Oversteek naar St Helena, dag 3 en 4
Aankomst Luederitz, Namibia.
Dinsdag 26 en woensdag, 27 januari 2016
De zee is bijna spiegelglad met alleen maar wat hobbelende golfjes. Wind? Nooit van gehoord. Tja, wat niet is, is niet, we pruttelen gewoon verder. De motor snort als een naaimachientje. Tussen 14.00 uur en 16.00 uur kunnen we zowaar even echt zeilen, maar daarna is de wind alweer op. Het stikt hier van het zeeleven, vooral veel vogels en ongelooflijk veel zeeleeuwen. Je ziet ze overal opduiken en dobberen. 's Avonds passeer ik een groep van wel 60 zeeleeuwen, zwemmend aan de oppervlakte met 1 grote vin gestrekt boven water, waarschijnlijk was de jacht geopend, aanvankelijk kon ik niet goed zien wat het precies was in het donker, ik dacht eerst een enorme groep haaien, daar voelde ik me toch wel ongemakkelijk bij. Later in de nacht had ik ook nog zoiets, ik ontwaarde een licht voor de kust en ik kon er niet achter komen, wat het was. Geen schip, geen vuurtoren, waarschijnlijk een "marine mining boat", die zuigen het zand om diamanten te vinden. Als je het zo in het engels ziet staan, denk je eerst aan een mijnenveger, ook niet raar, want er is hier overal oorlogstuig gedumpt. Laatst moesten we door een gebied, waar gewaarschuwd werd voor doorgeroeste mosterdgasgranaten. Leuk om te weten, maar we moeten wel door dat gebied heen…
Maar ik was dus aan het speuren naar aanwijzingen met de verrekijker in het donker aan de rand van het schip, duikt er ineens een groot beest door de golven. Je schrikt je rot, zal wel een zeeleeuw of een dolfijn geweest zijn, maar je weet maar nooit hier. De hele nacht gaan we gewoon verder, 2 uur wacht, 2 uur slapen. Het is wederom supervochtig buiten, de druppels vallen zo in je nek, overal vandaan, maar een uurtje ochtendzon doet wonderen. Na zonsopgang varen we echt naar de kust toe, gedurende de nacht bleven we op de 100m diepte lijn, ivm de rotsen overal onder water. Namibie heeft een heel aparte kustlijn, bergen met wat groen, daarvoor enorme zandduinen, door de hitte overdag, hangt daar een langgerekte wolkenband boven. Ook vanochtend weer tientallen zeeleeuwen en ook zwemmende pinguins! Als we naar de kust toevaren, hebben we geen idee, waar we nu precies in moeten varen, we zien alleen maar een aansluitende zandwoestenij. We hebben gelukkig de aanlooproute op onze electronische kaart staan, maar je zou zweren dat we recht de woestijn invaren. Vlak voor de kust komen we nog terecht in een kleuterklas jonge zeeleeuwtjes, ze stoeien en dartelen, dan als toetjes nog een paar honderd aalscholvers. Genoeg te zien. Nog 7 nm te gaan. Ondanks dat we steeds dichterbij komen, zien we nog steeds de toegang niet. Wel komt er een groot schip achterop, waar wij ruimte voor moeten maken. Nu kunnen we ook de boeienrij onderscheiden. Alle mooringboeien zijn bezet, dus we besluiten op ons eigen anker te gaan liggen, we hebben nog maar 0,5 meter onder de kiel, het is laagwater. We blijven hier totdat het veld met die hoge swellgolven voorbij is. Misschien huren we wel een auto om de woestijn te verkennen. Eerst nu de dinghy te water laten enz, want we moeten ons eerst bij de douane en immigratie gaan melden. Groetjes uit Namibie, Luederitz om precies te zijn. Onze positie is 26 38.42S 015 09.443E bereikt na 494 Nm. Roderick en Yvonne.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten