aankomst

Yes we zijn er echt. Zondag 14 juni 2016 om 14.00 uur zijn we de

jachthaven Lauwersmeer, Oostmahorn, Anjum binnengevaren.

Na een wereldomzwerving van 6,5 jaar.

We kregen een heerlijke ontvangst van familie en vrienden, die met spandoeken en toeters ons op stonden te wachten. Fijn iedereen weer even te kunnen omhelzen.

We zijn trots en blij en heel erg moe. Het duurt even voordat we de website bijgewerkt hebben, er komt zoveel op ons af en er moet zoveel weer opgestart worden.

​

oeps telefoonnummer vergeten

Momenteel hebben we het volgende Nederlandse telefoonnummer: 0649123072

Verzonden met Windows Mail

Aankomst 12 juni in Anjum

Aankomst in Anjum op 12 juni 14.00 uur, Ja dat gaat lukken.

Tot het einde aan toe hebben we Noordenwind tegen en koude op zee gehad, daarom zijn we binnendoor over het Noordzeekanaal gevaren, dwars door Amsterdam, daarna over het Markermeer en IJsselmeer naar Kornwerderzand. Ook deze trip is guur koud. Bij Kornwerderzand hebben we de nacht voor anker gelegen om op het juiste tij te wachten, we moeten over de Boontjes, een geul in de Waddenzee naar Harlingen, en daar hebben we meer water voor nodig, dan er staat. Dus 2 uur voor Hoogwater kunnen we daar over heen. Er wordt 6 Bf. uit het Noorden verwacht, dat geeft een zware wind tegen stroom situatie, waar we tegenop zien. Onze neef Dennis wil een stukje van ons zeeleven meebeleven en vergezelt ons tot Harlingen. 's Nachts giert de wind door het want, dat voorspelt niet veel goeds. Maar dit keer hebben we geluk, als we opstaan schijnt er een heerlijk zonnetje en de wind is wat afgezwakt. We hebben een heerlijk tochtje over de Waddenzee en gaan bij Harlingen naar binnen. Daar zetten we Dennis van boord en wij gaan via het Van Harinxmakanaal via Franeker en dwars door Leeuwarden, een geweldig leuke route, door het Friese landschap. We tuffen rustig door, het gaat maar net, af en toe schrapen we langs de bodem, we kunnen niet langs de kant varen, want daar lopen we echt vast. We moeten in totaal 22 bruggen en sluizen door, dus moeten we onderweg ergens overnachten, want er is geen opening na 19.00 uur. Onderweg staan de koeien ons aan te kijken, overal watervogels, schapen, paarden, bloeiende lissen, boterbloemen, dotterbloemen, nieuw uitgelopen lichtgroene rietkragen, authentieke Hollandse platbodem schepen, het is echt Nederland op zijn mooist. Dit voelt echt als thuiskomen. Nog een laatste stuk over een stuk van de Elfstedenroute, langs Barthlehiem enz.en dan dwars door Dokkum. Dat gaan we allemaal op tijd redden.

Deze route is echt een aanrader. Kortom we zijn al op Friese bodem/ vaarwater en deze keer gaan we onze aankomst zondag om 14.00 uur in Anjum, Jachthaven Lauwersmeer, Oostmahorn redden. Poeh, we hebben het de laatste maanden niet kado gekregen, dus dubbelblij als we veilig aankomen zondag. Roderick en Yvonne

05 juni 2016, aankomst IJmuiden

We varen in het pikkedonker door langs de Nederlandse kust, rond 02.00 uur moeten we de Maasvlakte oversteken, dat is altijd al moeilijk, het is hier zo loeidruk met grote zeeschepen, wij moeten verplicht naar een bepaald punt, waar een oversteekplaats is. De golven, de wind blijven tegen staan, westenwinden hebben ze hier nog nooit van gehoord. Op de AIS staan zeker 60 schepen in onze nabijheid aangegeven. Een groot aantal ligt voor anker, er komen schepen van zee binnenvaren, er is uitgaande scheepvaart, tussendoor razen de pilotboten, er is een overmaat aan licht op de Maasvlakte , overal staan boeien te knipperen, stuk voor stuk moet je iedere AIS bliep bekijken, wat deze in houdt. Ligt het schip voor anker, gaat het misschien zo vertrekken, waar gaat het van zee komende schip naar toe? De Maas op of naar de ankerplaats aan deze kant? Nee dit schip slaat ineens af naar het Noorden, ja dat kan ook nog. We gebruiken echt al onze hersencellen en dan komt het moment van daadwerkelijk oversteken. Eerst nog even een rondje draaien vlak voor de oversteek baan, want er komt een joekel van een schip uit, als die midden voor de boeg is, gaan we al beginnen met oversteken om dan achter hem langs te gaan. Wij gaan niet erg hard met alle tegenwerkende invloeden en daar komt alweer een tweede zeeschip uit de havenmonding aanzetten. Slik! Ze varen zo hard en in het donker is het zo lastig in te schatten. Maar zoals jullie kunnen constateren uit dit stukje, is het allemaal goed gegaan. Weer even adempauze, verder langs de Nederlandse kust. Roderick vaart verder, ik ga weer even een uurtje liggen. Het is nog steeds koud en we lossen elkaar iedere anderhalf uur af. Dan gezellig langs de kust, daar heb ik me op verheugd, de zon komt op (Yes, alweer), maar het is van korte duur, binnen no time zitten we weer in de mist en van de kust is niets te zien. We houden wind uit het Noorden, de wind wordt steeds harder en hakken tegen de golven in. Langzaam maar gestaag vorderen we. Vanaf de Maasvlakte tot IJmuiden zouden we in 4,5 uur moeten kunnen doen, dan zouden we 's ochtends om 07.00 uur al aankomen, dat zou lekker zijn, kunnen we eerst nog even wat bij slapen. Als we langs de tenthuisjes van Helios, bij Bloemendaal varen, is er door de mist helemaal niets te zien. We zetten de Nederlandse radio aan, daar horen we de filemeldingen naar Zandvoort, vanwege de familie race dagen en het prachtige zomerweer. Wij dragen nog steeds onze Michelin outfit, bontmuts op tegen de snijdende wind, dikke shawl om. Maar af en toe hebben we nu ook weer zon en in de loop van de dag, kan er al 1 trui tussenuit. De Noordenwind is nu toegenomen tot 23 knopen, de golven zijn nu 2 meter hoog, de stroming maximaal tegen en we vorderen met 0,8 knoop per uur terwijl de afstand tot de pieren nog 9 Nmijl bedraagt. 1 knoop is een snelheidsmaat, dan leg je 1 Nmijl (een afstandsmaat) af per uur. Op deze manier hebben we nog bijna 10 uur te gaan, slik. We kunnen er niets aan veranderen, er komen van de tegenovergestelde kant hordes zeilboten langs sjezen, die van hun heerlijke zomerdag gaan genieten. Ze komen er nog wel achter als ze terug moeten. Uiteindelijk komen we om 13.00 uur voor de pieren, de zee is wild en woest, spannend om naar binnen te varen. Roderick moet uit alle macht sturen om niet tegen de Zuidpier aangezet te worden. En dan zijn we ineens in rustig water, we leggen langszij aan in de beschutting van de hoge kademuur aan de Noordzijde van de Seaport Marina. Wauw het is hier warm, gauw 3 lagen uit. We bellen via onze laatste Azoren tikken en Franse tikken op de telefoon de familie, dat we veiling binnen zijn. Dan gaan we ons melden bij het havenkantoor, dat is een hele tippel, we liggen op de verste plaats in deze marina, onze benen zijn van rubber. Meteen daarna een lekkere hete douche en dan de zon op je hoofd. Dat voelt al een stuk beter. Twee uur later staan broer en schoonzus Fred en Henny aan boord en arriveren Mirella en Bart, onze kleinzoon. He wat een heerlijk weerzien. Tijd om te knuffelen. Bart is inmiddels een kilometer gegroeid en zegt met zware stem, Hallo Oma. Ik smelt helemaal als ik dat hoor.  Fred kondigt aan dat Henny en hij ons mee uit eten nemen, dat resulteert in een overdadig diner in het heerlijke Chinese restaurant naast de haven. We hebben gesmuld, eindelijk weer eens echt Cantonees en Szechuan, heerlijk. We hebben ons tonnetje rond gegeten en ons daarma aan boord gehesen, waar we direct ons bedje ingedoken zijn. En wat hebben we geslapen, we liggen zo beschut er is nauwelijks enige beweging in het schip en het was doodstil. Wat een luxe. Morgen blijven we hier nog een dagje en dan gaan we verder op weg naar Anjum.

Volgens de berekeningen hebben we 4 uren nodig om

Verzonden met Windows Mail

04 juni 2016 dag 22 AA

04 juni 2016 dag 22 oversteek Azoren Anjum, de Noordzee.
Gisteren bleef het maar zo ijs en ijskoud, dit is gewoon niet leuk meer. Tot overmaat van ramp stoot ik bij het naar buitengaan zo ongelooflijk hard mijn hoofd tegen het luik, juist de plek waar ik op Fatu Hiva zo op gevallen ben. Ik ging bijna van mijn stokje, toen eerst maar eens een potje zitten janken. Verdorie wat een stomme rot tocht. We wisselen per anderhalf uur af, zo koud zijn we, de kachel staat binnen te branden, gauw even bijwarmen onder de slaapzak. Vanaf 21.00 uur gaat het tij heel langzaam meelopen of eigenlijk minder tegenlopen. We hebben de oranje stormfok gehesen, die gebruiken we als keerfok nu we tussen de banken voortdurend laveren. Weliswaar draait de motor volledig mee, maar de zeilen vangen ook nog wat wind en laten ons wat stabieler op het water liggen. We moeten in de geulen tussen de zandbanken blijven, dus we hebben maar een kleine ruimte om steeds overstag te gaan. Het systeem met de stormfok voldoet prima, hij is sterk en vlak, daardoor kunnen we met behulp van de motor een veel hogere aandewindse koers aanhouden. Om 0.00 uur kentert de stroming serieus, dat gaat dan echt binnen een kwartier, nu sprinten we met 7,2 knopen door de pikdonkere nacht. De hele kust is fel verlicht, overal vuurtorens er zijn continue zo een dertig, veertig schepen om ons heen. Overal varen ze naar toe en komen ze vandaan, vissersschepen, vrachtschepen, ferries, ik kon op een gegeven moment de wijzers van de klok er mee vullen. De ferries vliegen met meer dan 20 knopen over het water, de vissers varen iedere richting op, waar maar vis kan zitten, ze hebben toch altijd voorrang. Het houdt ons lekker bezig. En dan ineens zijn we het Nauw van Calais door ergens in de vroege ochtenduren. Dat is een probleem minder. Zaterdag, nieuwe ronde, nieuwe winnaars, weer een grauwe grijze ijskoude dag. Hoe is het mogelijk, wat hebben jullie met de zon gedaan? We hebben inmiddels weer de stroom tegen en gaan met een vaartje van 3 knopen langs de kust van Frankrijk, bij de zandbanken van Van Dijck komen ons 2 schepen tegemoet in de geul, ze zijn alleen op AIS te zien, in het echt zien we ze pas op een afstand van 300 meter en alles is weer zeiknat. Als je je hoofd buiten de buiskap steekt om eens goed rond te kijken tijdens de wacht, voel je de druppels op je gezicht. De mist wordt ook weer dichter, maar daarentegen vorderen we lekker, de golven nemen wat af en er is redelijk wat wind, waardoor de zeilen ook nog steeds een of twee knopen extra snelheid geven. Daarbij zijn dan tegelijkertijd de bruuske bewegingen van het schip afgenomen, we zijn zo doodvermoeid daarvan. We hebben al weken geen normale nachtrust gehad en ook in Dieppe was het iedere nacht bal. Nu genieten we van het glijden door het water. Om 14.00 uur zijn we bij de bank de Wandelaar aangekomen, waar we de Shipping Lane moeten oversteken, die naar Antwerpen, Nieuwpoort en Vlissingen gaat, het is loeidruk en er liggen ook tientallen zeereuzen voor anker. Op de AIS kun je zien hoeveel schepen er zijn, in het echt zie je er twee of drie tegelijk door de mist. De AIS heeft het er zo druk mee, dat hij af en toe alarm afgeeft, waarschijnlijk is dan zijn geheugen vol of zo, we starten de plotter opnieuw en dan werkt alles gelukkig weer. Moet er niet aan denken om met die mist bij zo'n oversteek geen AIS scherm te hebben, daarin worden alle schepen, die AIS voeren aangegeven, precies met snelheid, koers en bestemming. Nu goed uitrekenen, wanneer we er tussendoor kunnen oversteken. We gaan ineens veel harder en komen dan op een ander moment de schepen tegen. We gaan eerst maar een stuk naast de shipping lane meevaren om 3 grote vrachtschepen te laten passeren, dan gaan we direct bakboord uit de shipping lane in naar de overkant, altijd weer spannend, daarbij ben je verplicht om in een hoek van 90 graden over te steken, dan ben je het best zichtbaar, maar wij gaan dan net recht tegen de wind in. En toen werd het weer leuk, ineens kunnen we gewoon weer zeilen, lekker windje, wat stroming. Omdat we in de richting van hoogwater meevaren, hebben we heel lang profijt van de stroming en varen we met 5,8 knopen heel relaxed de juiste richting op, wat een luxe, we komen helemaal bij, lekker. Bij de Thornton bank zien we een heel windmolenpark uit de mist opdoemen. En dan tot ons grote geluk gaat zowaar de zon schijnen, Yeah! Wat een genot en vanaf 17,25 uur bevinden we ons weer op Nederlands grondgebied en wel op 51 35.01N 003 05.10E Vannacht varen we door en moeten we nog de drukke shipping lane bij de Maasvlakte over en als het goed is liggen we zondag in IJmuiden, wie had gedacht, dat dit er ook nog van zou komen. Happy Bird is coming in. R&Y.

----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com

03 juni vertrek Dieppe

03 juni 2016, oversteek Azoren Anjum, dag 20, vertrek Dieppe, Frankrijk
Het is nu vrijdag en ineens is er een gaatje om te vertrekken, gisteravond alles al voorbereid, Roderick heeft nog 100 keer de weerprogramma's bestudeerd, het is niet ideaal, maar meer smaken hebben we niet, we gaan ervoor. Snel vanochtend nog een paar broden en vers fruit ingeslagen, verder hebben we niets nodig. Om 11.00 uur gooien we los, hoewel dat starten we, zoals gezegd liggen we met zoveel extra lijnen vast en die hebben zich door het continue gehots zo vastgetrokken. En zo maar losmaken kan ook niet, want er staat nog steeds een flinke swell in de haven, die zodra we een beetje slek geven het schip tegen het buurschip wil duwen. Met veel moeite komen we zonder schade weg, dat is de eerste stap. Nu naar buiten door de branding, de golven staan recht de havenmond in, Roderick moet als een gek sturen om tussen de pieren te blijven. De stroom verzet ons 45 graden naar het westen. Nou we hotsen weer op zee, de golven zijn niet meer zo extreem, maar er staat nog altijd 15 knopen wind en golven en stroom recht tegen. En het is koud, koud! De motor laten we continue bij staan, morgen komt er weer meer dan 20 knopen wind uit het NW, voor die tijd willen we het Nauw van Calais door zijn. Het zijn slopende weken de laatste tijd, we zijn vermoeider, dan dat we de hele Indische Oceaan overgestoken zijn en daar hadden we onderweg ook storm en 6 meter hoge golven. Het is waterkoud, misschien 9 graden, grauw en grijs, we hebben nu al 3 weken geen zon gezien. We hebben regenbuien rondom en het vocht druipt van het schip. Het is inmiddels ook een heel dure trip aan het worden, we hebben meer diesel gebruikt als het afgelopen jaar, we blijven tanken (iedere keer weer 200-250 euro) en helaas krijgen wij het ook niet voor niets, dan komen de dure havenkosten er nog bij, Dieppe is 35 euro per dag, maar Falmouth 35 Engelse Ponden, dat is 50 euro per nacht, doordat we zo lagen te bokken en te raggen zijn er maar liefst 3 stootwillen geklapt, dat is voor het eerst dat we dit meegemaakt hebben. Onze beide grote ronde stootwillen (90 en 60 euro) en gisteravond eentje, die nog bijna nieuw was (45 euro), zo komt Jan Splinter niet door de winter.
Het is inmiddels 17.30 uur, we gaan met een vaartje van 3,5 kn redelijk op goede koers, motor vol aan, zeilen op, ineens zien we een scheur in het achterlijk van het grootzeil. Kan er ook nog wel bij. We laten het zo lang mogelijk bij staan. We hadden als uitwijkmogelijkheid op de havens van Duinkerken en Calais gerekend, maar die zijn beide voor passanten gesloten deze maand. Soms zit het mee, soms zit het tegen. Misschien dat we morgenmiddag een stop in Nieuwpoort maken. Onze positie nu (17.30 uur, zelfde tijd als bij jullie) is 50 16,13N 001 12.70E. R&Y coming closer….

----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com

Dieppe 1 juni 2016

Nog steeds in Dieppe, Frankrijk

 

Vandaag wordt het weer iets rustiger, dat is alleen stilte voor de storm, want morgen is het weer code Oranje. De regen valt met bakken uit de lucht, dus alles wat nat was, wordt alleen maar natter, we hebben geen plek om iets te drogen. De vochtige matrassen staan binnen waar de kachel brandt, de slaapzak hangt over de deur te drogen en de rest laten we gewoon buiten liggen. We gaan even een ommetje maken, als we na een uurtje terugkomen is het water in de haven redelijk rustig. Weet je wat, laten we direct gaan tanken, er is een selfservice dieselpomp in de haven, die ligt op een heel gevaarlijke plek, een heel kleine drijvende (en dus net zo hotsende ) pontoon, net naast het gebied met de sterkste stroming, met overal scherpe stalen uitsteeksels. We hebben echt diesel nodig voor het laatste traject, want voorlopig blijft de wind uit het Noorden komen. Laten we het dan nu maar meteen doen. Eerst alle lijnen loshalen en dat zijn er nog al wat en dan zien de draai te maken om langszij de dieselponton te komen zonder met de boeg de kademuur te rammen of met de achterkant tegen de stalen staketsels te komen, die zo de Happy Bird zouden openrijten. De stroming verzet ons steeds, maar uiteindelijk komen we afgemeerd langszij. Visa kaart erin, die wordt geweigerd! Nee toch, Roderick blijft er bijna in. Kom op, gewoon weer proberen en weer en weer, yes hij doet het. Dan de aanwijzingen in het Frans volgen, geen diesel. Overnieuw alle stappen volgen en ja, hij doet het. Roderick balanceert op het voordek bij de jerrycans is sta aan het uiteinde van de slang te trekken, zodat we het net halen met de lengte, komt er buiten een schip op grote snelheid langs en dat veroorzaakt toch een golfslag, de dieselponton maakt bijna slagzij, ik omarm de pomp stevig, anders lig ik er zelf vanaf. Vervolgens komt een snelle Rib binnen varen met 4 mannen er in, die met Roderick in discussie gaan. Douane, we krijgen een inspectie aan boord, kan er ook nog wel bij. Mogen we eerst zo naar de pontoon terug, want zo verandert de stroming. Dat is geen punt. Bovenop de kademuur, 5 meter boven ons, loopt de havenmeester, we vragen of we ergens anders kunnen liggen. Gelukkig heeft hij een plekje voor ons wat meer in de haven. Dus daar gaan we heen, een medewerker staat ons op te wachten om hulp te bieden, die we hier ook echt nodig hebben. We moeten achteruit afmeren naast een ander schip. Gelukkig lukt dat allemaal prima, hier liggen we beter aan deze steiger. Daar zijn de douanemannen al. Welkom aan boord. De kapitein van de ploeg is een heel aardige en beleefde man. Hij moet alle papieren checken en buiten zit de ploeg te wachten voor de inspectie. Nou kom op maar, begin maar. Wilt u er bij zijn? Nee dat willen we niet, de beide achterhutten staan mudvol en dan staan de matrassen ervoor te drogen etc, laat ze zelf maar alles eruit halen, als ze dat willen. We hebben niets aan te geven, maar ongemerkt toch te veel drank aan boord, maar op dit moment staat alles overal, in verband met de zware zeegang. Roderick en de kapitein raken in een leuk gesprek, uiteraard val ik daar ook bij in, we hebben het vooral over de Franse eilanden aan de andere kant van de wereld, hij vindt het prachtig. Intussen zijn de andere mannen met spiegeltjes en lampjes in de weer. We houden het gesprek leuk gaande en dan is de tijd voorbij, ze hebben twee en half uur voor de inspectie en dan moeten ze terug met de boot naar Boulogne. Prima, we bieden ze ook niets te drinken aan, want dan moet ik vakken en kasten openmaken en we willen ze niet op ideetjes brengen. Ze trekken een vloerschot open en zien daar allemaal zeekaarten liggen. Wauw wat veel! En verder gaat het gesprek weer. We moeten de laatste 6 havens opgeven, dat is natuurlijk wel interessant voor ze, Azoren, Cabo Verde, Namibia, St Helena, Zuid Afrika, Reunion en 84 andere (ei)landen. Zo schrijft hij dat dan ook op zijn inspectie formulier. Dan biedt Roderick hem nog onze crewlist aan met alle gegevens, nou dat heeft hij nog nooit meegemaakt bij een yacht, alleen bij grote vrachtschepen. Dus eigenlijk hadden we het heel gezellig, de mannen buiten schijnen in de holle mast, in de ankerbak, in de bakskisten enz, kortom we zijn goedgekeurd. Sinds de terroristische acties is er een hoop veranderd hier, de Franse controles stelden nooit iets voor, je hoeft je officieel niet eens te melden, omdat wij Europeanen zijn en dit onder Schengen valt. Okay tot zover maar weer. We kunnen nog steeds niet weg. R&Y

31 mei 2016 Dieppe

Nog steeds in Dieppe, het is een gekkenhuis hier, het verschil tussen hoog en laagwater is meer dan 5,50 meter, dat op zich veroorzaakt al heel veel stroming en turbulentie, maar nu met die harde noordoostenwind en hoge golven uit die richting golft het hier in de haven alsof je op zee ligt. De visitors pontoons liggen zoals overal het verst naar buiten, dus direct na de ingang en de stroming is enorm. We liggen te bokken en te springen, je kunt niet opstaan in het schip zonder je direct met beide handen vast te grijpen. We bonken tegen de steigers aan ondanks het groot aantal lijnen waar we mee vast zitten. Als een golf je opneemt komen de lijnen strak te staan en met een harde klap val je dan weer op de plek terug, vervolgens slaan dan de meertouwen met een ram tegen de zijkant van het schip. Het klinkt doodeng en dat is het ook wel een beetje. Roderick is al tig keer zijn bed uitgegaan. Onze beide grote stootwillen, de ronde, zijn al geknapt. Maar we zullen hoe dan ook moeten blijven, want op zee is het nu ook onmogelijk. Die laatste loodjes, worden nu laatste loden. We hebben hier nu af en toe werkend internet en ineens krijgen we een aantal emails binnen van 2 weken geleden, dus ben ik druk geweest met iedereen te beantwoorden. Natuurlijk moest er ook een email uit naar iedereen, dat onze aankomst vertraagd is. Verder is het hier grauw, grijs, winderig en het regent. Tijdens laagtij durfden we het schip even alleen te laten en zijn we even de stad ingelopen. We passeerden een bushalte met een wachtende bus en Roderick zag dat die naar Belvedere ging, dat is het grote winkelcentrum buiten de stad. Mijn Fransoos weet dat wel! Snel ingestapt, zien we ook nog een stukje van de omgeving. De shoppingmall was niet zo bijzonder, maar de supermarkt verkoopt allerhande verse heerlijkheden, daar hebben we dus ruim van ingeslagen. We hebben nu het gevoel van dat hebben we wel verdiend! 's Avonds was het weer bal, getver.

Nog een heel leuk nieuwtje, Mirella belde ons en liet haar telefoon even ronddraaien, zit ze in ons huis! Ze heeft het hele huis voor ons schoongemaakt, het beddengoed gewassen enz. Zoooo lief! Kunnen we er zo in. Nu nog zien daar veilig aan te komen. R&Y