20 juli 2012, Moorea en zo

Vrijdag, 20 juli 2012, Moorea
Nou we zijn weer terug naar ons zeeleven in plaats van een stadsleven. Mochten jullie de illusie hebben, dat we alleen hebben lopen pierewaaien, vergeet dat maar. De eerste dag in een haven afgemeerd, zodat je zo de stad in kunt gaan, voelt als pure luxe, maar even later moet er hard gewerkt worden. We lagen aan de ponton met stromend vers water, een 220 V aansluiting en in een stad waar winkels zijn, die ook veel spullen te verkopen hebben. Dus Roderick op zoek naar dat nippeltje, dat speciale tubetje lijm, een bootshaak, nieuwe hoofdlampjes, een nieuw Lumix fototoestel,nieuwe water jerrycans, een electrische tandenborstel, een batterij oplader en duizend andere dingetjes. Die electrische spullen kopen we juist hier, omdat dit Frans gebied is, met dezelfde electrische aansluitingen en stekkers als in Europa, overal anders gaat het hier via het Amerikaanse systeem. De bijbehorende winkels vinden is het grootste probleem. Hij gaat iedere ochtend al om 7.00 uur op pad naar de bakker voor krakend verse baguettes, dan ontbijten we, dan gaat hij op pad en in die tijd ga ik bezig met de was. Alle kledingstukken, die maar eenmaal gedragen zijn, zijn zout van de zee, de zeelucht of van het zweten, die kunnen dus niet meer terug in de kast, want dan begint het direct te schimmelen. Verder alle T-shirts met lange mouwen, die al een jaar in de tas zitten en die we binnenkort weer gaan dragen en als je dan toch bezig bent...Dus ben ik hier mijn eigen wassalonnetje begonnen. Stapel emmers om me heen, net als vroeger op het strand, een hoop werk, maar ik kan het lekker in mijn eigen tempo doen. In de stad is wel een wasserette, maar daar moet R. me dan eerst weer heen brengen, dan moet ik daar blijven zitten wachten, moet hij me weer ophalen enz. dat vind ik zo'n gedoe, plus dat ik duizend verschillende kleuren en materialen ga wassen. Dus gewoon huisvlijt. Verder is er natuurlijk het reguliere onderhoud aan het schip, de hutten moeten op zijn tijd leeggehaald en weer ingeruimd worden, spullen nagekeken, onderdelen vervangen. Roderick gaat in de stad een paar jerrycans diesel halen, want we zij op 3 liter na helemaal leeg, dat moet gewoon bij een tankstation. We zijn er hartstikke druk meegeweest, want we willen een beetje opschieten. In een marina vliegt het geld sowieso je portomonnee uit, havengeld (best redelijk in dit geval), een hoop spullen kopen, tanken, je wilt ook van de stad gebruik maken, dus je gaat lekker uit eten of een lunch gebruiken, omdat we uren onderweg zijn voor de boodschappen, een show bezoeken, de nieuwe fotocamera, noem maar op. Hoogste tijd om weer voor anker te gaan. Dinsdag 17 juni is het dan zover, R. moet eerst nog langs de havenautoriteiten om zich af te melden en te betalen, daarna naar de douane om uit te klaren voor Tahiti, met dat formulier kunnen we dan weer voor een voordeliger tarief brandstof tanken. Ze zijn het er niet mee eens, want we verlaten wel Tahiti, maar niet Frans Polynesie. Maar er wordt een tussen oplossing gevonden, we zijn nu wel verplicht binnen 2 dagen te vertrekken. Hier is hij zo weer 2 uur zoet mee, dan vullen we het schip af met water, ook alle losse tankjes en alles waar maar water in kan en dan gaan we op weg naar de zuidkant van Tahiti. We varen door de pas aan de binnenzijde van het grote rif, wat om het eiland heen ligt, langs het vliegveld, je bent dan ook verplicht om je van te voren te melden bij Portcontrol, om toestemming te vragen om langs te varen in verband met de landende en opstijgende vliegtuigen. Het is een tochtje van anderhalf uur, erg leuk, zigzaggend langs het rif, het is goed met boeien aangegeven, geen enkel probleem dus, alleen heel goed opletten. Bij FAAA (zo heet het echt, iedere klinker wordt hier apart uitgesproken) varen we eerst naar Marina Taina om diesel te tanken, er liggen wel meer dan honderd jachten voor anker in de baai en in de marina een aantal superjachten, één had een knalrode helikopter op zijn achterdek staan. Tahiti is voor de meeste cruisers een langdurige stop, omdat dit in wezen de enige plaats is, waar een goede verbinding met de rest van de wereld is, dus een groot aantal schepen liggen te wachten op onderdelen uit Amerika of Europa. Er zijn er veel met motorproblemen, veel met verstagingsproblemen, we hebben al zeker 10 schepen gesproken, die een nieuwe verstaging nodig hebben, er zijn er ook veel met gescheurde zeilen, kortom iedereen is druk aan het klussen. Wij hebben op de watermaker na geen enkel probleem op deze trips gehad en we zijn toch alweer bijna 2000 Nmijl verder. Eerst dus tanken, we hadden 260 liter nodig, kregen daarop 60 cent korting per liter, dat is toch mooi meegenomen. Dan naar de ankerplaats, we liggen aan een mooring midden tussen al die boten en het is heerlijk rustig, vergeleken het verkeer op de vierbaansweg langs de boulevard. De baai is prachtig helder, zicht op al die boten, een mooi stuk Tahiti achter ons en voor ons het eiland Moorea, met een sky-line, zo mooi! Ik had hier best een weekje langer willen blijven, maar we waren door de douane gewaarschuwd, dat er controle zou op vertrek zou komen. Hoe, weten we ook niet, maar we gaan het niet wagen, dat zou zonde van het geld zijn, als we een boete zouden krijgen of de btw op de diesel weer moeten aanvullen. Ook hier moeten we direct aan de slag, er is hier een grote Carrefour supermarkt, een kwartier lopen vanaf de ankerplaats en je mag de boodschappenkar meenemen tot aan de dinghysteiger en hem daar achterlaten. We moeten vanaf hier grote stukken gaan varen, met alleen stops op verweg eilanden, dus we kopen weer voor 3 maanden blikvoer, droogvoer, cola, bier, kilo's meel enz. Roderick gaat met een volgeladen kar terug naar het schip, de hele zooi overladen in de rubberboot, naar het schip, uitladen en weer terug naar de kant en naar de stad, intussen gooi ik de volgende weer vol. Dan het hele ritueel weer overnieuw. Als uiteindelijk alles aan boord staat, zijn we uitgeteld. Heel leuk onderweg en in de winkel kom je weer allemaal bekenden tegen. Iedereen weet dat ik in het ziekenhuis gelegen heb, dus komen ze allemaal even informeren. Ik ben wat dat aangaat in de cruiserswereld bekend. We laten de boel de boel, rusten een poosje uit en gaan dan snorkelen op het rif, wat een mooie vissen weer. Iedere keer zie je weer een onbekende soort. Robin komt ook nog even buurten, we ruilen nog wat boeken met de andere schepen en dat was het dan. Woensdag, 18 juli gaat R. nog één keer naar de supermarkt voor verse groenten, fruit vlees en brood, intussen probeer ik de boodschappen berg van gisteren te bergen. Bij het leeghalen van de voorraadkast, om de spullen een beetje in volgorde van leeftijd op te bergen, blijkt er in één zak meel honderden torretjes te zitten, dat betekent de hele bank leeg, ieder item nakijken, verpakking verwijderen, meel in plastic boxen overgieten. Wat een klus, maar alles is nu weer fris en fruitig. Als R. terugkomt, ruimen we de rest strategisch zeilvast achter de coulissen en vertrekken we naar Moorea. De doorvaart door de zuidelijke pas geeft geen enkel probleem. We hebben een heerlijke zeiltocht met prachtig uitzicht op het eiland Moorea. Tegen 16.00 uur gaan we door de pas Matauvau door het rif en gaan we voor anker bij Haapiti, met zo'n wonderschoon uitzicht op de scherpe bergtoppen, prachtig gewoon. We liggen hier als enige schip, vlak voor donker komt er nog een katamaran naar binnen, die de andere kant van de baai op zoekt, dus we kunnen blijven genieten van ons stekje. We liggen achter het rif in vrij rustig water, de golven van de oceaan beuken met geweld op het rif, maar lopen dan rustig daar over weg. Het zijn wel enorm hoge golven, ze gaan er op brandingsurfen en wij zitten eerste rang. Een superplekje dus. Nu is het donker en begint het hard te waaien, dus moeten we regelmatig eruit om de boel te controleren, het anker ligt in koraalzand en je kunt nooit zien hoe dik die laag zand is, soms ga je dus een stukje aan de haal, zonder dat je dat merkt, dus stappen we wat extra keren ons bed uit. Het water is heel helder, je kunt de roggen onder de boot zien zwemmen, vanmiddag kwamen er een stel jagende dolfijnen de pas binnen zetten. Zo gaaf. Morgen of overmorgen vertrekken we naar de noordkant van Moorea, dan draait de wind om en liggen we daar beter. Het volgende eiland wordt dan Huahine. Onze positie is op 21 juli 5.30 UTC, 20 juli 19.30 uur 17.34 S 149.52 W. Jullie zijn weer op de hoogte, groetjes R&Y

----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com