Woensdag, 16 mei 2012, van Hiva Oa naar Baie de Vaitahu, Tahuata.
Om 6.00 uur starten we met het schip vaarklaar maken, dan een een ontbijtje en een kop koffie, voordat we ankerop gaan. Dat gaat een flinke klus worden, we liggen namelijk voor met ons Rocna, 25kg anker en hebben nu voor het eerst ook een achteranker uitstaan, een loodzwaar en groot onhandelbaar Danforth anker aan een 40 m. loodlijn. Dit achteranker moet met de hand via de lier omhoog gehaald worden. We geven eerst het vooranker een aantal meters vrij om wat speelruimte te creeëren, dan probeert Roderick de lierhandle te draaien, het anker zit muurvast. Stukje voor stukje krijgen we wat lijn naar binnen, het zweet gutst langs zijn lijf. Wat een klus! We zijn er wel een uur mee bezig voordat het eind in zicht komt en dan moet R. het loodzware ding nog uit het water op het zwemplateau tillen. Als we het anker net aan boord hebben, krijgen we bezoek van de Noorse familie van de Hero met hun 2 kleine kindjes Selma en Magnus. Die zijn gisteren aangekomen: Goed gedaan mensen, Welgefeliciteerd! Jammer genoeg kunnen we ze niet meer aan boord vragen, omdat we alleen nog halfbakken aan ons vooranker liggen, we hadden ze graag nog gesproken. Nu het vooranker ophalen, dat gaat electrisch, en dan varen we de baai uit. Het wordt een kleine trip naar het eiland Tahuata. Er is bijna geen wind, maar we hebben alle tijd. Een mooi tochtje langs het eiland Hiva Oa aan de ene kant en Tahuata aan de andere. De ankerbaai ligt in het noordwesten. Als we naar de baai toevaren, krijg je echt een Stille Zuidzee visioen. Wat Mooi!!! Kristalhelder turquois water omringd door frisgroene bergen van zo,n 70 m., daarachter weer hogere bergen, links rotsen met spelonken en voor ons een goudgeel strand, afgezet met palmbomen en boomhoge gele hibiscus. Wauw! Er liggen hier 5 andere zeilboten, we liggen in heerlijk rustig water buiten de deining. We gaan direct het water in, snorkels en vliezen aan en verder met de boot schoonboenen. Daar zijn we de eerste dagen nog wel zoet mee. Het water is heerlijk, maar wel echt oceaan, dus er zijn hier veel grote creaturen onder de waterspiegel, waaronder veel haaien. Het is superhelder met zand als ondergrond, daardoor kun je 8 meter diep kijken. Als we er eenmaal in rondplonzen zien we allemaal kleine witte vlokjes, de hele zee hier zit hier vol met sperma. Heb daar wel eens iets over gelezen, dat sommige dieren en/of koralen en masse hun sperma loslaten op de zoveelste dag na volle maan. Goed voor de huid zullen we maar denken. Als Rl aan het poetsen is onder het schip ziet hij direct een grote haai van wel 3 meter. Brrr. Maar hij had geen honger en zwom weer door. We zijn niet heel onverantwoord bezig, maar er moeten noodzakelijkerwijs dingen aan het onderwaterschip gebeuren en af en toe moet je gewoon even zwemmen, het is zo heet. Even later 2 grote Stingray roggen, ik weet even de Nederlandse naam niet, Koffervissen ( wel 4x zo groot als in Curacao, Bart) Super! We hebben de hele middag gepoetst en schelpen afgestoken. Voor die aangegroeide mossels op de bodem van het schip moet je telkens onder water duiken tot midden onder het schip, dan een paar honderd eraf krabben en buiten adem weer boven komen. En telkens opnieuw. De mosselschelpen dwarrelen als sneeuw naar de bodem. Toen we eindelijk bekaf weer aan boord zaten zagen we een Mantarog voorbij komen, wat gaaf!
Donderdag, 17 mei 2012,Tahuatu. Bij het wakker worden denk je als eerste weer: Wauw, wat is het hier mooi. R. gaat direct weer het water in om verder te gaan met zijn poetsklus, het verwijderen van de dikke laag groen/bruine aangroei. Eén kant van het schip is alweer wit. Wat een klus. Ik ga de bedden afhalen, lakens wassen en dergelijke. Ook niet mijn favoriete bezigheid. R. heeft nog een paar keer haaien gezien. 's Middags zijn we met de rubberboot naar het strand gepeddeld. De branding is sterk en het strand steil. Met moeite kunnen we ons staande houden. We slepen de dinghy hoog op het strand. We scoren een grote kokosnoot nog in de buitenbast, een paar mooie schelpen en eindelijk wat afgesleten tanden, ( van een kleine haai?) voor Bart. Overal op het strand schildpadsporen, als we die volgen vinden we ook hun nest. Daarna slepen we de dinghy weer naar zee, het is opkomend water, dus nogal omstuimig, we moeten er snel in springen en dan direct peddelen, voordat de golven ons weer op het strand zetten. Het plan was goed, de uitvoering minder, de boot komt met zo'n kracht tegen Roderick aan, dat die languit in zee gaat, met zijn net verwisselde droge kleren.
Eenmaal terug gaat R. weer direct door met zijn project, er blijkt ook nog een (ander) stuk vislijn om de propellor vast gesmolten te zitten, dus dat wordt 100 keer onderduiken om met een scherp mes het stukje bij beetje weg te snijden. Hij is er meer dan een uur zoet mee. Dan het slachten van de kokosnoot. De buitenbast van vezel zit er nog omheen. We hebben wel een machete, maar het is niet zo handig om je heen hakken aan boord van een schip, dus pielen met een scherp mes. Wat een gedoe en wat een rotzooi. De hele kuip ligt vol met vezels. De volgende keer koop ik gewoon weer een kokosnoot bij een stalletje. Gelukkig smaakt hij wel heerlijk, we halen er 2 volle glazen sap uit. Midden in de kern zit al een vruchtbeginsel voor een nieuwe palmboom, het ziet eruit als een eidooier, maar dan plantaardig.
Vrijdag, 18 mei 2012, Tahuata.
An other day in Paradise! We zien steeds grote roggen zwemmen. Ik spring overboord met het onderwater fototoestel. Maar het is heel moeilijk fotograferen, het onderwerp is al snel te ver weg en door de lichtbreking wazig. Als het eenmaal echt dichtbij komt, wordt het daarentegen weer wat eng, vooral bij de Stingrays. Het lukt me niet en ik ga weer aan boord. Ik kijk nog even naar het anker op de bodem, Hee, dat beweegt, het is een grote rog, een licht paarse, dus ik weer terug. Hij is zich onder het schip aan het ingraven. Even later zwemt er een adelaarsrog onder me door. Bof ik even. Ik knip gewoon wat in het wilde weg, ik kan het toch niet goed zien, maar wie weet. Ineens roept R. "Manta!" en daar komt een Mantarog vlak langs me heen. Ik roepen en gillen,KIJK!, kIJK!, de hele ankerplaats moet hem gezien hebben, Zoooo Fantastisch!!! Hij was te dichtbij voor een foto, maar ik heb er één met zijn kop erop. Trots dat ik ben en opgewonden! Nu kijken wat me verder weer te wachten staat. R. heeft die grote haai weergezien, hij denkt nu dat hij eerder 4 meter lang was. Toen hij voor de tweede maal weer langs kwam, is hij toch maar liever uit het water gegaan. Blijkbaar woont hij bij ons in de buurt. Of misschien is het een smoesje om niet meer te hoeven poetsen. Morgen gaan we een paar baaien verderop. Groetjes R&Y
----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com
Geen opmerkingen:
Een reactie posten