hindernisbaan naar Batam

Donderdag, 21 november 2013, vertrek Semarang naar Batam, dag 1.

Om 6.00 uur kunnen we het niet meer houden, we gaan weg, het is laag water en we moeten vertrekken uit ons minuscule plekje, strak langs de andere boten de bocht maken, want 3 meter verderop begint de verhoging van het droogdok. Via een spring houden we het schip in een hele korte bocht, tjee, dat hebben we weer eens keurig gedaan. Wij zijn onderweg (dachten we). Als we in de voorhaven aankomen, slaat ineens de motor uit. Hee hoe kan dat nou? Het is een brave motor, die eigenlijk nooit problemen geeft. Opnieuw starten, hij doet het weer. Pff gelukkig. Gashendel vooruit, motor uit. Shit. Nog eens, nog eens.... Toch wel wat paniek, want we drijven hier stuurloos en het is een loeidrukke haven. Zou de stuurkabel gebroken zijn? Nee ook niet. Dan zien we het er is een armdikke mooringlijn van een groot schip,
zeker 10 meter lang in onze schroef gekomen en die zit muurvast. Ja, we hebben een vlijmscherp mes op de schroef, maar hier is niets tegen bestand.
Er zit niets anders op, Roderick moet het water in. Het water is smerig en ondoorzichtig, daarbij drijven we midden in de haven en er komt een vrachtschip vanuit zee. Ik probeer de Portcaptain op te roepen, maar die geeft geen reactie op alle oproepen. Daar gaat ie, flippers aan, snorkel op, duikmes mee. Op de tast de kabel zien te ontwarren, die zit om de schroef en om het roer. Ik kijk toe en krijg
het flink benauwd, het vrachtschip komt onze richting op, maar gelukkig daar hebben ze een goede uitkijk, die gaat dus om ons heen. Roderick heeft toch wel wat tijd nodig, iedere keer weer onder het schip
uiken en weer een stukje los. Hij moet zelf goed oppassen voor het genoemde mes op de schroef. Hij kan bijna niets zien.Intussen drijven we naar de kant in de richting van een aantal roestige staketsels.
Rustig blijven! En ja hoor we zijn los, kom gauw aan boord. Motor starten, Yes!!!, we varen weer. Eind goed al goed, eerst maken dat we hier wegkomen.

Buiten op zee, laverend tussen de visnetten en zeker 200 visboten en bootjes, krijgen we een pietsie wind. Snel de gennaker gezet en van 8.00 uur tot 15.00 uur proberen we te zeilen met een slakkegangetjes
an 2,5/3 knopen. Dan valt de wind helemaal weg en liggen we gewoon stom te dobberen. We gaan de gennaker weer weg bergen, altijd nog een heel gedoe, we zijn er wel handig in, maar het is
gewoon heel veel werk. Dan besluit Roderick toch nog even onder het schip te duiken om te kijken of werkelijk alles van de schroef af is, voordat we verder gaan op de motor. Het water is hier schoon en
edelijk helder. Nou dat was niet voor niets, er zit nog een hele kluit meuk om de as gewikkeld, lappen plastic, touw, verpakking, een grote samengetrokken kluit. Dus daar gaat hij weer, diep adem
halen, onder het schip duiken, stuk lossnijden en weer proestend naar boven. Het zit hartstikke in elkaar gedraaid, hij is er zeker een uur mee bezig geweest. Intussen houd ik de wacht, oppassen, dat het
schip niet ineens door de wind meegenomen wordt, kijken of er geen haaien in zicht zijn, we zitten tenslotte midden op de oceaan en Roderick spartelt met zijn flippers en proest, dat lokt aan,
opletten voor kwallen, de kubuskwallen zijn heel gevaarlijk en hebben lange neteldraden en niet te vergeten de giftige zeeslangen. Om 17.00 uur is de klus geklaard, een half uurtje later tuffen we op de motor
door de nacht. Zo dat was een heftig begin.

Vrijdag, 22 november 2013, dag 2 van Semarang naar Batam.
Om 3.00 uur start mijn 2e nachtwacht. Het is pikdonker, de maan zit verstopt achter de wolken. 10 Nm achter ons begint een hevig onweer, we zien de bliksemschichten zo de zee in gaan. Wij komen goed
weg. Om half 5 wordt het weer licht en een half uur later laat de zon zich weer zien, de zee is spiegelglad, geen zuchtje wind. Er komt af en toe een dolfijn kijken, die kun je nu van verre zien
aankomen, aangezien er helemaal geen golven zijn. 's Ochtendsvroeg ben ik altijd in goede vorm, dus Roderick kan lekker nog wat blijven liggen, we proberen onze eigen energie goed op peil te houden. We
hebben vaak genoeg ineens alles nodig, wat we maar op kunnen brengen. Aandachtig kijk ik naar iedere afwijking in het water, er zijn tijdens laagtij zoveel visbootjes op het water en overal, werkelijk overal
liggen zomaar netten, met een stuk piepschuim eraan als teken of een stuk tak, maar de hele zee drijft hier vol troep, dus ben ik altijd om mijn qui vive. Ineens zie ik aan bakboord een zwarte rookwolk op het
water, Hee, wat is dat, een visboot in volle vaart? Ik heb zonet helemaal geen schip gezien. Ja, het ziet er toch naar uit, roetzwarte rook onze richting op. Het is een beetje heiig zo in de ochtend, ik kan het
schip niet goed zien. Verrekijker erbij. Dan zie ik wat er echt aan de hand is. Vlak naast ons, op ongeveer 4 Nm afstand ontstaat een waterhoos. De rook is water dat omhoog getrokken wordt, nu komt ook de
warte slurf uit de wolken. Roderick Wakker Worden!!! Zeilen naar binnen draaien en wegwezen hier.
En dan te bedenken dat er bij ons geen zuchtje wind staat. Ook hier zijn we weer goed mee weggekomen. We hebben wel het gevoel dat we intens leven, maar iets minder mag ook wel even. Om 12.00 uur
LT is onze positie 05.04 S 109.50 E. Totaal sinds vertrek Semarang 121 Nm. De rest van de dag tuffen we door en het is heet, heet, heet.

Zaterdag, 23 november 2013, dag 3 van Semarang naar Batam.
We kunnen niet continue op de motor door blijven gaan, dus iedere keer proberen we weer een stukje te zeilen, maar de wind is tussen 0,5 kn en 3 kn, dus met gennaker op dobberen we alleen met de stroom
mee. Dat gaat ook niet lukken, in 2 uur zijn we 1,5 Nm opgeschoten. Er moet nu toch wel snel een beetje wind komen, we varen nu al weer zolang op de motor. Ook dit traject kunnen we niet halen op
diesel alleen. Om 12.00 LT is onze positie 03.19 S 109.23 E. Eens komen we er wel, maar zeker niet op tijd. Liefs van ons. R&Y

----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com