als je zo door de nacht stuiterd, slipt, en razendsnel met piepkleine zeiltjes het ongewisse tegemoet reest, ben je je echt wel bewust van de gevaren en de risico's.We kunnen alleen maar ons best doen om hier goed doorheen te komen. Daarbij speelde me ook nog door het hoofd, als het mis moet gaan, dan niet op Ivars verjaardag! Dat is zo cru! Als het licht wordt na 13 uur, kun je eindelijk zien wat er om je heen gebeurt, niet dat je daar blij van wordt, de golven zijn huizenhoog, overal brekers, een ongelooflijk onstuimige zee, maar we kunnen in ieder geval zien wat we doen. We gaan stug door, zoveel mogelijk richting Noord om er onder weg te komen, maar dinsdagoverdag en nacht zitten we er nog steeds volop in. We zetten wat meer zeil en sjeesen over de randjes van de golven, we gaan telkens tot en met de zeerailing plat op het water. En een golven die we over ons heen krijgen! Ook over onszelf, we zijn zeiknat, ondanks onze pakken. Je kap wordt afgewaaid en het ijskoude water loopt zo je nek in of je krijgt hem gewoon vol over je heen. We hebben een hele berg natte zooi in de toiletruimte liggen, Maar nu is het woensdag 12.00 uur, mooie lucht, zonnetje schijnt als een tierelier, 27 graden, de oceaan ziet er prachtig uit, de wind draait voor ons gunstiger, we proberen zoveel mogelijk gelijke tred te houden, door ook steeds een stukje op te loeven, zodat we in de richting gaan komen, waar we echt naar toe willen. Roderick is verse koffie aan het zetten, Ja natuurlijk beweegt het schip nog als een gek, maar kniesoor die daar op let. De oceaandeining is op dit moment 5 meter hoog en gaat nog meer worden. We gaan lekker buiten koffie drinken.We voelen ons nu toch meer Bikkels (Henny), dan Sukkels (Yvonne).Groetjes van ons, R&Y.
----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com
Geen opmerkingen:
Een reactie posten