Regen Rukwinden en Rotgolven

Zaterdag 10 november 2012, nog steeds onderweg van Tonga naar New Zealand.

We zijn er nog steeds, we hadden gelukkig ook niet anders verwacht, maar het viel niet mee. Wat een geweld. En dit was dan nog niet eens De Storm, die depressie is nog niet zover van plaats veranderd, dat geeft ons de kans om nog wat verder weg te lopen. Ik ga proberen het een beetje in woorden te vatten, te beginnen met de dinsdagavond. Tegen 20.00 uur 's avonds wacht ons een verrassing, we krijgen een ander Low over ons heen. Uit het niets begint het keihard te waaien en te regenen. De wind gaat direct naar 20/25 knopen en vervolgens naar 30/35 en in vlagen nog harder, windkracht 8/9 B.De golven beuken tegen de ramen met een rotklap of vol tegen de romp, KEDENG! komen vol over het dak heen, slaan in de kuip. De golven zijn hoog, meer dan 4 meter, steil en kort na elkaar, iedere 6-8 seconde komt er een nieuwe berg water aanrazen. Doordat ze zo steil zijn, valt ook het voorschip in het dal achter de golf, het water is daar gewoon weg, je valt dan met een klap terug op het water. Afschuwelijk. Je kunt geen hand voor ogen zien, de wind giert, de golven brullen, alles kraakt, beukt, ragt en kreunt, alleen de windgenerator kan zijn lol niet op, de ampères stromen binnen. Het schip stampt, slingert, springt, slipt, gaat op z'n zij, accelereert of wordt ineens vol tegen gehouden als we in een golf duiken. Handen en voeten, billen, rug, buik, je weet niet hoe je jezelf op de plaats moet houden, we zijn heel wat keren van de kuipbank afgerold, door de kajuit heen geslingerd, uitgegleden. Beetje eng na mijn operatie, maar allemaal goed afgelopen. Om 22.00 uur wisselt de wind continue tussen de 15 en 30 knopen binnen een paar seconden. Dan gaat de wind ineens met het schip aan de haal. Het is moeilijk onder controle te houden, natuurlijk zijn de zeilen allang gereefd, maar even snel zakt die wind dan weer in en dan moet je oppassen, dat je niet te langzaam gaat, want dan nemen de golven de controle over. Er slaan nu steeds golven in de kuip, dus ook over ons heen, één van ons zit buiten, zodat we snel kunnen ingrijpen in nood, uiteraard vastgelijnd aan het schip,we zijn zeiknat, ijskoud en doodmoe, van slapen komt natuurlijk niets. De stuurautomaat doet het fantastisch, beter dan wij het zelf zouden kunnen. De golven raggen de boot met zoveel kracht, dat deze continue uit de koers gedrukt wordt. De autopilot is echt een 3e bemanningslid. Zelf zou je dit niet zolang vol kunnen houden. We gieren door de inktzwarte nacht. Tussen door steeds die harde windstoten, 35 kn = ong. 60 km per uur, nu begint het ook te stortregenen, bui na bui. Intussen is het woensdag 7 nov. geworden, onze positie is om 0.30 uur LT 27.13 S 177.15 E, de dagen lopen in elkaar over. Regen, rukwinden en rotgolven. We hebben de stormschotten in de kajuitopening gezet, in het holletje voor de ingang zitten we op een opstapje om een klein beetje beschutting tegen het overslaande water te hebben. Maar soms moet je toch op de bank zitten om de schoten te corrigeren en als het schip dan zo'n zwiepert krijgt, val je gewoon weer op de grond, er is geen houden aan. Binnen is het één natte bende, alle jassen, overalls, broeken, truien, petten, shawls, handschoenen, T-shirts, hemden, onderbroeken en handdoeken zijn zeiknat en zout. Bij het wisselen van de wacht moet degene, die buiten zat, zich eerst uit zijn natte zooi pellen, dat valt niet mee op zo,n stampend schip. Dus lekwater alom, waardoor de vloer weer spekglad is. Alles valt om, allereerst jijzelf, het lampje dat je van je hoofd haalt, rolt door het schip, de handschoenen, die je uittrekt vallen op de grond, de kleren die je in de douchecabine ophangt, zwaaien meters uit door het geslinger en zorgen dat het laatste plekje aan boord ook nog nat wordt. Wat een bende! Wat een kou! Waarom gaan we eigenlijk naar New Zealand? Om 4.00 uur heb ik (Y) wacht, nog steeds pikzwarte nacht, verder dan een meter kun je niet kijken. R. ligt volledig gekleed met zwemvest en laarzen binnen op de bank, standby. Er beukt een enorme golf zo hard tegen het schip, dat het in één keer achterstevoren ligt, de autopilot geeft alarm, dat je als eerste opheft, zodat hij weer verder stuurt. Het scherm van de grote plotter is volledig wit met alleen ons scheepje erop en de koerslijnen, die welke je stuurt, de kompaskoers, en die welke je werkelijk gaat, de koers over de grond, de lijnen kun je niet goed zien, het scherm zit vol zout en waterdruppels. Ik kijk met mijn zoute beslagen bril op het scherm en nog een keertje en nog eens. We varen 180 graden de andere kant op naar het Noorden! De golf heeft ons in één keer omgedraaid, de fok staat bak, de autopilot weer geactiveerd en zo varen we ineens met 6 knopen in tegengestelde richting. Hoe deden de vroegere zeevaarders dat? Zonder GPS en Plotters. In het donker heb je totaal geen oriëntatie. Goed wij weten wat er moet gebeuren, maar nu nog de uitvoering. De golven zijn meer dan 4 meter hoog, met uitschieters van zeker 6 meter, er zijn heel veel brekers, de wind giert en het schip moet 180 graden gedraaid worden. Goed bedacht hoe en wat, maar lukken ho maar! De opbouwende golven zuigen het water naar zich toe, de brekers geven het schip een enorme zet. Motor gestart, Roderick erbij, dan nog eens proberen en nog eens. Dan met vol gas draai ik het schip om, maar voor ik terug kan sturen, kom ik in de zuiging van een golf en heb ik weer een volledig rondje gemaakt. En nog een rondje van de zaak en dan HeHe, we varen weer de juiste richting op. Dat was tricky! Net als ik opgelucht adem haal achter het stuurwiel, slaat er toch een enorme golf in de kuip, we staan tot onze enkels in het water, dat er gelukkig ook weer snel uitstroomt. Alleen het water, dat via de halsopening van mijn pak naar binnen gekomen is, kan maar op één manier weg, over mijn lijf naar beneden, brrr. Ik ben het zo zat. We worstelen weer door, om 6.00 wordt het weer licht, onze positie is 27.42 S 177.04 W, nu kunnen we tenminste zien in wat voor een heksenketel we terecht gekomen zijn. Het is echt gevaarlijk, maar hier zullen we toch doorheen moeten. We zijn heel alert en proberen zo veel mogelijk met de golven mee te sturen en uit de gevarenzone weg te komen. Het gaat zo nog de hele dag door.. Om 15.00 uur is alle kleding doorweekt, ik moet echt op zoek om nog een droge set voor bied te creëren. Het is koud en klam binnen, kijken of de kachel het nog doet. Alleen die gebruikt diesel, dus die mag niet te lang aan. Dan de volgende nacht van woensdag op donderdag (8 nov),positie om 0.00 LT 28.35 S 175.35 E. Regen, storm, donker en onvoorstelbare herrie, dat lawaai daar word je gewoon ziek van. Het is binnen 18 graden en buiten zeker niet meer dan 15, we zijn zo moe en koud. We varen verder met zeilen formaat zakdoek.
En dan komt donderdag de zon weer op. Yes! We kunnen weer om ons heen kijken. De golven zijn nog steeds 4-5 meter, sommige klimmen op elkaar en dan heb je 7-8 meter, als of het niks is. Je ziet ze omkrullen, eng!, maar tot nu toe loopt het goed af. Er zijn grote plekken ontkleurd water (patches of discoloured water)op de kaart aangegeven. Geen idee wat we kunnen verwachten. Het zijn grote plekken met licht blauw ontkleurd water, midden in het donkerblauwe water van de oceaan, als of er een reuzefles bleekwater leeggegooid is. Heel typisch, heel eng om overheen te varen. Toch eens uitzoeken hoe dit fenomeen ontstaat. Over het radionet van het Pacific Drifters Net horen we hoe het de andere schepen vergaan is. Nou ook niet best natuurlijk. En dit was nog niet eens De Storm, want die moest nog komen. Een paar schepen hebben windstoten van 55 knopen gehad, er is veel schade, één schip is echt in nood geraakt, daar is een medezeiler naar toe gevaren, na de nood oproep, maar die had ook 15 uur nodig en kon niets doen, ook een SAR schip is er naar toe gezonden, die kregen de mensen ook niet veilig van boord, dus uiteindelijk is er een oorlogsschip van uit New Zealand naar toe gevaren, maar die had ook op volle kracht 2 dagen nodig om er te komen, de mensen zijn van boord gehaald, hun schip met alles er op en er aan is op zee achter gelaten. Wat er precies gebeurd is, weet op dit moment niemand. Eindelijk tegen de middag nemen de extremen af, de wind zit tussen 15 en 21 knopen en de golven verliezen hun scherpe randen. We zeilen "rustig" verder, warmen weer wat op. De golven slaan nog wel met grote regelmaat in de kuip. We proberen om beurten ( ik een beetje meer als hij) wat slaap in te halen. We zijn afgeknoedeld.
Onderhand zijn we 400 NM ten Noorden van Opua aangekomen, hier moeten we afbuigen naar pal Zuid, maar dat is onmogelijk. Pal tegen de wind en de huizenhoge golven. Dus blijven we gewoon ZZW sturen om uit dit gebied weg te komen, tot voorbij New Zealand en te wachten tot de golven en de wind afnemen, dan maken we een lag terug om zo alsnog in Opua te geraken. Op deze hoogte komen de depressies met westenwind voor en daar willen we dan gebruik van maken.
Vrijdag, 9 november 2012.
Positie om 0.00 LT, 29.13 S 173.50 E. Het radionet beluisterd, er is veel schade en er zijn veel problemen. Wat dat aangaat mogen wij niet klagen, het schip heeft zich geweldig gehouden. We hebben de nieuwe koers in de plotter gezet, volgens de gribfiles gaat dit goed lukken, ETA (verwachte aankomsttijd) Opua, zondagmiddag. En nu krijgen we over de radio de melding dat de kern van de depressie (welke nu weer?) op zondagmiddag boven Opua ligt met hevige regen en windstoten. Ja hoor, zo kan ie wel weer! We zien wel, we gaan eerst proberen om tegen de golven en de wind strak op te kruisen, het is een riskante koers, maar Roderick doet het geweldig. Voorlopig zijn we nog zoet. De golven vlakken af, het zonnetje schijnt, we redden het wel. Een beetje puin ruimen, spullen drogen, bananenpannekoeken bakken en dan ziet het leven er een stuk vrolijker uit.
Zaterdag, 10 november 2012, positie om 0.00 LT 30.38 S 172.29 E. We varen onder een schitterende sterrenhemel, matig windje, matige golven, gewoon een nacht heerlijk zeilen. Overdag verdwijnt de wind af en toe, maar de zon schijnt, de oceaan ziet er prachtig uit. Verwachte aankomst Opua wordt maandag of dinsdag.
Zo jullie zijn nu weer helemaal op de hoogte, Opua, Here we come! Liefs van ons. Roderick en Yvonne.
positie nu om 17.00 uur LT 31.36 S 172.49 E.

----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com