20 juli 2012, Moorea en zo

Vrijdag, 20 juli 2012, Moorea
Nou we zijn weer terug naar ons zeeleven in plaats van een stadsleven. Mochten jullie de illusie hebben, dat we alleen hebben lopen pierewaaien, vergeet dat maar. De eerste dag in een haven afgemeerd, zodat je zo de stad in kunt gaan, voelt als pure luxe, maar even later moet er hard gewerkt worden. We lagen aan de ponton met stromend vers water, een 220 V aansluiting en in een stad waar winkels zijn, die ook veel spullen te verkopen hebben. Dus Roderick op zoek naar dat nippeltje, dat speciale tubetje lijm, een bootshaak, nieuwe hoofdlampjes, een nieuw Lumix fototoestel,nieuwe water jerrycans, een electrische tandenborstel, een batterij oplader en duizend andere dingetjes. Die electrische spullen kopen we juist hier, omdat dit Frans gebied is, met dezelfde electrische aansluitingen en stekkers als in Europa, overal anders gaat het hier via het Amerikaanse systeem. De bijbehorende winkels vinden is het grootste probleem. Hij gaat iedere ochtend al om 7.00 uur op pad naar de bakker voor krakend verse baguettes, dan ontbijten we, dan gaat hij op pad en in die tijd ga ik bezig met de was. Alle kledingstukken, die maar eenmaal gedragen zijn, zijn zout van de zee, de zeelucht of van het zweten, die kunnen dus niet meer terug in de kast, want dan begint het direct te schimmelen. Verder alle T-shirts met lange mouwen, die al een jaar in de tas zitten en die we binnenkort weer gaan dragen en als je dan toch bezig bent...Dus ben ik hier mijn eigen wassalonnetje begonnen. Stapel emmers om me heen, net als vroeger op het strand, een hoop werk, maar ik kan het lekker in mijn eigen tempo doen. In de stad is wel een wasserette, maar daar moet R. me dan eerst weer heen brengen, dan moet ik daar blijven zitten wachten, moet hij me weer ophalen enz. dat vind ik zo'n gedoe, plus dat ik duizend verschillende kleuren en materialen ga wassen. Dus gewoon huisvlijt. Verder is er natuurlijk het reguliere onderhoud aan het schip, de hutten moeten op zijn tijd leeggehaald en weer ingeruimd worden, spullen nagekeken, onderdelen vervangen. Roderick gaat in de stad een paar jerrycans diesel halen, want we zij op 3 liter na helemaal leeg, dat moet gewoon bij een tankstation. We zijn er hartstikke druk meegeweest, want we willen een beetje opschieten. In een marina vliegt het geld sowieso je portomonnee uit, havengeld (best redelijk in dit geval), een hoop spullen kopen, tanken, je wilt ook van de stad gebruik maken, dus je gaat lekker uit eten of een lunch gebruiken, omdat we uren onderweg zijn voor de boodschappen, een show bezoeken, de nieuwe fotocamera, noem maar op. Hoogste tijd om weer voor anker te gaan. Dinsdag 17 juni is het dan zover, R. moet eerst nog langs de havenautoriteiten om zich af te melden en te betalen, daarna naar de douane om uit te klaren voor Tahiti, met dat formulier kunnen we dan weer voor een voordeliger tarief brandstof tanken. Ze zijn het er niet mee eens, want we verlaten wel Tahiti, maar niet Frans Polynesie. Maar er wordt een tussen oplossing gevonden, we zijn nu wel verplicht binnen 2 dagen te vertrekken. Hier is hij zo weer 2 uur zoet mee, dan vullen we het schip af met water, ook alle losse tankjes en alles waar maar water in kan en dan gaan we op weg naar de zuidkant van Tahiti. We varen door de pas aan de binnenzijde van het grote rif, wat om het eiland heen ligt, langs het vliegveld, je bent dan ook verplicht om je van te voren te melden bij Portcontrol, om toestemming te vragen om langs te varen in verband met de landende en opstijgende vliegtuigen. Het is een tochtje van anderhalf uur, erg leuk, zigzaggend langs het rif, het is goed met boeien aangegeven, geen enkel probleem dus, alleen heel goed opletten. Bij FAAA (zo heet het echt, iedere klinker wordt hier apart uitgesproken) varen we eerst naar Marina Taina om diesel te tanken, er liggen wel meer dan honderd jachten voor anker in de baai en in de marina een aantal superjachten, één had een knalrode helikopter op zijn achterdek staan. Tahiti is voor de meeste cruisers een langdurige stop, omdat dit in wezen de enige plaats is, waar een goede verbinding met de rest van de wereld is, dus een groot aantal schepen liggen te wachten op onderdelen uit Amerika of Europa. Er zijn er veel met motorproblemen, veel met verstagingsproblemen, we hebben al zeker 10 schepen gesproken, die een nieuwe verstaging nodig hebben, er zijn er ook veel met gescheurde zeilen, kortom iedereen is druk aan het klussen. Wij hebben op de watermaker na geen enkel probleem op deze trips gehad en we zijn toch alweer bijna 2000 Nmijl verder. Eerst dus tanken, we hadden 260 liter nodig, kregen daarop 60 cent korting per liter, dat is toch mooi meegenomen. Dan naar de ankerplaats, we liggen aan een mooring midden tussen al die boten en het is heerlijk rustig, vergeleken het verkeer op de vierbaansweg langs de boulevard. De baai is prachtig helder, zicht op al die boten, een mooi stuk Tahiti achter ons en voor ons het eiland Moorea, met een sky-line, zo mooi! Ik had hier best een weekje langer willen blijven, maar we waren door de douane gewaarschuwd, dat er controle zou op vertrek zou komen. Hoe, weten we ook niet, maar we gaan het niet wagen, dat zou zonde van het geld zijn, als we een boete zouden krijgen of de btw op de diesel weer moeten aanvullen. Ook hier moeten we direct aan de slag, er is hier een grote Carrefour supermarkt, een kwartier lopen vanaf de ankerplaats en je mag de boodschappenkar meenemen tot aan de dinghysteiger en hem daar achterlaten. We moeten vanaf hier grote stukken gaan varen, met alleen stops op verweg eilanden, dus we kopen weer voor 3 maanden blikvoer, droogvoer, cola, bier, kilo's meel enz. Roderick gaat met een volgeladen kar terug naar het schip, de hele zooi overladen in de rubberboot, naar het schip, uitladen en weer terug naar de kant en naar de stad, intussen gooi ik de volgende weer vol. Dan het hele ritueel weer overnieuw. Als uiteindelijk alles aan boord staat, zijn we uitgeteld. Heel leuk onderweg en in de winkel kom je weer allemaal bekenden tegen. Iedereen weet dat ik in het ziekenhuis gelegen heb, dus komen ze allemaal even informeren. Ik ben wat dat aangaat in de cruiserswereld bekend. We laten de boel de boel, rusten een poosje uit en gaan dan snorkelen op het rif, wat een mooie vissen weer. Iedere keer zie je weer een onbekende soort. Robin komt ook nog even buurten, we ruilen nog wat boeken met de andere schepen en dat was het dan. Woensdag, 18 juli gaat R. nog één keer naar de supermarkt voor verse groenten, fruit vlees en brood, intussen probeer ik de boodschappen berg van gisteren te bergen. Bij het leeghalen van de voorraadkast, om de spullen een beetje in volgorde van leeftijd op te bergen, blijkt er in één zak meel honderden torretjes te zitten, dat betekent de hele bank leeg, ieder item nakijken, verpakking verwijderen, meel in plastic boxen overgieten. Wat een klus, maar alles is nu weer fris en fruitig. Als R. terugkomt, ruimen we de rest strategisch zeilvast achter de coulissen en vertrekken we naar Moorea. De doorvaart door de zuidelijke pas geeft geen enkel probleem. We hebben een heerlijke zeiltocht met prachtig uitzicht op het eiland Moorea. Tegen 16.00 uur gaan we door de pas Matauvau door het rif en gaan we voor anker bij Haapiti, met zo'n wonderschoon uitzicht op de scherpe bergtoppen, prachtig gewoon. We liggen hier als enige schip, vlak voor donker komt er nog een katamaran naar binnen, die de andere kant van de baai op zoekt, dus we kunnen blijven genieten van ons stekje. We liggen achter het rif in vrij rustig water, de golven van de oceaan beuken met geweld op het rif, maar lopen dan rustig daar over weg. Het zijn wel enorm hoge golven, ze gaan er op brandingsurfen en wij zitten eerste rang. Een superplekje dus. Nu is het donker en begint het hard te waaien, dus moeten we regelmatig eruit om de boel te controleren, het anker ligt in koraalzand en je kunt nooit zien hoe dik die laag zand is, soms ga je dus een stukje aan de haal, zonder dat je dat merkt, dus stappen we wat extra keren ons bed uit. Het water is heel helder, je kunt de roggen onder de boot zien zwemmen, vanmiddag kwamen er een stel jagende dolfijnen de pas binnen zetten. Zo gaaf. Morgen of overmorgen vertrekken we naar de noordkant van Moorea, dan draait de wind om en liggen we daar beter. Het volgende eiland wordt dan Huahine. Onze positie is op 21 juli 5.30 UTC, 20 juli 19.30 uur 17.34 S 149.52 W. Jullie zijn weer op de hoogte, groetjes R&Y

----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com

10 juli 2012 Tahiti

Tahiti! De wind heeft ons aaardig in de steek gelaten, we hebben bijna de hele route op
de motor gevaren en zijn op de laatste druppels diesel in de haven van Papeete
aangekomen, waar we aan een steiger liggen midden in het centrum.
We hebben een prima internet verbinding, de website is weer helemaal up to date.
Groetjes Roderick en Yvonne

----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com

vrijdag 06 juli 2012

Hallo allemaal. We zijn vanmiddag pas in Rangiroa aangekomen en morgen vertrekken we alweer naar Tahiti. We willen kijken of we op 10 juli, onze trouwdag, op Tahiti kunnen zijn. Dat lijkt ons wel wat, tenslotte hebben we wat te vieren, 43 jaar! Vanavond hebben we 1 avond internet, ik heb me dus suf geschreven om het grootste deel van de website te kunnen publiceren. Ga daar maar eens even lekker voor zitten. Liefs van ons R&Y

----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com

vrijdag 06 juli 2012

Hallo allemaal. We zijn vanmiddag pas in Rangiroa aangekomen en morgen vertrekken we alweer naar Tahiti. We willen kijken of we op 10 juli, onze trouwdag, op Tahiti kunnen zijn. Dat lijkt ons wel wat, tenslotte hebben we wat te vieren, 43 jaar! Vanavond hebben we 1 avond internet, ik heb me dus suf geschreven om het grootste deel van de website te kunnen publiceren. Ga daar maar eens even lekker voor zitten. Liefs van ons R&Y

----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com

dinsdag 03 juli 2012 Manihi

dinsdag 03 juli 2012 Manihi, vandaag weer lekker gezwommen, ook hebben we vanmiddag een flink eind gesnorkeld, terwijl we de rubberboot meesleepten. Dus eerst een stuk langs de kust, uitstappen en terug snorkelen. Dat ging prima. Maar de vele koraalkoppen overal blijven eng, ook als je zwemt, die doemen ineens voor je op, dus je moet continue goed opletten. Zeker in mijn geval is het nog wat enger, maar Roderick zwom voor met de rubberboot op sleeptouw en ik hing erachter aan een touw. Het water was vandaag erg ondoorzichtig, dat was jammer, niet veel kunnen zien dus. Maar we hebben het in ieder geval geprobeerd, zeker voor herhaling vatbaar. Morgen vertrekken we naar Rangiroa, de planning was anders, we wilden eerst naar Ahe, maar de ene keer gooit de wind roet in het eten en nu komen we niet uit met de tijd waarop we de pas kunnen nemen. We zouden dan net in het donker naar binnen varen en moeten dan nog een half uur naar de ankerplaats, dat doen we dus niet. Rangiroa is weer een etmaal varen. Daar willen we dan ook weer een paar dagen blijven. Jullie zijn weer op de hoogte, wij gaan vast het schip klaarmaken en dan eerst nog een nachtje lekker rustig slapen. Groetjes Roderick en Yvonne

----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com

maandag 02 juli Manihi

Maandag 02 juli Manihi, Another day in paradise! Vandaag hadden we een heel leuke ontmoeting. We gingen met de dinghy een stuk langs de kust om het eiland te bekijken. Overal geulen naar de oceaan, uitgestrekte riffen, en Oh, wat een koraalkoppen! Overal om je heen zie je ze door het water schemeren, één zagen we niet, die raakten we met de buitenboordmotor en die steekt maar 30 cm in het water. Een buurboot, een grote katamaran, draaide door de wind om zijn anker en dreef toen boven op een coralhead, met aan beide kanten een drijver, die hadden de grootste moeite om veilig weg te komen. Mensen met snorkels in het water, die aanwijzingen gaven, ze zijn er ook weer goed weg mee gekomen. We voeren met de dinghy voorbij een soort overdekt terrasje aan het water, er zaten mensen met kleine kinderen, dus wij zwaaien, vlak erna keerden we om en kwamen wat dichter langs. We raken aan de praat en vertellen wat, zegt die meneer ineens: Zijn jullie Roderick en Yvonne van de Happy Bird? Wij hadden voor aankomst een email gestuurd naar iemand die hier een zender heeft, die bij het Sailmailcircuit hoort. We hadden geschreven dat wij Manihi zouden aandoen en tegelijk wilden wij hem bedanken voor de goede service van Sailmail Manihi. En dit was nu toevallig Xavier Michel. Wij werden direct uitgenodigd om even aan land te komen, er zaten baby's en peuters, en 2 schattige Cocker Spaniëls, die erg blij met ons bezoek waren. Xavier en zijn vrouw wonen hier, zij hebben 6 jaar geleden dit eilandje gekocht, een atol is net een kralenketting, allemaal eilandjes aan elkaar geregen. Zijn vrouw werkt nog als advocaat in Papeete, Tahiti en komt ieder weekend over gevlogen er is een airstrip aan de andere kant van de lagune, dan haalt hij haar met de speedboat op. Hij beheert hier de Sailmailzender, zij hebben het eilandje gedeeltelijk ontgonnen en een beelsschoon huis erop gebouwd met alles erop en eraan. Enorme zonnepanelen zorgen voor de energie, samen met een windgenerator en een watergenerator, die geplaatst is in de geul naar de oceaan, dus altijd stroming, eb of vloed. De kinderen en kleinkinderen weten dit plekje ook te vinden en komen vaak logeren, een stel kwam uit Dubai, het andere uit Brussel. Er is onder de palmen een kinderspeelplaats gebouwd en zelfs een kleine kapel, alles van natuurlijke materialen. Helemaal onze stijl, zo mooi. Hij gaf ons ook een rondleiding om de zender te zien en even later naar zijn huis, waar we met de hele club nog een drankje gedronken hebben, totdat bleek dat zijn vrouw binnen een half uur op het vliegveld moest zijn, ze liep nog in bikini met natte haren. We mochten rustig nog blijven, maar natuurlijk zijn we weggegaan. In huis hingen ook allemaal schilderijen van de stripboeken van Kuifje, die Xavier in de avonduren schildert als hij alleen is. Zeker niet onverdienstelijk en ook direct een leuk gespreksitem voor Roderick. Kortom weer een heel speciaal moment in ons reizigersbestaan. Eenmaal terug weer even gezwommen, het gaat echt best wel goed, alleen merk ik dat de linkerkant minder krachtig is dan rechts en dat ik daardoor in een rondje zwem. Ik zwem met een snorkel op en met mijn gezicht in het water in verband met de koraalkoppen, die wil ik wel heel graag ontwijken, ik zwem recht richting schip, denk ik, maar maak een grote bocht. Dus dat moet ik wel even in de gaten houden. Jammergenoeg hebben we hier geen Internet, want ik sta te popelen om de foto's te publiceren. Trouwens niet vergeten ook nog het laatste stukje van de Marquesas te kijken, daar komen schitterende plaatjes van Daniëls Bay op. Zo tijd om me op de kuipbank te installeren, ik vind dat ik al heel veel aan kan, maar moet toch echt 's middags een paar uur rusten. Maar dat lukt prima. Groetjes Roderick en Yvonne

----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com

zondag o1 juli 3012 Manihi

Zondag 01 juli 2012, Manihi. We hebben geslapen als marmotten, het was wel even wennen, de boot lag helemaal stil. Vannacht hebben we nog even samen buiten gezeten en wat je niet zou verwachten, er ligt hier een keurig nette boeienrij langs de kant om het kanaal af te bakenen en die zijn keurig verlicht met hun eigen karakter, de straatverlichting van het stadje en het resort kunnen we aan de overkant zien. Overdag blijft het decor adembenemend, donker water, lichter water, turquois langs de kant, dan een strook licht koraalzand helemaal begroeid met palmen. Nu we rustig zitten te kijken zien we ook de uitgestrekte riffen en coralheads overal midden in de lagune. En dan nu groot nieuws: Ik heb vandaag voor het eerst even gezwommen! Alleen een rondje in de buurt van de boot Dat ging prima, maar ik heb geen fut meer in mijn lijf, dus dat wordt trainen. Voor het eerst nu ook een "coralhead" onder water gezien. Toch wel even schrikken. Gewoon een pilaar van koraal, losstaand in het water, meters hoog tot vlak onder het oppervlak, een omvang van 0,50 tot 1,50 meter vol scherpe uitsteeksels. En die staan hier dus overal verspreid, zelfs in het beboeide kanaal. Je moet er niet aan denken dat je er tegenaan vaart. En dan te bedenken dat sommige boten gewoon dwars overgestoken zijn, het is duidelijk: Zonder geluk vaart niemand wel. Roderick heeft alweer een groot deel van het onderwaterschip afgekrabt, dat is ook een never ending story. Zo blijven we lekker bezig. Verder gaat alles zijn gangetje, we genieten nog steeds van deze hele onderneming.
Liefs R&Y

----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com