29 feb 2016, St Helena
Eerst een grote pot koffie zetten, vanochtend wordt er diesel bezorgd per bootje en die mensen nemen ook water voor ons mee. We hebben ze Hollandse koffie beloofd. De diesel kan worden overgepompt, het water moet in jerrycans van 25 liter van het kleine bootje bij ons aan dek gesjouwd en in de tank overgeheveld worden. De hoeveelheid diesel die we gebruikt hebben valt hartstikke mee, we hebben een aantal motoruren gebruikt zonder voortstuwing, alleen om de accu's bij te laden, met 77 liter zijn we weer helemaal vol, we hadden 120 liter in gedachten. Water is een andere zaak, ze hebben 150 liter bij zich en daar kunnen we precies de tank mee afvullen, alleen willen we ook nog alle 5 liter flessen nog gevuld hebben, die we hergebruiken, zodat we nog 60 liter reserve hebben, in totaal hebben we dan 360 liter tankwater en verder nog 40 liter mineraalwater. Goed dat is alvast een grote klus geklaard, we roepen de ferryboat op om ons naar de wal te brengen, daar gaat altijd een half uur of langer mee heen. We nemen de lege flessen en jerrycans mee, die hangen we bij de opstapplaats aan een touw, zodat ze niet wegspoelen, dan op zoek naar een tandarts. Gelukkig blijkt er een in Jamestown te zijn, weliswaar helemaal aan het eind van het stadje, bergop. Onderweg zie ik overal mensen met alleen maar een paar losse tanden in hun mond, daar word je niet blij van. Drie kwartier later kom ik hijgend als een postpaard aan, het zweet druipt van me af, het is wel 30 graden en bergop, ik kan aanvankelijk geen woord uitbrengen. Vervolgens houd ik mijn verhaal, het emergencyspreekuur is al afgelopen, verder alleen op afspraak, dus of ik morgenochtend vroeg maar terug kan komen. Probleem: de ferryboat vaart niet zo vroeg en eigenlijk moeten we morgen vertrekken. De mevrouw aan de balie loopt naar achteren, de tandarts wil wel even kijken, wat er moet gebeuren en dan moet ik morgen terugkomen. Okay, dan passen we de plannen aan. Het is een ongelooflijk aardige en kundige tandarts, hij kijkt eens even en besluit met dan maar meteen te helpen. Hij kan met een composietvulling mijn kies opbouwen. Pfoei, dat valt mee. Wederom uit de brand geholpen, zo langzamerhand heb ik meer kunstof dan echt in mijn mond. Kosten 57 SHPound, dus dat is ook nog te doen, alleen moeten we nu toch echt naar de bank voor nieuwe ponden. We wandelen het hele eind weer terug, bergaf is natuurlijk een stuk makkelijker, maar ik sta een beetje wankel op mijn benen na het gerag en gedril in mijn mond. We gaan eerst maar lunchen bij Ann's Place, we hebben ook de computer bij ons, zodat Roderick het weer en de mail kan ophalen. Het is altijd een beetje onwezenlijk om dan ineens de factuur van de waterrekening in Anjum te krijgen of zo, ook kijken we onze bankzaken nog even door, alles in het openbaar. We zijn niet de enige, andere cruisers zitten in het restaurant hun belastingpapieren in te vullen. Daarna lopen we weer bergop naar de bank en vervolgens slaan we weer wat blikken in, we hebben een paar soorten uitgetest afgelopen week en een hele lekkere beefcurry met kidneybeans gevonden, daar willen we wel een aantal van mee voor onderweg. Lekker pittig en makkelijk tijdens de nachtwacht. Dan lopen we naar de ferry, tanken al onze flessen vol, en met 2 zware rugzakken en 45 liter water gaan we dan aan boord, weer overladen op de Happy Bird en dan zijn we voor het eerste uur compleet uitgeteld.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten