Dinsdag, 04 september Suwarrov

Dinsdag, 04 september Suwarrov.
Het is hier mooier dan mooi, het is een droom van een eiland. Roderick gaat zich bezig houden met het oppompen van de dinghy, we moeten naar de kant om ons bij de rangers, de eiland managers, te melden en de anchoringfee 50 am.dollar, betalen. Ik ga binnen een beetje proberen orde op zaken te stellen. Terwijl we bezig zijn komt de één na de ander even gedag zeggen. De meeste mensen van de boten, die hier liggen, hebben we al eerder ontmoet. Helena en Gari van de Merilelu (Finl)komen aanvaren, hee gezellig, willen jullie ook koffie, als zij weg zijn gaat Roderick weer verder met de dinghy oppompen, daar komt een rubberbootje langs, Hee, Ingrid en Gert van de Lazy Lady (Dld), dat is leuk, willen jullie wat drinken?, Stein en Lutika van de Hero (Nwg) komen even gedag zeggen met de kindjes, we hebben het er druk mee. Tussendoor wil ik nog even afkoelen en een duik nemen, ik zit al met mijn flippers aan en snorkel op op het zwemplateau, voor ik in het water ga, kijk ik toch eerst even goed om me heen. Op 3 meter afstand zwemt een grote citroenhaai aan de oppervlakte, toch maar heel even wachten dan. Uiteindelijk gaan we pas om 15.00 uur naar de kant. De rangers hebben hun woning/kantoor in het hutje waar vroeger Tom Neale woonde, die jarenlang hier als kluizenaar gewoond heeft van 1952 tot 1977, en daar een boek over geschreven heeft: An island of oneself. Ook heb ik zeker 10 jaar terug een boek gelezen, geschreven door Florence (Johnny) Frisbie, zij was de dochter van Dean Frisbie en woonde een aantal jaren met de familie op dit atol. Om een cycloon te overleven binden zij zich vast in de kokospalmen, zij beschreef ook hoe ze met de kano naar de motu's gaat, de kleine eilandjes die verder op het rif liggen, naar One tree island, Whale island, Turtle island, kortom hoe ze hier leven en overleven. The Frisbies of the South Sea. Ik heb het toentertijd in het Nederlands gelezen, absoluut de moeite waard. Er hangen allemaal vlaggen en schildjes van bezoekende jachten en iemand heeft een bord Yachtclub Suwarrov opgehangen. Super. Er worden dozen met formulieren te voorschijn gehaald, we moeten wel 10 verschillende formulieren invullen. Als kadootje hebben we 2 petten voor Harry en Ants meegebracht. We zijn 3 kwartier bezig met alle papieren, daarna gaat alles weer in de dozen en in een hokje achter de vlaggen weggeborgen. Ze hebben een keukenhutje, waar alles zwartgeblakerd is en er is ook een Bookswap! Een plaats waar de cruisers boeken kunnen omruilen. Je neemt er één mee en je zet er één terug. Er zijn wat kleine paadjes tussen de palmen door, die ze keurig aangeharkt hebben, er zijn nieuwe palmen aangeplant, er is een plaats waar de cruisers samen kunnen komen met een grote ruwhouten tafel, bankjes, in elkaar geknutselde stoelen, een oliedrum waarop gebarbecued kan worden, her en der hangmatten tussen de palmen. Helemaal te gek. We wandelen naar de oceaankant van het eiland, 4 minuten verder, langs het bordje: Niet Zwemmen, Haaien. het uitzicht is schitterend, de golven, de riffen, de kleuren, we kijken dan eens goed in het ondiepe water, het wemelt hier van de Black Tip haaien. Op hun rugvin hebben ze allemaal een zwart uiteinde. Ook hier staat een bankje, kun je even rustig kijken. Daarna moeten we snel terug naar het schip, want vanavond is er over de radio een Pot Luck aangekondigd. Iedereen kookt een maaltijd en brengt die mee naar het eiland, je eigen borden, bestek en drank meenemen, en dan met zijn allen smikkelen van alle verschillende gerechten. Ook is er iemand jarig en die trakteert op Margherita cocktails. Er zijn weer pastasalades, pizza's, springrolls, tonijn, gegrilde andere vis, kokoscakes, ik heb een pan hete chilibonen gemaakt, die ik naderhand leeggeschraapt mee terug neem. In alle talen hebben we jarige Karen (Beau Soleil) toegezongen, het was beregezellig. Roderick was een poos met Dean in gesprek van de Local Talent, hij blijkt ook uit de filmwereld te komen, maar dan aan de produktiekant, hij had o.a. meegewerkt aan de films van de Matrix. Genoeg stof om te praten dus. Na afloop verzamel je alle lege pannen etc, loop je met je hoofdlampje over het eiland naar de plek waar alle dinghy's liggen, klauter je over de brokken koraal, probeer je het touwtje te vinden waar jouw dinghy aan vast zit, er liggen er 20 en alle lijnen zitten door elkaar, klim je in de dinghy en peddel je over het ondiepe rif, 30 cm diep, tussen de coralbommies door naar je boot, terwijl er overal haaien zwemmen en dat alles in het stikdonker. Eigenlijk niet voor te stellen, maar wel zooo leuk. En wij niet alleen, ook de mensen met kleine kinderen, die zich hier trouwens kostelijk amuseren. Iedere middag verzamelen ze met zijn allen op het strand en hebben een reuze lol. Kortom Suwarrov, een succes!

----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com