computercrash

Hallo allemaal, nieuwsgierig naar onze belevenissen in New Zealand? Dan zullen jullie even moeten wachten op de website. Onze grote computer is gecrashed. Geen mogelijkheid om onze website te uploaden. We hebben een expert in de hand genomen, Sandy, die gaat proberen de handel weer aan de praat te krijgen. We hopen dat het lukt. In de tussentijd zijn wij heel druk bezig in Opua. We hebben dus al een auto gekocht, we zijn bezig met onderhoud aan het schip. Het lopend want, alle lijnen dus, moeten worden vervangen, de meeste schoten en vallen zijn flink versleten, we hebben een nieuwe koelkast besteld, we zijn bezig uit te zoeken bij wie we het best een nieuw grootzeil kunnen bestellen, het onze is nu 9 jaar oud, dus echt wel aan vervanging toe, de bodem valt bijna uit de dinghy. Kortom we hebben onze handen vol en onze bankrekening vliegt leeg. Intussen doen we ook nog heel veel leuke dingen. Er liggen hier zo'n 100 cruisersboten in Opua, dus het is beregezellig, aanspraak genoeg. Gisteren zijn we naar een georganiseerd Thanksgiving diner geweest in de Opua Yachtclub. Daar kon je tickets voor kopen, maar iedereen moest ook een dessert meenemen om te delen. Een erg leuk idee. Dus na de kalkoen stond er een enorm toetjesbuffet. We waren met 70 personen. Er was ook nog een optreden van een a capella koor, Bella A Capella. Wauw wat konden die dames zingen. We hebben genoten, ook nog een gesprek gehad met de mensen van Windigo, het schip dat vergaan is bij het Minerva Reef. Heftig hoor. Zij zijn echt alles kwijt. Vandaag zijn we met de auto naar Whangarei gereden,85 km verderop, wat is NZ toch een schitterend land, via bergwegen met haarspeldbochten door een supergroen landschap. NZ is wel veel duurder dan we verwachtten. Daar moeten we af en toe wel even van slikken. We zijn even wezen kijken bij de Marina daar, die is midden in de stad,erg leuk, ook zijn we bij de werf Norsand wezen kijken, waar wij in februari op de wal gaan voor onderhoud van het onderwaterschip. De verblijfskosten in een Bed & Breakfast of een goedkoop motel rijzen ook de pan uit, onder de 100 NZD per dag kun je nergens terecht, dus hebben we vanmiddag ook meteen een tent aangeschaft. Er was een aanbieding van 30% korting deze 4 dagen, dus hebben we daar direct gebruik van gemaakt. Gaskooktoestelletje erbij, 2 campingstoelen, de rest nemen we vanuit de boot mee. Anita, jullie campingtasje met borden en bestek komt nu goed van pas, we gebruiken het al steeds in de auto. We hebben alleen niet veel mazzel met het weer tot nu toe, het regent dagen achter elkaar. De Kiwi's klagen zelf ook, dat er zo buitensporig regen valt. Maar vandaag hadden we voor het eerst sinds een week een beetje zon. Morgen gaan we weer een hele dag klussen en dan gaan we overmorgen naar de nieuwe James Bond film Skyfall in Kerikeri. Verder zijn er deze dagen weer zeker 30 nieuwe schepen aangekomen, waaronder vele bekenden van ons. Zo gezellig, ik klets me suf. Van de week ook nog een avond geklaverjasd met Monique en Jan Bart van de Victory, we hebben ze leren kraken, het werd wel een latertje, toen ze weggingen bleek het kwart voor twee te zijn. Het blijft hier langer ligt, ongeveer tot 20.30 uur, daar moeten we weer helemaal aan wennen,dus we eten veel later en gaan later naar bed, maar ik vind het heel prettig, ik heb het avondlicht echt gemist. Doordat de temperatuur hier ook niet zo hoog is, zijn we wel veel actiever, maar het blijft voor ons dikke truien weer. De mensen hier lopen veelal met blote voeten over straat, het is nu overdag 18 graden, ook de kindertjes lopen allemaal met blote pootjes en alleen een Tshirt. Ook in de stad. NZ heeft heel veel immigranten uit Nederland, die hier al zo'n 30 jaar wonen en werken. We worden heel veel door ze aangesproken. In Paihia vonden we achteraf in de supermarkt gevulde speculaas en speculaasbrokken van Nederlandse makelij. Smullen dus bij een kop koffie. Een kop koffie in een cafe kost 4 NZD. een biertje 5 NZD, kilo wortels 4 NZD, een meloen 13 NZD, kool 4 NZD, appels 4 NZD per kilo, terwijl het hier allemaal groeit. Het meeste is voor de export en de overige prijzen worden daar aan aangepast, vertelde iemand me. Ik wilde naar de kapper, hier op het havencomplex zijn de prijzen uiteraard hoger, maar 73 NZD voor alleen knippen vind ik toch echt te gek. In Paihia hebben ze me een lekker kort koppie gegeven voor 35 NZD, dat vond ik een betere prijs. Verder hebben we het erg naar onze zin, het voelt heel speciaal om nu in NZ te zijn, we hebben de halve wereld nu al gerond. We kunnen ons er echt op verheugen om straks het eiland verder te gaan verkennen. Tot zover, groetjes van 2 zwoegende, genietende oudjes.

----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com

Woensdag 31 oktober 2012, onderweg naar New Zealand

We zijn dus onderweg naar New Zealand, er was weinig wind verwacht, maar er is nauwelijks een zuchtje, we varen op de motor op een spiegelgladde zee tussen de vulkanen door. Er zijn er heel wat, uit sommige zie je af en toe een rookpluimpje komen. We hadden verwacht een aantal grote dieren te zien, zeker nu de zee zo glad is, maar nog geen spierinkje in het vizier gehad. De zon schijnt, de motor doet het als een naaimachientje, de boot is afgeladen met fruit en verse groenten, die Valini nog kwam brengen voor vertrek, om de stuurstand hangen de bloemenslingers, die ze ook nog voor ons gemaakt had. Als je 's nachts naar buiten loopt, ruikt de hele kuip naar gardenia's. We varen ongeveer 240 graden, zodat we bij de 30e graad ongeveer boven New Zealand uitkomen en dan in principe recht naar beneden. Voor wie niet helemaal goed georienteerd is: van de orkaan Sandy hebben wij geen last, maar hier moeten we goed opletten voor de snel opvolgende hoge en lage drukgebieden met heel veel wind, die als ze in de convergentiezone aankomen heel erg vervelend kunnen doen. We varen richting Minervareef midden in de oceaan,476 Nmijl verderop, eventueel kunnen we daar een stop maken om een beter weersysteem af te wachten. We zien wel, zo lang van te voren kunnen we toch het weer niet inschatten. Onze positie is op woensdag 31 oktober om 14.00 uur boordtijd is 19.28 S 175.09 W (het is bij jullie nu 12 uur vroeger dan bij ons, dus 02.00 's nachts). Liefs van ons. Roderick en Yvonne

----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com

we zijn er

Yes we zijn er! Het is nu maandag 13.30 uur LT en we hebben net afgemeerd aan het Q dock. We mogen niet van boord voordat de douane, de quarantaine officieren enz. langs geweest zijn. We hebben nog behoorlijk wat wind en regen te verduren gekregen, maar iedereen die hier nu aankomt heeft dezelfde ellende doorstaan. En dan geldt toch Gedeelde Smart is Halve Smart. Zodra we ons met de scheepsnaam voor de douane meldden, begonnen een heleboel bekenden ons op te roepen om ons welkom te heten. Iedereen hier is erg bezorgd voor de schepen onderweg. We hebben ook van de cruisers emails onderweg gekregen om ons sterkte te wensen. Zo lief. New Zealand ziet er bij aankomst schitterend uit, dan vaar je even later de Bay of Islands binnen en dat is toch een prachtig zeilgebied. Ik zei al direct tegen Roderick: Ik weet niet of ik hier nog weg wil. Overal eilanden, rotsen, strandjes, prachtige bomen, schoon, goed beboeid, wat een luxe. En natuurlijk regen, regen regen, dat is minder. De volgende depressie waarschuwingen met harde wind werden alweer uitgezonden. Nu stop ik Roderick is van de laatste eitjes een omelet aan het bakken, als de MAF komt worden die anders in beslag genomen. Onze positie 35.19 S 174.07 W. We hebben een ligplaats in de marina Opua gereserveerd, daar gaan we straks naar toe, dan een lekkere warme douche, bij kletsen met iedereen en vooral veel slapen. Vanavond is er hier feest, jullie horen nog wel van ons. Liefs Roderick en Yvonne

----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com

Regen Rukwinden en Rotgolven

Zaterdag 10 november 2012, nog steeds onderweg van Tonga naar New Zealand.

We zijn er nog steeds, we hadden gelukkig ook niet anders verwacht, maar het viel niet mee. Wat een geweld. En dit was dan nog niet eens De Storm, die depressie is nog niet zover van plaats veranderd, dat geeft ons de kans om nog wat verder weg te lopen. Ik ga proberen het een beetje in woorden te vatten, te beginnen met de dinsdagavond. Tegen 20.00 uur 's avonds wacht ons een verrassing, we krijgen een ander Low over ons heen. Uit het niets begint het keihard te waaien en te regenen. De wind gaat direct naar 20/25 knopen en vervolgens naar 30/35 en in vlagen nog harder, windkracht 8/9 B.De golven beuken tegen de ramen met een rotklap of vol tegen de romp, KEDENG! komen vol over het dak heen, slaan in de kuip. De golven zijn hoog, meer dan 4 meter, steil en kort na elkaar, iedere 6-8 seconde komt er een nieuwe berg water aanrazen. Doordat ze zo steil zijn, valt ook het voorschip in het dal achter de golf, het water is daar gewoon weg, je valt dan met een klap terug op het water. Afschuwelijk. Je kunt geen hand voor ogen zien, de wind giert, de golven brullen, alles kraakt, beukt, ragt en kreunt, alleen de windgenerator kan zijn lol niet op, de ampères stromen binnen. Het schip stampt, slingert, springt, slipt, gaat op z'n zij, accelereert of wordt ineens vol tegen gehouden als we in een golf duiken. Handen en voeten, billen, rug, buik, je weet niet hoe je jezelf op de plaats moet houden, we zijn heel wat keren van de kuipbank afgerold, door de kajuit heen geslingerd, uitgegleden. Beetje eng na mijn operatie, maar allemaal goed afgelopen. Om 22.00 uur wisselt de wind continue tussen de 15 en 30 knopen binnen een paar seconden. Dan gaat de wind ineens met het schip aan de haal. Het is moeilijk onder controle te houden, natuurlijk zijn de zeilen allang gereefd, maar even snel zakt die wind dan weer in en dan moet je oppassen, dat je niet te langzaam gaat, want dan nemen de golven de controle over. Er slaan nu steeds golven in de kuip, dus ook over ons heen, één van ons zit buiten, zodat we snel kunnen ingrijpen in nood, uiteraard vastgelijnd aan het schip,we zijn zeiknat, ijskoud en doodmoe, van slapen komt natuurlijk niets. De stuurautomaat doet het fantastisch, beter dan wij het zelf zouden kunnen. De golven raggen de boot met zoveel kracht, dat deze continue uit de koers gedrukt wordt. De autopilot is echt een 3e bemanningslid. Zelf zou je dit niet zolang vol kunnen houden. We gieren door de inktzwarte nacht. Tussen door steeds die harde windstoten, 35 kn = ong. 60 km per uur, nu begint het ook te stortregenen, bui na bui. Intussen is het woensdag 7 nov. geworden, onze positie is om 0.30 uur LT 27.13 S 177.15 E, de dagen lopen in elkaar over. Regen, rukwinden en rotgolven. We hebben de stormschotten in de kajuitopening gezet, in het holletje voor de ingang zitten we op een opstapje om een klein beetje beschutting tegen het overslaande water te hebben. Maar soms moet je toch op de bank zitten om de schoten te corrigeren en als het schip dan zo'n zwiepert krijgt, val je gewoon weer op de grond, er is geen houden aan. Binnen is het één natte bende, alle jassen, overalls, broeken, truien, petten, shawls, handschoenen, T-shirts, hemden, onderbroeken en handdoeken zijn zeiknat en zout. Bij het wisselen van de wacht moet degene, die buiten zat, zich eerst uit zijn natte zooi pellen, dat valt niet mee op zo,n stampend schip. Dus lekwater alom, waardoor de vloer weer spekglad is. Alles valt om, allereerst jijzelf, het lampje dat je van je hoofd haalt, rolt door het schip, de handschoenen, die je uittrekt vallen op de grond, de kleren die je in de douchecabine ophangt, zwaaien meters uit door het geslinger en zorgen dat het laatste plekje aan boord ook nog nat wordt. Wat een bende! Wat een kou! Waarom gaan we eigenlijk naar New Zealand? Om 4.00 uur heb ik (Y) wacht, nog steeds pikzwarte nacht, verder dan een meter kun je niet kijken. R. ligt volledig gekleed met zwemvest en laarzen binnen op de bank, standby. Er beukt een enorme golf zo hard tegen het schip, dat het in één keer achterstevoren ligt, de autopilot geeft alarm, dat je als eerste opheft, zodat hij weer verder stuurt. Het scherm van de grote plotter is volledig wit met alleen ons scheepje erop en de koerslijnen, die welke je stuurt, de kompaskoers, en die welke je werkelijk gaat, de koers over de grond, de lijnen kun je niet goed zien, het scherm zit vol zout en waterdruppels. Ik kijk met mijn zoute beslagen bril op het scherm en nog een keertje en nog eens. We varen 180 graden de andere kant op naar het Noorden! De golf heeft ons in één keer omgedraaid, de fok staat bak, de autopilot weer geactiveerd en zo varen we ineens met 6 knopen in tegengestelde richting. Hoe deden de vroegere zeevaarders dat? Zonder GPS en Plotters. In het donker heb je totaal geen oriëntatie. Goed wij weten wat er moet gebeuren, maar nu nog de uitvoering. De golven zijn meer dan 4 meter hoog, met uitschieters van zeker 6 meter, er zijn heel veel brekers, de wind giert en het schip moet 180 graden gedraaid worden. Goed bedacht hoe en wat, maar lukken ho maar! De opbouwende golven zuigen het water naar zich toe, de brekers geven het schip een enorme zet. Motor gestart, Roderick erbij, dan nog eens proberen en nog eens. Dan met vol gas draai ik het schip om, maar voor ik terug kan sturen, kom ik in de zuiging van een golf en heb ik weer een volledig rondje gemaakt. En nog een rondje van de zaak en dan HeHe, we varen weer de juiste richting op. Dat was tricky! Net als ik opgelucht adem haal achter het stuurwiel, slaat er toch een enorme golf in de kuip, we staan tot onze enkels in het water, dat er gelukkig ook weer snel uitstroomt. Alleen het water, dat via de halsopening van mijn pak naar binnen gekomen is, kan maar op één manier weg, over mijn lijf naar beneden, brrr. Ik ben het zo zat. We worstelen weer door, om 6.00 wordt het weer licht, onze positie is 27.42 S 177.04 W, nu kunnen we tenminste zien in wat voor een heksenketel we terecht gekomen zijn. Het is echt gevaarlijk, maar hier zullen we toch doorheen moeten. We zijn heel alert en proberen zo veel mogelijk met de golven mee te sturen en uit de gevarenzone weg te komen. Het gaat zo nog de hele dag door.. Om 15.00 uur is alle kleding doorweekt, ik moet echt op zoek om nog een droge set voor bied te creëren. Het is koud en klam binnen, kijken of de kachel het nog doet. Alleen die gebruikt diesel, dus die mag niet te lang aan. Dan de volgende nacht van woensdag op donderdag (8 nov),positie om 0.00 LT 28.35 S 175.35 E. Regen, storm, donker en onvoorstelbare herrie, dat lawaai daar word je gewoon ziek van. Het is binnen 18 graden en buiten zeker niet meer dan 15, we zijn zo moe en koud. We varen verder met zeilen formaat zakdoek.
En dan komt donderdag de zon weer op. Yes! We kunnen weer om ons heen kijken. De golven zijn nog steeds 4-5 meter, sommige klimmen op elkaar en dan heb je 7-8 meter, als of het niks is. Je ziet ze omkrullen, eng!, maar tot nu toe loopt het goed af. Er zijn grote plekken ontkleurd water (patches of discoloured water)op de kaart aangegeven. Geen idee wat we kunnen verwachten. Het zijn grote plekken met licht blauw ontkleurd water, midden in het donkerblauwe water van de oceaan, als of er een reuzefles bleekwater leeggegooid is. Heel typisch, heel eng om overheen te varen. Toch eens uitzoeken hoe dit fenomeen ontstaat. Over het radionet van het Pacific Drifters Net horen we hoe het de andere schepen vergaan is. Nou ook niet best natuurlijk. En dit was nog niet eens De Storm, want die moest nog komen. Een paar schepen hebben windstoten van 55 knopen gehad, er is veel schade, één schip is echt in nood geraakt, daar is een medezeiler naar toe gevaren, na de nood oproep, maar die had ook 15 uur nodig en kon niets doen, ook een SAR schip is er naar toe gezonden, die kregen de mensen ook niet veilig van boord, dus uiteindelijk is er een oorlogsschip van uit New Zealand naar toe gevaren, maar die had ook op volle kracht 2 dagen nodig om er te komen, de mensen zijn van boord gehaald, hun schip met alles er op en er aan is op zee achter gelaten. Wat er precies gebeurd is, weet op dit moment niemand. Eindelijk tegen de middag nemen de extremen af, de wind zit tussen 15 en 21 knopen en de golven verliezen hun scherpe randen. We zeilen "rustig" verder, warmen weer wat op. De golven slaan nog wel met grote regelmaat in de kuip. We proberen om beurten ( ik een beetje meer als hij) wat slaap in te halen. We zijn afgeknoedeld.
Onderhand zijn we 400 NM ten Noorden van Opua aangekomen, hier moeten we afbuigen naar pal Zuid, maar dat is onmogelijk. Pal tegen de wind en de huizenhoge golven. Dus blijven we gewoon ZZW sturen om uit dit gebied weg te komen, tot voorbij New Zealand en te wachten tot de golven en de wind afnemen, dan maken we een lag terug om zo alsnog in Opua te geraken. Op deze hoogte komen de depressies met westenwind voor en daar willen we dan gebruik van maken.
Vrijdag, 9 november 2012.
Positie om 0.00 LT, 29.13 S 173.50 E. Het radionet beluisterd, er is veel schade en er zijn veel problemen. Wat dat aangaat mogen wij niet klagen, het schip heeft zich geweldig gehouden. We hebben de nieuwe koers in de plotter gezet, volgens de gribfiles gaat dit goed lukken, ETA (verwachte aankomsttijd) Opua, zondagmiddag. En nu krijgen we over de radio de melding dat de kern van de depressie (welke nu weer?) op zondagmiddag boven Opua ligt met hevige regen en windstoten. Ja hoor, zo kan ie wel weer! We zien wel, we gaan eerst proberen om tegen de golven en de wind strak op te kruisen, het is een riskante koers, maar Roderick doet het geweldig. Voorlopig zijn we nog zoet. De golven vlakken af, het zonnetje schijnt, we redden het wel. Een beetje puin ruimen, spullen drogen, bananenpannekoeken bakken en dan ziet het leven er een stuk vrolijker uit.
Zaterdag, 10 november 2012, positie om 0.00 LT 30.38 S 172.29 E. We varen onder een schitterende sterrenhemel, matig windje, matige golven, gewoon een nacht heerlijk zeilen. Overdag verdwijnt de wind af en toe, maar de zon schijnt, de oceaan ziet er prachtig uit. Verwachte aankomst Opua wordt maandag of dinsdag.
Zo jullie zijn nu weer helemaal op de hoogte, Opua, Here we come! Liefs van ons. Roderick en Yvonne.
positie nu om 17.00 uur LT 31.36 S 172.49 E.

----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com

7 nov 2012

Hoi allemaal het gaat nog steeds. We hebben 2 horrornachten en 1 horrordag achter de rug. Andere keer meer daarover. We zijn erg moe. Alles is nat, het is hier koud! Waarom wilden we eigenlijk naar New Zealand? Onze positie op 7 nov om 12.00 uur LT, UTC 23.00, is 28.51 S 174.38 E. De wind neemt wat af, de golven zijn nog steeds enorm. Daarom varen we verder op koers 247 graden richting ZZW in plaats van richting Opua, we kunnen deze kant niet op komen tegen de golven in. Dus voorlopig alleen maar proberen uit de probleemzone weg te komen en dan in de komende dagen richting bestemming te kruipen. Tot zover, andere keer meer. Liefs van Roderick en Yvonne.

----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com

4 5 6 november 2012 onderweg naar New Zealand

Hoi allemaal, voorlopig gaan we stug door. Zondag bleef het de hele dag zonder een zuchtje wind, dus de motor moest continue aanblijven. We passeren om 16.00 uur het Minerva Reef op 50 Nm afstand, vanaf dit punt gaan we verder om zo veel mogelijk buiten het centrum van de storm te raken. Om even op adem te komen zetten we de motor af en blijven even dobberen. Het wordt een heel fijn uurtje. De oceaan is schitterend mooi om te zien, spiegelglad, met af en toe een zijden rimpeling, alle kleuren donkerblauw, rondom de horizon zichtbaar met daarboven de lucht in lichtere tinten blauw met hier en daar een kleine cumulus wolk en in dat sprookjesachtige geheel liggen wij als enige scheepje. Het water is zo helder, je kunt diep naar beneden kijken, ook daar is alles rustig, diepblauw, de zonnestralen breken onder het oppervlak en worden als een blauw prisma teruggekaatst vanuit de diepte. Magisch gewoon! Ik zou er wel in willen duiken, maar dat durf ik nu toch niet. Niet alleen wat betreft grote haaien, maar ook vanwege giftige kwallen en dergelijke. We zijn hier zo ver van de bewoonde wereld af. Jullie zien, ik ben af en toe best verstandig. Het is ook een goed moment om onze stormfok na te kijken, een speciaal stormzeil, stevig en knaloranje, we hebben het zeil al uitgegraven, nu eens controleren, hoe deze ook al weer aangeslagen moet worden en alle sluitingen nakijken en erbij zoeken. We hebben dit zeil nog nooit gebruikt. Zeil gehesen en vervolgens weer er af, opvouwen en in de zak. Als we weer gaan varen, we moeten tenslotte toch tempo blijven maken, zien we iets drijven, we varen er langzaam op af, kunnen het niet goed onderscheiden, dus heel voorzichtig. Het blijkt een wrakstuk te zijn, er onder verscholen zwemt een gigantische school vissen, en dan ineens komen er vlak aan de oppervlakte naast het schip heel rustig een tiental Mahi Mahi's aanzwemmen. Als in een aprookje, dit zijn Dorades van meer dan een meter lang, maat kleine dolfijn, een goudkleurig lijf met fluoriserend blauw en groen, een felgele platte staart en knalblauwe vinnen. Ik voelde me alsof een goede fee van de zee alvast de koets laat voorrijden. Zooo Moooii!!! Roderick roept dat ik naar de andere kant moet kijken en ook daar 20 Dorades. Wauw! In de verte zwemt ook nog iets echt groots, maar we kunnen niet onderscheiden wat. Dan echt weer verder, na een paar uurtjes komt er eindelijk wat wind en kunnen we verder zeilen. Dat werd hoog tijd, want de dieselvoorraad gaat er zo wel door heen. Het voelt ook raar, dat je in zo'n windstil en sprookjesachtig gebied je moet zien weg te komen voor de storm over 3 dagen en dat alleen maar op de motor kan doen omdat er nu geen zuchtje wind staat. Maar de storm gaat nog steeds op het hoogtepunt over het Minerva reef. Evengoed gaan er nog zeilers onderweg naar Minerva en blijven daar nog rustig een nachtje over, daar begrijpen wij echt niets van. Zo'n stormveld is zo groot, je kunt niet ver genoeg weg komen, hooguit proberen om buiten de extreme zone te blijven. Maandag,5 november,Roderick loopt alle lijnen nog eens na, het blijkt dat de Furlinglijn van de genua bijna doorgeschavield is. Deze dikte hebben we niet meer op voorraad, dus we besluiten om de apinnakerlijn met aangepaste blokken daarvoor te gebruiken. Het is niet ideaal, maar het kan wel zo. Weer een klus geklaard. Verder komt er niet veel meer uit onze handen, de wind is flink toegenomen met harde plotse vlagen, korte steile golven, die met groot geweld en lawaai tegen het schip slaan. Doordat ze zo kort zijn, klimt het schip er tegenop, eenmaal boven houdt het water op en komt het voorschip vrij te hangen en dondert dan met grof geweld en veel kabaal weer terug in het water. Dat gaat zo door tot 23.00 uur, dan neemt de wind af en vlakt de zee af, waardoor we een beetje bij kunnen komen en wat slapen. Op het radionet de volgende ochtend geeft iedereen zijn positie door en de staat van de zee en de wind, Roderick meldt tot algehele hilariteit á la James Bond "Shaken not stirred". Er zijn meer dan 40 schepen onderweg en we hebben er geen een gezien tot nu toe. Dinsdag, 6 november, de nachtwachten vallen niet mee. We hebben het koud. Echt koud. Nu hoeven jullie niet meteen meesmuilend te lachen, het is namelijk 20 graden. En ja wij weten ook dat je dan in Nederland met een kort rokje aan naar het eerste de beste terras rent, als het zo warm is. Maar wij zijn beter gewend en daarbij zitten we tijdens de nachtwacht buiten in de wind, er komen nog al eens golven over, de één is moe, omdat zijn wacht ten einde loopt en de ander is koud, want die komt net uit zijn warme bedje. Dus op zoek naar onze Noorse Pakken. De hele hut moeten we leeghalen, ergens achter de fietsen, maar we hebben ze. Nu ook nog de mutsen opduikelen, dan kunnen we er weer tegen. Vanochtend weer direct brood gebakken om 5.00 uur, dat is een tijd, dat het vaak wat rustiger weer is en het meel afwegen voor het deeg en kneden, bakblikken klaarmaken enz op een stampend schip is niet het allergemakkelijkste. Verder een stapel pannenkoeken gebakken voor morgen, een grote pan soep gemaakt op voorhand, zodat we af en toe zo iets kunnen pakken, zo mogelijk. De voorraad eten nagekeken, je mag een heleboel niet invoeren in New Zealand, dat wordt allemaal in beslag genomen, dan kunnen we het beter zelf opeten. Hete pittige linzensoep met allerhande verse groenten en kruiden. We hebben de hele dinsdag kunnen zeilen, het is nu avond, het begint weer aardig te spoken, terwijl ik dit stukje aan het schrijven ben komen er grote golven over het dak van het schip. Je schrikt je af en toe wezenloos. We schieten goed op,om 1800 LT is onze positie 26.48 S 177.29 E. Iedereen trouwens heel hartelijk bedankt voor de lieve en bemoedigende mailtjes. Heerlijk om te krijgen. Dennis dank voor het meekijken, een kaartje kun je nooit opsturen via sailmail, dat komt nooit aan. Tot nu toe alles okay. Veel liefs van Roderick en Yvonne.

----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com

update 04 november 2012

Hallo allemaal, hier even een update over de te verwachten storm woensdag. Het ziet er minder alarmerend uit, dan aanvankelijk verwacht werd. De weerssystemen zitten hier nogal ingewikkeld in elkaar, dat kan ik niet precies uitleggen. Maar de situatie gisteravond was, dat er van alle kanten alarm waarschuwingen werden afgegeven voor een depressie die zich buiten proportie ontwikkelde, er werd windkracht 51 knopen voorspeld, dat is 10 Beaufort of meer. De baan die hij ging afleggen liep van de Tasmanzee schuin naar boven over het Minerva rif, waar op dit moment zo'n 25 boten naar onderweg zijn of al liggen. Wij waren daar dus ook naar onderweg.Het Minervarif is dus ook weer een ringvormig atoleiland, alleen maar een boven water stekend rif met maar 1 toegang. Onder normale omstandigheden biedt het bescherming tegen de oceaangolven en lig je daar tamelijk beschut, maar als het zo gaat spoken is het levensgevaarlijk. Het moet een van de mooiste duik/ snorkellokaties zijn met onvoorstelbaar mooi koraal. Nou ons besluit was al snel genomen, daar gaan we dus niet naar toe! Maar wat dan... We zijn 10 tot 14 dagen op zee en wat komt er na deze depressie? En de tijd van de cyclonen uit de tropische regionen gaat ook dringen. We hebben 2 uur aan de radio gezeten, allerhande berichten gehoord en daarna zijn we koortsachtig aan het werk gegaan. Wij passeren vandaag het Minervarif en hebben dan nog 3 dagen om wat verder uit de buurt te komen. Maar welke kant gaan we op. Allereerst moet je in de gaten houden, dat hier op het Zuidelijk halfrond de winden in tegengestelde richting waaien. Bij ons in Europa gaat de wind om een lagedrukgebied (een Low) tegen de klok in, hier gaat de wind met de klok mee. Welke kant trekken de Lows op? Wat gebeurt er als deze in de South Pacific Convergance Zone terecht komt. Zoveel vragen. Ook nu hebben we weer voor een beperkte actie radius diesel aan boord, in totaal voor 120 uur, waarvan we er door de windstilte al 60 uur opgebruikt hebben. Zo veel mogelijk proberen we dus te zeilen, maar nu moeten we maken dat we wegkomen en toch ook zorgen dat we voor nood nog diesel hebben, als we problemen met de golven krijgen. We hebben hier geen internet maar kunnen wel beperkte weersinformatie via de SSB Radio opvragen. Terugkeren naar Tonga Tapu, de zuidelijkste eilanden van de Tonga groep is ook makkelijker gezegd dan gedaan. 200 Nmijl moeten we dan terug tegen de heersende wind en stroom in en hoe veilig is het daar te ankeren, als er zo'n geweld overkomt. We hebben uiteindelijk 3 alternatieve routes berekend en daar op diverse punten de weersinformatie opgevraagd. Rechtdoor naar het zuiden is niet haalbaar, we krijgen dan dikke wind en golven tegen en lopen dan het risico om in het hart van de storm verzeild te raken. De Zuidwest route, die we volgden, geeft op woensdag de grootste problemen, een andere mogelijkheid is pal west te gaan varen en dan hopen dat de storm onder ons langs trekt. Dan zijn we al bijna bij New Caledonié en moeten dan terug naar New Zealand zien te komen. Want na de storm komen de enorme golven recht uit het zuiden, waar wij naar toe moeten. Toch kiezen we voor de laatste optie. We verleggen de koers pal west op de 23e breedtegraad South, motor aan en wegwezen. Intussen maken we een plan de campagne hoe verder het schip klaar te maken. We hebben een hele waslijst gemaakt. Het schip is altijd zeeklaar, maar het is natuurlijk anders als je zwaar weer verwacht. We willen het dek helemaal vrij hebben, de extra jerrycans met water, die buiten langs de railing staan, onderdeks, de boom bananen moet je ook niet tijdens het slingeren tegen je hoofd krijgen, alle apparaten van nieuwe batterijen voorzien, de tas met extra warme kleren uitgraven, brood bakken, schema's maken enz. enz. Dan ga ik een uurtje slapen, pak de nachtwacht over, R. even een paar uurtjes slapen, dan mag ik even kort naar bed en om 5.00 zit ik weer buiten en pakt R nog een uurtje. Om 7.15 start het radionet weer en daar willen we beide niets van missen. Om 5.00 sta ik dus deeg te kneden voor de eerste 4 broodjes. Dan volgen we alle radioberichten en die klinken een stuk minder somber. De storm gaat via het Minervarif waarschijnlijk naar Fiji en neemt niet zoveel in kracht toe als gedacht. Tot zover een hele opluchting. We verleggen nu gelijk de koers weer naar Zuid West, anders raken we er alsnog midden in verzeild. We gaan stug door met de voorbereidingen, want dat we flink op ons donder zullen krijgen, kan bijna niet uitblijven. Maar windkracht 8 is een stuk beter te hanteren dan 11. Dus nu eerst maar eens een kopje koffie met een snee warm bananenbrood. Nou het heerlijkste brood wat ik ooit gebakken heb. Half wit, half bruin meel, met rozijnen, kaneel, en uiteraard bananen erin. Smullen geblazen. De zee is nog steeds kalm er is nog steeds geen wind, we motoren stug door tot dat we voorbij het Minervarif zijn en dan proberen we de rest te zeilen. Op naar Opua ( uitgesproken als OpOEa, met de klemtoon op de OE) We moeten toch weer een nieuwe taal leren, want die New Zealanders en Australiërs hebben een uitspraak, niet te verstaan, ook gebruiken ze heel andere woorden. Na Opua (na ongeveer 3 weken)gaan we naar Whangarei ( uitspraak Fungaree) Ach dat houdt het allemaal spannend. Hier ga ik het er weer bij laten, we hebben nog wat meer te doen. Onze positie op zondag 9.00 uur Lokale tijd is 23.03 S 179. 28 W. Vandaag passeren we de 180 graden meridiaan en komen dan weer op het Oostelijk Halfrond. Als je dan de positie in geeft op Google Earth moet je dus opletten dat er E (van East) achter de laatste coördinaten staat. Tot zover, een dikke kus van ons beide. Roderick en Yvonne.

----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com

3 november 2012

Lieve allemaal, nog steeds onderweg, voorlopig gaat het allemaal gladjes. Zaterdag om 17.00 LT is onze positie 22.21 S 178.11 W. Alleen is er een flinke adder onder het gras, in dit geval onder water, er is een zware depressie op komst, die we waarschijnlijk woensdag gaan tegenkomen. We zien daar natuurlijk best tegenop, maar zijn nu al druk aan het voorbereiden om alles zoveel mogelijk het hoofd te bieden. We hebben veel radiocontact met andere schepen onderweg, dat kost heel veel accustroom, we krijgen onze handen vol, dus wees niet al te ongerust als je een aantal dagen niets van ons hoort. We kunnen ook problemen met de antennes van de radio krijgen bijvoorbeeld. We proberen jullie op de hoogte te houden. Een hele dikke kus van ons, Roderick en Yvonne.
Lieve Duitse zwager een hele fijne verjaardag morgen.

----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com

2 november 2012 onderweg naar New Zealand

Dinsdag dus vertrokken om 16.00 uur, woensdag bijna de hele tijd de motor aangehad, donderdag grotendeels gezeild, weliswaar langzaam maar gestaag en merendeels de goede kant op. Nu is het alweer vrijdag, perioden met motoren wisselen af met zeilen. Sinds 17.00 uur begint de wind een beetje door te zetten, dus nu hebben we aardig de gang erin. De zee was tot nu toe heel kalm, we konden rondom de horizon zien. Buiten de zonsopkomst en ondergang en de maanopkomst en ondergang is er niet veel te zien. Wir schauen ins Blaue hinein. Blauw water, blauwe lucht. Er zijn meerdere schepen onderweg naar New Zealand, maar sinds vertrek helemaal niemand gezien. We eten ons suf aan bananen, die zo langzamerhand allemaal tegelijk rijp worden en papaya's, verder heeft al het groenvoer ook een beperkte houdbaarheid, dus we knagen heel wat af. Dit is het wel zo'n beetje. Voorlopig gaat het als een zijtje, dus van ons mag het zo blijven. Onze positie op vrijdag 20.00 LT is 21.36 S 177.13 W. We hebben al 301 Nmijl afgelegd en moeten er hemelsbreed nog 952. Liefs R&Y.

----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com